خودکم‌بینی در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

# [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: [[خداوند]] تمامی امور [[انسان]] [[مؤمن]] را به خود او سپرده در اختیارش نهاده است، امّا اینکه ذلیل باشد را در [[اختیار]] خود او قرار نداده؛ آیا این [[آیه شریفه]] را نشنیده‌ای: {{متن قرآن|وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«با آنکه فراپایگی تنها از آن خداوند و پیامبر او و مؤمنان است» سوره منافقون، آیه ۸.</ref>؛ [[مؤمن]] همیشه [[عزیز]] است و هیچ‌گاه ذلیل نیست"<ref>{{متن حدیث| عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} قَالَ: إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فَوَّضَ إِلَى الْمُؤْمِنِ أُمُورَهُ كُلَّهَا وَ لَمْ يُفَوِّضْ إِلَيْهِ أَنْ يَكُونَ ذَلِيلًا أَ مَا تَسْمَعُ قَوْلَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ فَالْمُؤْمِنُ يَكُونُ عَزِيزاً وَ لَا يَكُونُ ذَلِيلًا}}؛ اصول کافی، ج۵، ‌ ص۶۳.</ref>؛

# [[حضرت]] سیّدالشُّهداء {{ع}} فرمودند: "[[مرگ]] در [[عزّت]]، بهتر از حیات در [[ذلّت]] است" <ref>{{متن حدیث| مَوْتٌ‌ فِي‌ عِزٍّ خَيْرٌ مِنْ حَيَاةٍ فِي ذُلٍّ}}؛ بحارالأنوار، ج۴۴، ‌ ص۲۶۴.</ref>؛

# [[امام سجاد]] {{ع}} فرمودند: "[[دوست]] ندارم که با [[ذلّت]] [[نفس]] خود، شتران سرخ مو - که [[ارزش]] بسیاری داشته‌اند- را به‌دست آورم؛ و هیچ جرعه‌ای نیاشامیدم که نزد من گواراتر باشد از جرعه غیظی که فروخوردم، و آنکه به خشمم آورده بود را بخشیدم" <ref>{{متن حدیث| عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ {{ع}} يَقُولُ‌ مَا أُحِبُّ أَنَّ لِي بِذُلِّ نَفْسِي حُمْرَ النَّعَمِ وَ مَا تَجَرَّعْتُ جُرْعَةً أَحَبَّ إِلَيَّ مِنْ جُرْعَةِ غَيْظٍ لَا أُكَافِي بِهَا صَاحِبَهَا}}؛ اصول کافی، ج۲، ‌ ص۱۰۹.</ref>؛

# [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} فرمودند: "هرکس نفسش را ارزشمند یابد، آن را به‌واسطه [[گناه]] [[پست]] نمی‌دارد<ref>{{متن حدیث| مَنْ‌ كَرُمَتْ‌ عَلَيْهِ‌ نَفْسُهُ‌ لَمْ‌ يُهِنْهَا بِالْمَعْصِيَةِ}}؛ غرر الحکم، ح۴۶۱۰. </ref>؛

# [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} فرمودند: [[آگاه]] باشید که برای [[جان]] شما ارزشی و قیمتی به‌جز [[بهشت]] نیست، و نباید آن را به‌جز به [[بهشت]] بفروشید<ref>{{متن حدیث| أَلا إِنَّهُ لَيْسَ لِأَنْفُسِكُمْ ثَمَنٌ‌ إِلَّا الْجَنَّةُ فَلَا تَبِيعُوهَا إِلَّا بِهَا}}؛ غرر الحکم، ح۴۶۲۳. </ref>؛

# [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} فرمودند: هرکس که خود را به‌ غیر [[بهشت]] فروخت، [[سختی‌ها]] بر او بزرگ جلوه می‌کند<ref>{{متن حدیث| إِنَّ مَنْ‌ بَاعَ‌ نَفْسَهُ‌ بِغَيْرِ الْجَنَّةِ فَقَدْ عَظُمَتْ عَلَيْهِ الْمِحْنَةُ}}؛ غرر الحکم، ح۴۶۲۴.</ref>؛

# [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} فرمودند: هرکس خود را به‌جز به نعمت‌های [[بهشت]] فروخت، بر خود [[ظلم]] کرده است<ref>{{متن حدیث| مَنْ‌ بَاعَ‌ نَفْسَهُ‌ بِغَيْرِ نَعِيمِ‌ الْجَنَّةِ فَقَدْ ظَلَمَهَا}}؛ غرر الحکم، ح۴۶۲۸.</ref>؛

# [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} فرمودند: هرکس به خویشتن [[بدی]] کند، توقّع هیچ کار نیکوئی از او نمی‌رود"<ref>{{متن حدیث| مَنْ أَسَاءَ إِلَى نَفْسِهِ لَمْ يُتَوَقَّعْ مِنْهُ‌ جَمِيلٌ‌}}؛ غرر الحکم، ح۴۶۵۲.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۲، ص ۱۹۲-۱۹۳.</ref>.