بیعت رضوان در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

بیعت رضوان در علوم قرآنی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۵۹

۶ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲

جز

وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم

دیداریویکی‌متن

HeydariBot

۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 | پرسش مرتبط  =
 }}
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
 [[آیه]] {{متن قرآن|لَقَدْ رَضِيَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبَايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ مَا فِي قُلُوبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّكِينَةَ عَلَيْهِمْ وَأَثَابَهُمْ فَتْحًا قَرِيبًا}}<ref>«به راستی خداوند از مؤمنان خشنود شد هنگامی که با تو در زیر آن درخت بیعت می‌کردند پس آنچه در دل داشتند معلوم داشت، از این رو آرامش را بر آنها فرو فرستاد و به پیروزی زودرسی پاداششان داد» سوره فتح، آیه ۱۸.</ref> آیه [[بیعت]] یا [[بیعت رضوان]] نام دارد.
@@ خط ۱۳: / خط ۱۳: @@
 چون این آیه بیانگر بیعت رضوان (بیعت برای [[خشنودی خداوند]]) است، به آن آیه بیعت رضوان می‌گویند.
-[[پیغمبر اکرم]]{{صل}} درپی دیدن خوابی، در [[ذی‌قعده]] [[سال ششم هجرت]] همراه ۱۴۰۰ نفر به قصد [[عمره]] از [[مدینه]] خارج شد. نزدیک [[مکه]]، [[مشرکان]] [[تصمیم]] گرفتند از ورود او و یارانش به مکه جلوگیری کنند. [[پیامبر]]{{صل}} و یارانش در [[سرزمین]] [[حدیبیه]] توقف کردند، و سفیرانی به قصد حل مشکل، میان پیامبر{{صل}} و [[قریش]] رفت و آمد کردند. یکی از سفیران پیامبر{{صل}} در مکه دستگیر شد. پیامبر{{صل}} فرمود: اگر این خبر صحیح باشد، دلیل بر [[اعلان]] [[جنگ]] قریش است؛ لذا از اینجا حرکت نمی‌کنیم تا با این [[قوم]] بجنگیم. و برای تأکید بر این امر مهم، از [[مردم]] خواست با او [[تجدید بیعت]] کنند. مردم زیر درختی در آنجا با [[حضرت]] بیعت کردند، و چون [[خداوند]] در [[آیه شریفه]] [[خشنودی]] خود را از این بیعت بیان فرمود، این بیعت به بیعت رضوان معروف شد.<ref>مکارم شیرازی ، ناصر ، تفسیر نمونه،جلد۲۲،صفحه (۴۳-۴۴)و۶۵؛ منصور ، عبدالحمید یوسف،نیل الخیرات فی القراءات العشرة،جلد۱۸،صفحه ۲۸۴؛ سبحانی ، جعفر ، الایمان والکفرفی الکتاب والسنة،جلد۱،صفحه ۲۴۶</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص ۳۴۷.</ref>
+[[پیغمبر اکرم]] {{صل}} درپی دیدن خوابی، در [[ذی‌قعده]] [[سال ششم هجرت]] همراه ۱۴۰۰ نفر به قصد [[عمره]] از [[مدینه]] خارج شد. نزدیک [[مکه]]، [[مشرکان]] [[تصمیم]] گرفتند از ورود او و یارانش به مکه جلوگیری کنند. [[پیامبر]] {{صل}} و یارانش در [[سرزمین]] [[حدیبیه]] توقف کردند، و سفیرانی به قصد حل مشکل، میان پیامبر {{صل}} و [[قریش]] رفت و آمد کردند. یکی از سفیران پیامبر {{صل}} در مکه دستگیر شد. پیامبر {{صل}} فرمود: اگر این خبر صحیح باشد، دلیل بر [[اعلان]] [[جنگ]] قریش است؛ لذا از اینجا حرکت نمی‌کنیم تا با این [[قوم]] بجنگیم. و برای تأکید بر این امر مهم، از [[مردم]] خواست با او [[تجدید بیعت]] کنند. مردم زیر درختی در آنجا با [[حضرت]] بیعت کردند، و چون [[خداوند]] در [[آیه شریفه]] [[خشنودی]] خود را از این بیعت بیان فرمود، این بیعت به بیعت رضوان معروف شد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۲۲،صفحه (۴۳-۴۴)و۶۵؛ منصور، عبدالحمید یوسف، نیل الخیرات فی القراءات العشرة، جلد۱۸،صفحه ۲۸۴؛ سبحانی، جعفر، الایمان والکفرفی الکتاب والسنة، جلد۱،صفحه ۲۴۶</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص ۳۴۷.</ref>
 == جستارهای وابسته ==