همنشینی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

[[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: «انسان براساس دینِ دوست و همراه خود [[رفتار]] می‌کند»<ref>کافی، ج۲، ص۳۷۵.</ref>.

[[امام زین‌العابدین]] {{ع}}، افراد [[مطیع]] [[خداوند]] را [[بهترین]] دوستان معرفی کرده و [[همراهی]] و [[همکاری]] با آنان را از [[خداوند بزرگ]] درخواست کرده: «بار الها! و [[انس]] خود و دوستان خود و [[بندگان]] فرمانبردارت را نصیب من کن... و مرا همدم و [[یاور]] ایشان گردان!»<ref>نیایش بیست‌ویکم.</ref>.

از سخنان حضرت درمی یابیم که افراد [[صالح]] و [[درستکار]] کسانی هستند که [[شایسته]] است در مجلس آنها حضور یابیم و با آنان در [[ارتباط]] باشیم: {{متن حدیث|وَ اعْمُرْ بِي‏ مَجَالِسَ‏ الصَّالِحِينَ‏}}<ref>دعای ۴۱.</ref>؛ "مجالس [[صالحان]] را به من [[آبادانی]] و رونق بخش". عده‌ای به [[اشتباه]] و صرفاً براساس معیارهای مادی و چشم‌پُرکن افراد ثروتمند را صاحب [[فضیلت]] دانسته و طالب همنشینی با آنانند و به همین [[دلیل]] به افراد نادار و [[فقیر]] با نظر [[حقارت]] نگاه کرده و از آنان دوری می‌کنند. [[امام سجاد]] {{ع}} این طرز [[فکر]] را [[نکوهش]] می‌نماید<ref>نیایش سی‌وپنجم.</ref> و در عوض از [[خدا]] می‌خواهد: «ای [[خداوند]]، [[محبوب]] من گردان همنشینی با درویشان را و یاری‌ام ده که بر [[مصاحبت]] آنان [[شکیبا]] باشم»<ref>نیایش سی‌ام.</ref>. شاید بدین سبب که همنشینی با دنیاداران [[دل]] را به سمت [[دنیادوستی]] و [[دنیاپرستی]] سوق می‌دهد.<ref>الصحیفة السجادیة، امام زین‌العابدین {{ع}}، نشر الهادی، قم، ۱۴۱۸؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قرآن کریم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی، دارالقرآن الکریم، قم، ۱۳۷۳.</ref>.<ref>[[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «همنشینی»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۵۳۶.</ref>