تأمین رفاه عمومی: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

تأمین رفاه عمومی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۶ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۲۴

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۲۶ سپتامبر ۲۰۲۲

جز

جایگزینی متن - 'احداث' به 'احداث'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۲۲۴

ویرایش

@@ خط ۱۳: / خط ۱۳: @@
 توجه به این مطلب را می‌توان از خلال احکام [[اقتصادی]] اسلام و تمهیداتی که برای [[توزیع عادلانه ثروت]] و امکانات بین همگان و [[رفع گرفتاری‌ها]] و رنج‌های مردم، [[پیش‌بینی]] شده است، [[مشاهده]] کرد؛ همچنان‌که [[سیره پیشوایان معصوم]] {{عم}} و اهتمام آنان به امور مردم، حتی غیر [[مسلمانان]]، [[تأیید]] کننده این موضوع است. برای نشان دادن توجه اسلام و [[پیشوایان]] گرامی آن، به [[رفاه]] و [[آسایش عمومی]]، شواهد و نمونه‌های فراوانی می‌توان ارائه نمود که تفصیل آن، بررسی جداگانه‌ای را [[طلب]] می‌کند. در این جا تنها به چند نمونه از آن شواهد می‌توان اشاره نمود. [[احکام]] زکاة، [[خمس]]، [[صدقه]]، [[هدیه]]، [[قرض‌الحسنه]] و [[انفاق]] که موجب تعدیل در [[ثروت]] و توزیع [[رفاه]] بین همه اقشار [[جامعه]] می‌شود.
-[[امام علی]] {{ع}} در [[فرمان]] [[تاریخی]] به [[مالک اشتر]] از مأموریت‌های اصلی وی، سر و سامان دادن امور [[مردم]] و آباد کردن شهرهای آن دیار را ذکر نموده است<ref>فیض الاسلام، نهج البلاغه، ص۹۸۲.</ref> و در جای دیگر از همان فرمان می‌فرماید که “لازم است توجه و اندیشه‌ات به آباد‌سازی [[زمین]]، از توجه به دریافت [[خراج]]، بیشتر باشد”<ref>فیض الاسلام، نهج البلاغه، ص۱۰۰۴.</ref>. آن حضرت، حتّی در زمانی که [[تصدی]] [[مقام امامت]] [[اجتماعی]] را نداشتند با تلاش فردی و از دسترنج خود باغ‌های فراوانی [[احداث]] و چاه‌های آبی حفر نمودند که علاوه بر [[تأمین معیشت]] خود، صرف رفع نیاز [[مستمندان]] جامعه می‌شد. در [[خطبه ۱۳۱]] [[نهج‌البلاغه]]، [[اصلاح]] [[شهرها]] و [[سرزمین‌ها]] و [[آرامش]] و [[امنیت]] ستمدیدگان”، [[هدف حکومت]] معرفی می‌شود<ref>فیض الاسلام، نهج البلاغه، ص۳۹۸.</ref>.
+[[امام علی]] {{ع}} در [[فرمان]] [[تاریخی]] به [[مالک اشتر]] از مأموریت‌های اصلی وی، سر و سامان دادن امور [[مردم]] و آباد کردن شهرهای آن دیار را ذکر نموده است<ref>فیض الاسلام، نهج البلاغه، ص۹۸۲.</ref> و در جای دیگر از همان فرمان می‌فرماید که “لازم است توجه و اندیشه‌ات به آباد‌سازی [[زمین]]، از توجه به دریافت [[خراج]]، بیشتر باشد”<ref>فیض الاسلام، نهج البلاغه، ص۱۰۰۴.</ref>. آن حضرت، حتّی در زمانی که [[تصدی]] [[مقام امامت]] [[اجتماعی]] را نداشتند با تلاش فردی و از دسترنج خود باغ‌های فراوانی احداث و چاه‌های آبی حفر نمودند که علاوه بر [[تأمین معیشت]] خود، صرف رفع نیاز [[مستمندان]] جامعه می‌شد. در [[خطبه ۱۳۱]] [[نهج‌البلاغه]]، [[اصلاح]] [[شهرها]] و [[سرزمین‌ها]] و [[آرامش]] و [[امنیت]] ستمدیدگان”، [[هدف حکومت]] معرفی می‌شود<ref>فیض الاسلام، نهج البلاغه، ص۳۹۸.</ref>.
 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در بند ۱۲ از اصل سوم، تعمیم رفاه، [[آسایش]] و رفع [[محرومیت]] را با تعبیر “پی‌ریزی [[اقتصاد]] صحیح و عادلانه بر طبق [[ضوابط اسلامی]] جهت ایجاد رفاه و [[رفع فقر]] و برطرف ساختن هر نوع محرومیت در زمینه‌های [[تغذیه]] و [[مسکن]] و کار و [[بهداشت]] و تعمیم بیمه”، از [[وظایف دولت اسلامی]] می‌داند و در اصل [[چهل]] و سوم یکی از پایه‌های اقتصاد [[کشور]] را برای تأمین [[استقلال اقتصادی]] جامعه و ریشه‌کن کردن [[فقر]] و محرومیت و برآوردن نیازهای [[انسان]] در جریان [[رشد]]، تأمین نیازهای اساسی: از قبیل مسکن، [[خوراک]]، [[پوشاک]]، بهداشت، درمان، [[آموزش و پرورش]] و امکانات لازم برای [[تشکیل خانواده]] برای همه، معرفی می‌کند<ref>قانون اساسی، اصل ۴۳، بند اول.</ref><ref>[[علی اصغر نصرتی|نصرتی، علی اصغر]]، [[نظام سیاسی اسلام (کتاب)|نظام سیاسی اسلام]]، ص ۵۸ و ۱۶۵.</ref>