دین‌ستیزی در قرآن

این مدخل زیرشاخهٔ بحث دین‌ستیزی است. دین‌ستیزی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: دین‌ستیزی در قرآن - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

دین‌ستیزی برخی از مردم ریشه در حق ستیزی دارد؛ زیرا دین اسلام و شرایع آن دین حقی است که عقل فطری آن را امضا و تصدیق می‌‌کند؛ بنابراین کسانی که با دین اسلام در ستیز هستند، در حقیقت با حق و حقیقت در ستیزند. اینان با هر چه که هدایت فطری و عقلی الهی به عنوان حق می‌‌شناسد و بدان گرایش دارند، مانند عدالت، صداقت، امانت و وفا دشمنی دارند؛ زیرا اسلام حقیقی و شرایع آن نیز اینها را تأیید و امضا کرده و بدان گرایش دارد. پس کسی که با این اسلام دشمنی می‌‌ورزد و دین‌ستیز است، با حق و حقیقت و مصادیق آن و هدایت عقلی فطری در ستیز است.

از نظر آموزه‌های وحیانی قرآن، دین‌ستیزی عوامل و زمینه‌هایی دارد که می‌‌بایست آنها را شناخت تا معلوم شود چه کسی برای با چه عوامل و بسترهایی به دین‌ستیزی می‌‌پردازد. البته شناخت آثار این دین‌ستیزی نیز می‌‌تواند ما از نسبت به عملکرد این افراد و نیز تبعات و پیامدهای رفتاری آنان آگاه سازد. نویسنده با این انگیزه به سراغ آموزه‌های وحیانی رفته است. با هم این مطلب را از نظر می‌‌گذرانیم..

دین حنیف اسلام، دین فطرت

از نظر آموزه‌های وحیانی قرآن، دین اسلام چیزی جز دین فطری نیست که عقل فطری براساس سلامت نفس و هدایت‌های الهی فطری بدان گرایش دارد و آن را تصدیق می‌‌کند. پس از نظر قرآن، هر کسی که بر سلامت و استوا و اعتدال نفسی باشد که خدا آفریده و همه چیز کمالی را در او نهادینه و سرشته است، به سبب الهامی فطری حق و مصادیق آن از جمله اسلام و آموزه‌های الهی آن را می‌‌شناسد و بدان گرایش دارد؛ در برابر کسی که سلامت نفس خویش را از دست داده و گرفتار بیماردلی شده نمی‌تواند از عقلانیت فطری بهره برد و با تفقه در امور و چیزها و تفکر در آنها به این حقیقت برسد؛ از این روست که به جای گرایش به تقوای الهی که در فطرت هر کسی نهادینه شده، دنبال فجور و هنجارشکنی می‌‌رود و اصول اخلاق فطری را نادیده می‌‌گیرد که به سوی ظلم و خیانت و مانند آنها گرایش می‌‌یابد. از نظر قرآن، دین حنیف اسلام و شرایع آن مطابق فطرت انسانی است و خدا نیز در وحی خویش به همین دین فطری دعوت می‌‌کند که عقلانیت فطری آن را کشف و امضا کرده است. در برابر کسی که از عقل فطری سود نمی‌برد و آن را دفن و دسیسه کرده گرفتار سفاهت شده و از اسلام و شریعت حنیف اجتناب می‌‌کند...

دین‌ستیزی در اشکال گوناگون

از نظر قرآن، دین ستیزان یک دسته و یک شکل نیستند، بلکه گروه‌های گوناگون با اشکال مختلفی به دین‌ستیزی می‌‌پردازند. این دین ستیزان می‌‌توانند شامل کافران، مشرکان و حتی مسلمانانی باشند که مخلصانه به دین حنیف گرایش ندارند؛ بدتر آنکه برخی از عالمان مدعی اسلام و مسلمانی خود دین‌ستیز هستند و با بدعت‌گذاری و مانند آنها علیه دین عمل می‌‌کنند؛ چنان که عالمان یهودی و مسیحی و حتی در شریعت اسلام علیه اسلام در قول و عمل حرکت کرده و به دین‌ستیزی پرداخته و می‌‌پردازند. بنابراین نمی‌بایست در جستجوی دین ستیزان تنها در میان کافران و مشرکان گشت، بلکه حتی مسلمانانی را می‌‌توان که عالمانه و عامدانه به دین‌ستیزی می‌‌پردازند و در قول و فعل دین را به چالش می‌‌کشند.

از نظر آموزه‌های وحیانی قرآن، دین ستیزان برای موفقیت در ستیز در دین از روش‌های گوناگونی بهره می‌‌برند که شامل تزیین اعمال زشت و نمایاندن آن به عنوان اعمال نیک و خوب است تا این گونه مردم را از دین جدا سازند و به سوی بی‌دینی دعوت کنند و سوق دهند. جدال با حق و مجادله بی‌اساس و پایه علیه دین حق از دیگر روش‌های دین ستیزان برای گمراه کردن از راه خدا است. آنان برای گسترش کفر و شرک، از هر روش باطل بهره می‌‌گیرند تا مقاصد خویش را برآورده سازند. آنان برای گمراهی مردم و خروج ایشان از راه مستقیم عبودیت و اطاعت از خدا، سوگند می‌‌خورند و خلاف آن عمل کرده و نقض عهد می‌‌کنند تا جایی که ابلیس برای گمراه کردن آدم از سوگند دروغ استفاده می‌‌کند تا این گونه اهداف پلید خویش و دین‌ستیزی را تحقق بخشد.

آنان برای آنکه بتوانند به مقاصد پلید خویش برسند از سرمایه‌گذاری در این امر خودداری نمی‌کنند بلکه از مال و جان و عرض خویش برای مقاصد خویش بهره می‌‌گیرند...

بسترها و زمینه دین‌ستیزی

از نظر آموزه‌های وحیانی قرآن، عواملی در دین‌ستیزی انسان نقش دارد که شامل موارد زیر می‌‌شود:

1. دنیا‌طلبی: از عوامل و بسترهای دین‌ستیزی می‌‌توان به دنیاطلبی افراد اشاره کرد. اصولا دنیاطلبان که حتی ممکن است به آخرت باور و اعتقاد داشته باشند، به سبب گرایش به دنیا، به ستیز با آموزه‌های دین می‌‌پردازند؛ چنان که عالمان دنیاطلب این گونه هستند و برای منافع دینوی به دین‌ستیزی می‌‌پردازند. از مصادیق این عالمان می‌‌توان به بلعم باعورا و سامری اشاره کرد. اینان آخرت را به دنیا می‌‌فروشند و محبت دنیا آنان را به دین‌ستیزی می‌‌کشاند. اینان راه را بر دین و دینداری می‌‌بندند؛ زیرا راه خدا همان دین است.
2. کفر: مهم‌ترین عامل دین‌ستیزی و مخالفت با راه الهی که راه دین است، همان کفر است. کافر کسی است که به آخرت و معاد بلکه حتی خدا ایمان و اعتقاد ندارد. بنابراین، با هر چیزی که ارتباط با دین و راه خدا دارد، به ستیزه می‌‌پردازند.
3. تغییر در نفس: از نظر آموزه‌های وحیانی قرآن، تغییر در نفس با مخالفت با هدایت فطری انجام می‌‌شود که در ذات هر انسانی قرار داده است. کسی که فطرت خویش را تغییر داده و دفن کرده یا مختوم و مطبوع کرده، دیگر از عقلانیت فطری بهره‌ای نمی‌برد و گرفتار سفاهت می‌‌شود و انسان سفیه نیز از اسلام و شریعت آن کنار می‌‌گیرد وبه مخالفت با آن می‌‌پردازد.
4. علو‌طلبی و برتر جویی: از نظر قرآن کسانی که دین‌ستیز می‌‌شوند کسانی هستند که برای برتری و مقام اعتباری دنیا ارزش بسیاری قائل هستند. از همین روست که حتی با یقین به حقانیت دین به سبب معجزات الهی و بصائر آن، به انکار و مخالفت با دین می‌‌پردازند.
5. ظلم: عدالت گرایش فطرت انسان است و عقل فطری آن را کشف می‌‌کند و فرمان به گرایش بدان می‌‌دهد؛ بنابراین، کسی که به دین‌ستیزی می‌‌پردازد، کسی است که از عدالت به ظلم گرایش یافته است و بر خلاف فطرت عمل می‌‌کند. این دین‌ستیزی حتی ممکن است از سوی اهل یقین نیز صورت گیرد؛ زیرا یقین امری است و ایمان امری دیگر؛ پس ممکن است شخص به چیزی از نظر علمی یقین داشته باشد ولی از نظر عملی قلب او بدان گرایش نیابد.
6. لهو و لعب: از نظر قرآن، کسانی که گرفتار لهو و لعب دنیا هستند دین‌ستیز می‌‌شوند؛ زیرا این افراد مجموعه‌ای بازی‌ها و سرگرمی‌های دنیا را دین می‌‌نامند و فلسفه و سبک زندگی خویش را بر اساس آن ساماندهی می‌‌کنند و در همان حال از دین حنیف الهی اسلام اعراض می‌‌کنند و به ستیز با آن می‌‌پردازند...

آثار و پیامدهای دین‌ستیزی

از نظر آموزه‌های وحیانی قرآن، دین‌ستیزی آثار و پیامدهای زیانباری برای دین ستیزان دارد که برخی از آنها عبارتند از:

1. حسرت: از پیامدهای دین‌ستیزی می‌‌توان به حسرت اشاره کرد. کسی که در دنیا دین‌ستیزی می‌‌کند شاید متوجه اعمال خویش نمی‌شود، اما وقتی در آخرت حقایق آشکار می‌‌شود، آن گاه دانسته می‌‌شود که به چه خسران بزرگی گرفتار شده‌اند و همه سرمایه خویش را تباه ساخته و در دوزخ خشم الهی تا ابد می‌‌بایست باقی بمانند. این افراد ظالم در قیامت انگشت خویش را می‌‌گزند و از حسرت می‌‌سوزند و می‌‌گویند ای کاش با پیامبران بودند و به خود ظلم نمی‌کردند.
2. رسوایی و خواری در دنیا: از نظر قرآن، کسی که دین‌ستیزی پیشه می‌‌گیرد، در همین دنیا گرفتار خواری و ذلت شده و در آخرت به دوزخ در آید.
3. ظلم و ستمگری: از دیگر آثار دین‌ستیزی می‌‌توان به ظلم و ستمگری اشاره کرد؛ زیرا کسانی که دین‌ستیز هستند از دایره فطرت عقلی خارج شده و علیه اصول اخلاق فطری از عدالت و صداقت و امانت و وفا خواهند بود. بنابراین، ظلم و بی‌عدالتی از پیامدهای دین‌ستیزی نیز می‌‌توان باشد؛ زیرا این افراد با دین فطری مخالفت می‌‌کنند و دین‌ستیزی نسبت به دین شرعی وحیانی به سبب همان مخالفت و ستیز با دین فطری است.
4. افسادگری: دین ستیزان مفسدان هستند و به جای اصلاح دنبال فساد و افساد هستند که با دروغ و خیانت و عهدشکنی خود را نشان می‌‌دهد. البته کفر به خدا و دین‌ستیزی خود جلوه‌ای افساد است.
5. لعنت الهی: کسی که دین‌ستیز است از سوی خدا گرفتار لعن و نفرین می‌‌شود و به عنوان ظالمین معلون هستند.
6. تهدید خدا: خدا دین ستیزان را تهدید می‌‌کند و آنان را به عنوان خروج کنندگان به ظلم و خودستایی و خودنمایی و سد کنندگان راه الهی معرفی می‌‌کند که می‌‌بایست از این امور دست بردارند تا گرفتار عذاب در دنیا وآخرت نشوند..

دین‌ستیزی در قرآن

نقض کنندگان سوگند، مردمانی دین ستیز و باز دارنده مردم از راه خدا: ﴿وَلاَ تَتَّخِذُواْ أَيْمَانَكُمْ دَخَلاً بَيْنَكُمْ فَتَزِلَّ قَدَمٌ بَعْدَ ثُبُوتِهَا وَتَذُوقُواْ السُّوءَ بِمَا صَدَدتُّمْ عَن سَبِيلِ اللَّهِ وَلَكُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ﴾.

نهی و تهدید خداوند، از دین‌ستیزی و بازدارنده مردم از راه خدا: ﴿وَلاَ تَكُونُواْ كَالَّذِينَ خَرَجُواْ مِن دِيَارِهِم بَطَرًا وَرِئَاء النَّاسِ وَيَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ وَاللَّهُ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطٌ﴾.

دین‌ستیزی و بازداشتن مردم از راه خدا، موجب قرار گرفتن در زمره ظالمان: ﴿وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أُوْلَئِكَ يُعْرَضُونَ عَلَى رَبِّهِمْ وَيَقُولُ الأَشْهَادُ هَؤُلاء الَّذِينَ كَذَبُواْ عَلَى رَبِّهِمْ أَلاَ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا وَهُم بِالآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ﴾.

دین‌ستیزی و بازداشتن مردم از راه خدا، نشانه کفر به آخرت: ﴿وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أُوْلَئِكَ يُعْرَضُونَ عَلَى رَبِّهِمْ وَيَقُولُ الأَشْهَادُ هَؤُلاء الَّذِينَ كَذَبُواْ عَلَى رَبِّهِمْ أَلاَ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا وَهُم بِالآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ﴾.

کفر به خدا و دین‌ستیزی، از مصادیق افسادگری: ﴿الَّذِينَ كَفَرُواْ وَصَدُّواْ عَن سَبِيلِ اللَّهِ زِدْنَاهُمْ عَذَابًا فَوْقَ الْعَذَابِ بِمَا كَانُواْ يُفْسِدُونَ﴾.

دین‌ستیزی، درپی دارنده لعنت خدا: ﴿وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أُوْلَئِكَ يُعْرَضُونَ عَلَى رَبِّهِمْ وَيَقُولُ الأَشْهَادُ هَؤُلاء الَّذِينَ كَذَبُواْ عَلَى رَبِّهِمْ أَلاَ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا وَهُم بِالآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ﴾.

دین‌ستیزی و ترسیم چهره ناپسند از دین، موجب فسادگری: ﴿وَلاَ تَقْعُدُواْ بِكُلِّ صِرَاطٍ تُوعِدُونَ وَتَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِهِ وَتَبْغُونَهَا عِوَجًا وَاذْكُرُواْ إِذْ كُنتُمْ قَلِيلاً فَكَثَّرَكُمْ وَانظُرُواْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ﴾.

دین‌ستیزی و بازدارندگی شیطان، از دین مستقیم: ﴿وَجَدتُّهَا وَقَوْمَهَا يَسْجُدُونَ لِلشَّمْسِ مِن دُونِ اللَّهِ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ فَهُمْ لا يَهْتَدُونَ﴾، ﴿وَإِنَّهُ لَعِلْمٌ لِّلسَّاعَةِ فَلا تَمْتَرُنَّ بِهَا وَاتَّبِعُونِ هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ وَلا يَصُدَّنَّكُمُ الشَّيْطَانُ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ﴾.

تلاش مداوم و پیگیر یهود، در جهت دین‌ستیزی و بازداشتن مردم از راه خدا: ﴿فَبِظُلْمٍ مِّنَ الَّذِينَ هَادُواْ حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ طَيِّبَاتٍ أُحِلَّتْ لَهُمْ وَبِصَدِّهِمْ عَن سَبِيلِ اللَّهِ كَثِيرًا﴾.

اراده عالمان یهود بر دین‌ستیزی: ﴿أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُواْ نَصِيبًا مِّنَ الْكِتَابِ يَشْتَرُونَ الضَّلالَةَ وَيُرِيدُونَ أَن تَضِلُّواْ السَّبِيلَ﴾..

آثار دین‌ستیزی

حسرت و پشیمانی مشرکان، از انفاق مال خویش، در جهت دین‌ستیزی: ﴿إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِيَصُدُّواْ عَن سَبِيلِ اللَّهِ فَسَيُنفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَيْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ يُغْلَبُونَ وَالَّذِينَ كَفَرُواْ إِلَى جَهَنَّمَ يُحْشَرُونَ﴾.

دین‌ستیزی، موجب رسوایی در دنیا: ﴿ثَانِيَ عِطْفِهِ لِيُضِلَّ عَن سَبِيلِ اللَّهِ لَهُ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَنُذِيقُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَذَابَ الْحَرِيقِ﴾.

ظلم و ستمگری، از آثار دین‌ستیزی و باز داشتن مردم از راه خدا: ﴿وَنَادَى أَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابَ النَّارِ أَن قَدْ وَجَدْنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقًّا فَهَلْ وَجَدتُّم مَّا وَعَدَ رَبُّكُمْ حَقًّا قَالُواْ نَعَمْ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ أَن لَّعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا وَهُم بِالآخِرَةِ كَافِرُونَ﴾، ﴿وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أُوْلَئِكَ يُعْرَضُونَ عَلَى رَبِّهِمْ وَيَقُولُ الأَشْهَادُ هَؤُلاء الَّذِينَ كَذَبُواْ عَلَى رَبِّهِمْ أَلاَ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا وَهُم بِالآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ﴾.

دین‌ستیزی، موجب گمراهی: ﴿إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَصَدُّواْ عَن سَبِيلِ اللَّهِ قَدْ ضَلُّواْ ضَلالاً بَعِيدًا﴾..

روش‌های دین‌ستیزی

زینت بخشیدن اعمال انسان از روشهای شیطان، جهت دین‌ستیزی: ﴿وَجَدتُّهَا وَقَوْمَهَا يَسْجُدُونَ لِلشَّمْسِ مِن دُونِ اللَّهِ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ فَهُمْ لا يَهْتَدُونَ﴾.

جدال با حق، از روشهای دین‌ستیزی و گمراه کردن از راه خدا: ﴿وَمِنَ النَّاسِ مَن يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَلا هُدًى وَلا كِتَابٍ مُّنِيرٍ﴾، ﴿ثَانِيَ عِطْفِهِ لِيُضِلَّ عَن سَبِيلِ اللَّهِ لَهُ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَنُذِيقُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَذَابَ الْحَرِيقِ﴾.

تلاش برای گسترش شرک، روشی برای دین‌ستیزی و باز داشتن مردم از راه خدا: ﴿وَإِذَا مَسَّ الإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِيبًا إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسِيَ مَا كَانَ يَدْعُو إِلَيْهِ مِن قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَندَادًا لِّيُضِلَّ عَن سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلا إِنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ﴾.

زمینه‌های دین‌ستیزی

دنیاطلبی، زمینه ساز دین‌ستیزی و تلاش برای بازداشتن مردم از راه خدا: ﴿اشْتَرَوْا بِآيَاتِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِيلاً فَصَدُّواْ عَن سَبِيلِهِ إِنَّهُمْ سَاء مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ﴾، ﴿الَّذِينَ يَسْتَحِبُّونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا عَلَى الآخِرَةِ وَيَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا أُوْلَئِكَ فِي ضَلالٍ بَعِيدٍ﴾.

کفر، موجب دین‌ستیزی و باز داشتن مردم از راه خدا: ﴿فَبِظُلْمٍ مِّنَ الَّذِينَ هَادُواْ حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ طَيِّبَاتٍ أُحِلَّتْ لَهُمْ وَبِصَدِّهِمْ عَن سَبِيلِ اللَّهِ كَثِيرًا﴾، ﴿وَأَخْذِهِمُ الرِّبَا وَقَدْ نُهُواْ عَنْهُ وَأَكْلِهِمْ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَأَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ مِنْهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا﴾، ﴿الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا وَهُم بِالآخِرَةِ كَافِرُونَ﴾، ﴿إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِيَصُدُّواْ عَن سَبِيلِ اللَّهِ فَسَيُنفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَيْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ يُغْلَبُونَ وَالَّذِينَ كَفَرُواْ إِلَى جَهَنَّمَ يُحْشَرُونَ﴾،﴿الَّذِينَ كَفَرُواْ وَصَدُّواْ عَن سَبِيلِ اللَّهِ زِدْنَاهُمْ عَذَابًا فَوْقَ الْعَذَابِ بِمَا كَانُواْ يُفْسِدُونَ﴾، ﴿الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ﴾، ﴿إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ وَشَاقُّوا الرَّسُولَ مِن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَى لَن يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئًا وَسَيُحْبِطُ أَعْمَالَهُمْ﴾، ﴿إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ مَاتُوا وَهُمْ كُفَّارٌ فَلَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ﴾..

کیفر دین‌ستیزی

آتش جهنّم، کیفر دین‌ستیزی: ﴿إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِيَصُدُّواْ عَن سَبِيلِ اللَّهِ فَسَيُنفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَيْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ يُغْلَبُونَ وَالَّذِينَ كَفَرُواْ إِلَى جَهَنَّمَ يُحْشَرُونَ﴾، ﴿وَإِذَا مَسَّ الإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِيبًا إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسِيَ مَا كَانَ يَدْعُو إِلَيْهِ مِن قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَندَادًا لِّيُضِلَّ عَن سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلا إِنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ﴾.

تحریم نعمت‌های پاکیزه و طیبات، کیفر دین‌ستیزی: ﴿فَبِظُلْمٍ مِّنَ الَّذِينَ هَادُواْ حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ طَيِّبَاتٍ أُحِلَّتْ لَهُمْ وَبِصَدِّهِمْ عَن سَبِيلِ اللَّهِ كَثِيرًا﴾.

عذاب شدید، کیفر دین‌ستیزی و باز داشتن مردم از راه خدا: ﴿الَّذِينَ كَفَرُواْ وَصَدُّواْ عَن سَبِيلِ اللَّهِ زِدْنَاهُمْ عَذَابًا فَوْقَ الْعَذَابِ بِمَا كَانُواْ يُفْسِدُونَ﴾، ﴿ثَانِيَ عِطْفِهِ لِيُضِلَّ عَن سَبِيلِ اللَّهِ لَهُ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَنُذِيقُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَذَابَ الْحَرِيقِ﴾، ﴿وَمِنَ النَّاسِ مَن يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَلا هُدًى وَلا كِتَابٍ مُّنِيرٍ﴾.

لعن خداوند، جزای ظالمان دین ستیز: ﴿وَنَادَى أَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابَ النَّارِ أَن قَدْ وَجَدْنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقًّا فَهَلْ وَجَدتُّم مَّا وَعَدَ رَبُّكُمْ حَقًّا قَالُواْ نَعَمْ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ أَن لَّعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا وَهُم بِالآخِرَةِ كَافِرُونَ﴾.

منابع

1. منصوری، خلیل، عوامل و آثار دین‌ستیزی از نظر قرآن
2. فرهنگ قرآن ج۱۴