قاعده لطف ۱ (مقاله)
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
قاعده لطف عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی قاعده لطف می‌پردازد. این مقالهٔ ۱۵ صفحه‌ای به قلم سید محسن خرازی، بهروز محمدی منفرد نگاشته شده و در فصلنامه انتظار موعود (شماره ۱۰، زمستان ۱۳۸۲) منتشر گشته است[۱].
| قاعده لطف | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | سید محسن خرازی، بهروز محمدی منفرد |
| موضوع | مهدویت |
| منتشر شده در | فصلنامه انتظار موعود |
| محل نشر | قم،ایران |
| تاریخ نشر | زمستان، ۱۳۸۲ |
| شماره | ۱۰ |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
چکیده مقاله
این مقاله فاقد چکیده می‌باشد.
فهرست مقاله
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.
درباره پدیدآورنده
-
بهروز محمدی منفرد
(پدیدآورنده) -
سید محسن خرازی
(پدیدآورنده)
- آیت‌الله سید محسن خرازی (متولد ۱۳۱۶ ش، تهران). تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: محمد شاه‌آبادی، سید محمد رضا گلپایگانی، سید محمد محقق داماد، محمد تقی ستوده و مصطفی اعتمادی به اتمام رساند. عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم و مدرس حوزه علمیه قم از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس در حوزه‌های علمیه، تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «روزنه‌هایی از عالم غیب»، «بدایة المعارف الإلهیة فی شرح عقائد الإمامیة»، «پیشوایان معصوم زندگینامه چهارده معصوم»، «سخنی پیرامون توسل»، «تبیین مسأله امامت» و «الأمر بالمعروف و النهی عن المنکر» برخی از این آثار است.[۲]
- حجت الاسلام و المسلمین دکتر بهروز محمدی منفرد، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: ناصر مکارم شیرازی، حسین وحید خراسانی و عبدالحسین خسروپناه پیگیری کرد. عضو کمیته علمی همایش ملی بررسی اندیشه‌های فلسفی علامه جعفری، عضو هیئت علمی و مدیر گروه در پژوهشکاه علوم و فرهنگ اسلامی و پژوهشکده مهدویت ازجمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس، تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشتهٔ تحریر درآورده است. «مهدویت»، «اخلاق دینمدار و دنیاگرا»، «راهبرد اخلاقی انتظار» «اندیشه مهدویت و دموکراسی»، «انسان‌شناسی دولت مهدوی»، «بررسی اومانيسم و انديشه مهدويت»، «راهبرد اخلاق انتظار»، «عدالت باوری»، «معنای زندگی نیهیلیسم و اندیشه مهدویت»، و «توجیه باور اخلاقی» برخی از این آثار است.[۳]