آزمون یاران امام مهدی در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

همه [[انبیا]] و [[مصلحان الهی]]، هسته‌های اصلی [[نهضت]] خویش را با [[آزمایش]] [[انتخاب]] کرده‌اند، چراکه [[نهضت]] همراه با سختی‌هایی است که بدون داشتن [[یاران]] [[فداکار]] و [[وفادار]] نمی‌توان حرکتی کرد. [[طالوت]] که در [[روایات]]، [[یاران مهدی]] به [[یاران]] او [[تشبیه]] شده‌اند<ref>نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص ۳۱۶.</ref>، در [[نبرد]] با [[جالوت]]، لشکریانش را با [[تشنگی]] آزمود، [[ناشکیبایان]] به [[آب]] افتادند، ولی [[صبورمردان]] [[مقاومت]] کردند. [[یاران مهدی]] {{ع}} نیز برای رسیدن به درجۀ [[شایستگی]] [[همراهی]]، آزمون‌های مختلفی می‌‌شوند و پس از پیمودن مراحل دشوار، [[انتخاب]] می‌‌شوند. طولانی شدن [[غیبت]]، [[فتنه‌ها]]، [[افکار]] [[باطل]]، [[جاه و مقام]] و... ، بسیاری از [[منتظران]] را از راه بازمی‌دارد. پس از جمع شدن نیروها، آزمون‌ها سخت‌تر می‌شود، [[امام]] با آزمون‌های جسمی و [[روانی]]، [[باورها]] را به [[آزمایش]] می‌گذارد و باورهای [[خرافی]] و عوامانه را زیر سؤال می‌‌برد و [[معارف]] به دور از دسترس و پوشانده شده در غبار [[فراموشی]] را آشکار می‌سازد. در این تکان‌های [[فکری]]، صاحبان [[بصیرت]] و [[معرفت]]، تزلزلی به خود راه نداده و [[استوار]] برجای می‌مانند، ولی آنان که در باورهای خود ناخالصی دارند و [[اندیشه]] را از سرچشمه نگرفته‌اند و در [[حقانیت امام]] [[تردید]] کرده‌اند، از پیرامون حضرت پراکنده می‌شوند<ref>ر. ک: [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۴۲.</ref>.

## [[تربیت]] [[انسان‌ها]] بر پایۀ قبول [[اندیشه‌ها]]، [[قوانین]] و [[عدالت]] کلی [[امام مهدی]] {{ع}}. به این معنا که نباید در روند [[قضاوت]] ایشان، [[اعتراض]] و اشکال نمود؛ زیرا همه افراد به [[دلایل]] کارهای [[امام]] {{ع}} [[آگاهی]] کافی ندارند؛ پس باید به طور کاملا تعبدی پذیرای آن شوند وگرنه [[تربیت]] مورد نظر تحقق نخواهد یافت. از این رو از [[روایت]] استفاده می‌شود حضرت تا مدت‌ها ماهیت قضاوتی را که انجام می‌دهد آشکار نخواهد ساخت تا زمانی که موافقان و [[مخالفان]] آن مشخص گردد<ref>ر. ک: [[سید محمد صدر|صدر، سید محمد]]، [[تاریخ پس از ظهور (کتاب)|تاریخ پس از ظهور]]، ص۴۴۳-۴۴۸.</ref>.