توحید در لغت
این مدخل زیرشاخهٔ بحث توحید است. توحید از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: توحید در لغت - توحید در قرآن - توحید در حدیث - توحید در نهج البلاغه - توحید در کلام اسلامی - توحید در اخلاق اسلامی - توحید در معارف دعا و زیارات - توحید در معارف و سیره علوی - توحید در معارف و سیره فاطمی - توحید در معارف و سیره سجادی - توحید در معارف و سیره امام جواد - توحید در فقه اسلامی - توحید در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
«توحید» مصدر باب تفعیل و از ریشه «وحد» است. یکی از معانی این باب «کسی یا چیزی را دارای وصفی دانستن» است، بر این اساس توحید به معنای «یکی دانستن و یکتا شمردن» خداوند متعال و به عبارت دیگر «اعتقاد به وحدانیت خداوند» می‌باشد. البته در برخی از موارد توحید به معنای «وحدانیت خداوند» نیز به کار می‌رود.[۱]
