معاویة بن ابی سفیان در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[شیعیان]] در عصر [[معاویه]] رسما مورد [[ستم]] و [[بیداد]] قرار گرفتند و به شدیدترین نوع قلع‌وقمع و [[رفتار]] [[خشونت‌بار]]، با آنان برخورد شد. [[امام]] [[محمّد]] [[باقر]] {{ع}} تهدیدی را که [[امویان]] بر پیروانشان روا می‌داشتند چنین به وصف می‌کشد: در هر منطقه‌ای [[پیروان]] ما به [[قتل]] می‌رسیدند دست و پاهای آنان را به صرف [[شک و تردید]] در [[دوستی]] و [[محبّت]] ما می‌بریدند، هرکس از او به دوستی و محبّت ما یاد می‌شد به [[زندان]] می‌افتاد، یا اموالش چپاول می‌شد و یا خانه‌اش [[تخریب]] می‌گشت<ref>شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۱۵؛ طبقات کبری، ج۵، ص۹۵.</ref>.