هفهاف بن مهند راسبی بصری
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
هفهاف فرزند مُهنّد راسبی، اهل بصره و از شیعیان راستین خاندان پیامبر(ص) در بصره بود. وی از اصحاب امیرمؤمنان(ع) به شمار می‌رفت و در جنگ‌های جمل و صفین و نهروان در رکاب امام(ع) حضور داشت و فرماندهی گروهی از بصریان را در جنگ صفین از جانب آن حضرت عهده‌دار بود.
وی همواره ملازم حضرت علی(ع) بود و پس از شهادت آن بزرگوار به زمره یاران امام حسن(ع) درآمد و سپس دل در گرو سالار شهیدان اباعبدالله الحسین(ع) گذاشت و در رکاب آن امام همام به شهادت رسید.[۱]
پیوستن به عاشوراییان و شهادت
هنگامی که خبر حرکت امام حسین(ع) و همراهانش به سوی عراق در بصره منتشر شد، هفهاف از بصره خارج شد و با سرعت به کربلا آمد، تا به یاری امام و پیشوای خود بشتابد؛ اما موقعی رسید که کار از کار گذشته بود و حسین و همۀ یارانش به شهادت رسیده بودند. او در همان ساعاتی به کربلا رسید که سپاهیان بی‌رحم عمر سعد به خیمه‌ها حمله کرده و زنان و کودکان را در بیابان و صحرا پراکنده نمودند. از فردی که جزو لشکر عمر سعد بود پرسید: "چه خبر؟ آقایم حسین کجاست؟". آن شخص سؤال کرد: تو کیستی؟ گفت: من هفهاف بن مهند راسبی بصری هستم و برای یاری و نصرت حضرت حسین(ع) آمده‌ام.
در پاسخ هفهاف گفت: آیا هجوم قوم به خیمه و خرگاه حسین را نمی‌بینی؟! آیا نمی‌بینی چگونه یغماگران لباس خاندان پیامبر را می‌ربایند؟!
هفهاف، همین که این خبر تکان‌دهنده را شنید، شمشیر از غلاف برکشید و به سان شیر، بدون آن‌که احساس کند که در میان دشمن گرفتار است، به لشکر عمر سعد حمله کرد و هر که نزدش بود یا به نزدش می‌آمد بر زمین افکند، و جمعی را به هلاکت رساند تا آن‌که بدنش از زخم‌های وارده آغشته به خون گردید و تاب و توانش اندک گشت، گروهی او را محاصره کردند و از هر طرف بر او یورش بردند تا آن‌که او را به شهادت رساندند. بدین ترتیب او به آقا و مولایش امام حسین(ع) و یاران باوفایش ملحق شد[۲].
درباره هفهاف تنها مامقانی مطالب فوق را یادآور شده و در این باره سندی ارائه نداده و سایر ارباب مقاتل و مؤرخان نامی از این شهید نبرده‌اند، لذا صحت و سقم شهادت هفهاف به عهده راوی است.[۳]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۴۲۴-۱۴۲۵.
- ↑ تنقیح المقال، ج۳، ص۳۰۴.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۴۲۵-۱۴۲۶.