ندای آسمانی: تفاوت میان نسخه‌ها

#{{متن قرآن|إِذَا جَاءَكَ الْمُنَافِقُونَ قَالُوا نَشْهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَاللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُ وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَكَاذِبُونَ * وَإِذَا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسَامُهُمْ وَإِنْ يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ يَحْسَبُونَ كُلَّ صَيْحَةٍ عَلَيْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ}}<ref>«چون منافقان نزد تو می‌آیند، می‌گویند: گواهی می‌دهیم که بی‌گمان تو فرستاده خدایی و خداوند می‌داند که تو به راستی فرستاده اویی و خداوند گواهی می‌دهد که منافقان، سخت دروغگویند *و هنگامی که آنان را ببینی، پیکرهاشان تو را به شگفتی می‌آورد و چون چیزی گویند به گفتارشان گوش می‌سپاری (اما) گویی چوب‌هایی خشکند پشت داده بر دیوار، هر بانگی را به زیان خود می‌پندارند، آنان دشمنند، از آنها دوری گزین! خدایشان لعنت کناد! چگونه (از حق) بازگر» سوره منافقون، آیه ۱ و۴. </ref>. '''نکته''': [[خداوند]] خطاب به [[پیامبر]] درباره اعلام [[وفاداری]] به [[رسالت]]، گروه‌های [[منافق]] این مسئله را مطرح می‌‌کند که [[منافقین]] از آنجا که در [[ضمیر]] خود [[کفر]] پنهان دارند، و آن را از [[مؤمنین]] پوشیده می‌دارند، عمری را با [[ترس]] و [[دلهره]] و [[وحشت]] به سر می‌برند که مبادا [[مردم]] بر باطنشان پی ببرند، آنها چنان تو خالی و فاقد [[توکل بر خدا]] و [[اعتماد]] بر نفس هستند که هر فریادی از هر جا بلند شود آن را بر ضد خود می‌پندارند به همین جهت هر صیحه‌ای - [[صدا ]]- که می‌شنوند [[خیال]] می‌کنند علیه ایشان است، و مقصود صاحب [[صیحه]] آنها هستند {{متن قرآن|يَحْسَبُونَ كُلَّ صَيْحَةٍ عَلَيْهِمْ}}<ref>«هر بانگی را به زیان خود می‌پندارند» سوره منافقون، آیه ۴.</ref> [[ترس]] و وحشتی عجیب همیشه بر [[قلب]] و [[جان]] آنها حکمفرما است، و یک حالت [[سوء ظن]] و [[بدبینی]] جانکاه سرتاسر [[روح]] آنها را فرا گرفته، از همه چیز، حتی از سایه خود می‌ترسند.