قاسم بن سلام هروی

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۹ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۴۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

ابوعبید قاسم بن سلام بن مسکین خراسانی هروی خزاعی به سال ۱۵۰ یا۱۵۴هـ [۱] در شهر هرات به دنیا آمد و پس از گذراندن دروس مقدماتی، برای ادامه تحصیل رهسپار عراق شد. در زمینه ادبیات عرب از میان عالمان بصره از ابوزید انصاری، اصمعی و دیگران استفاده کرد و از شاگردان معروف و برجسته آنها به شمار می‌‌رفت. از میان دانشمندان و ادیبان کوفه از کسائی، فرّاء و برخی دیگر علومی فرا گرفت.[۲] حدیث و قرائت را از هشیم بن بشیر، عباد بن عوام کلابی و هشام بن عمار آموخت.[۳] وی از ادیبان و فقیهان برجسته شافعی بغداد و لغت شناس بود و به علم قرائت و غرایب القرآن نیز آگاه بود.[۴] ابن ابی یعلی وی را در شمار علمای حنبلی ذکر کرده است.[۵] اسحاق بن راهویه او را عالم‌ترین و در علوم ادبی والاترین فرد زمان خویش دانسته است.[۶] وی دارای شاگردانی نیز بود از جمله فنون علم ادب را به فرزندان هرثمه آموزش داده و افرادی چون ثابت بن عبدالعزیز بغوی، احمد بن یوسف تغلبی، حسن مکرم و دیگران از او علومی را آموخته‌اند.[۷] به گفته ابن خلکان، ابوعبید در زمان ثابت بن نصر مدت هجده سال بر کرسی قضاوت شهر طرسوس نشست.[۸] وی سرانجام به سال ۲۲۴هـ در شهر مکه درگذشت.[۹] در تاریخ وفات او اندکی اختلاف است.[۱۰] ابوعبید دارای تألیفات بسیاری در موضوعات مختلف بود که عبارت‌اند از: غریب المصنف، غریب الحدیث، غریب القرآن، معانی القرآن، الشعراء، الاموال المقصور و الممدود، القرائات المذکر و المؤنث، النسب، الاحداث، عددآی القرآن، ادب القاضی، الایمان و النذور، الحیض الحجر و التفلیس، الطهاره، الامثال، السائره، للناسخ و المنسوخ، فضائل القرآن[۱۱] المسند [۱۲] الایضاح، خلق الانسان و نعوته الاضداد و الضدّ فی اللغه النعم و البهائم و الوحش و السباع و الطیر و الهوام و حشرات الارض کتاب فی الایمان و معالمه و سننه و استکماله و درجاته الخطب و المواعظ فَعَلَ و افعل رسالة فیما اشتبه فی اللفظ و اختلف فی المعنی ما خالف فیه العامه، لغة العرب، فضائل الفرس، معانی الشعر و مقاتل الفرسان[۱۳].[۱۴]

منابع

  1.   جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. وفیات الاعیان ۴/۶۲.
  2. تاریخ بغداد ۱۲/۴۰۳ و ۴۰۴.
  3. تاریخ الاسلام ۱۶/۳۲۱.
  4. سیر اعلام النبلاء ۱۰/۴۹۲.
  5. طبقات الحنابله ۱/۲۵۹.
  6. نزهة الالباء ۱۳۹.
  7. تهذیب الکمال ۲۳/۳۵۵ و ۳۶۳.
  8. وفیات الاعیان ۴/۶۱.
  9. الطبقات الکبری ۷/۳۵۵.
  10. بغیة الوعاة ۲/۲۵۴.
  11. الفهرست (الندیم) ۷۸.
  12. تاریخ الاسلام ۱۶/۳۲۵.
  13. تاریخ الادب العربی (بروکلمان) ۲/۱۵۸ و ۱۵۹.
  14. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۶۲۴.