ناشکیبایی: تفاوت میان نسخه‌ها

* بر این اساس، روشن می‌شود که این [[رذیلت]] در شمار صفات ناپسندی است، که [[شرور]] [[دنیا]] و [[آخرت]] را در خود نهفته دارد؛ و کسانی که به آن آلوده شده‌اند، حالتی ناپسندتر و سخت‌تر از دیوانگان می‌یابند؛ چرا که [[انسان]] به واسطه این [[رذیلت]] دست به کارهایی می‌برد که دیوانگان نیز از آن برحذر هستند. ناشیکبان و سبک‌سران دانسته دست به کاری می‌برند که نه نفعی برای آنان خواهد داشت، و گاه نه حتّی ضرری به آنان وارد خواهد نمود؛ حرکاتی همچون حرکات [[کودکان]] و سفیهان!: {{متن قرآن|وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَى عِلْمٍ}}<ref>«و خداوند او را از روی آگاهی به حال وی در گمراهی واگذاشته است» سوره جاثیه، آیه ۲۳.</ref>.

* هر کس [[قرآن کریم]] را به بررسی گیرد، می‌بیند که در این [[کتاب آسمانی]] کارهایی از اینان [[نقل]] شده، که بیشتر به [[اعمال]] دیوانگان می‌ماند؛ این در حالی است که اینان را در شمار عاقلان نیز به حساب آورده‌اند!. نمونه را [[نمرود]] و یارانش چون در مقابل سخن [[حق]] [[حضرت ابراهیم]] {{ع}} مبهوت شده [[توان]] پاسخ‌گویی به ایشان را از دست دادند - {{متن قرآن|فَبُهِتَ الَّذِي كَفَرَ}}<ref>«و آن کافر دَرمانْد» سوره بقره، آیه ۲۵۸.</ref> - روش عاقلان را از دست داده روش دیوانگان را پیشه خود ساختند؛ چه درصدد برآمدند تا برای [[یاری]] الهه‌های پوشالین خود، ایشان را بکشند و یا در [[آتش]] افکنند: {{متن قرآن|فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَنْ قَالُوا اقْتُلُوهُ أَوْ حَرِّقُوهُ}}<ref>«اما پاسخ قوم او جز این نبود که گفتند: او را بکشید یا بسوزانید!» سوره عنکبوت، آیه ۲۴.</ref>.

* زان پس به جای آنکه در مقابل سخن [[حقّ]] او- که حقّانیّتش برای آنان اثبات شده بود- [[خضوع]] کرده [[اندیشه]] او را بپذیرند، او را در آن صحرای [[آتش]] افکندند، تا [[خداوند متعال]] [[آتش]] را بر او سرد و [[سلامت]] ساخت: {{متن قرآن|قُلْنَا يَا نَارُ كُونِي بَرْدًا وَسَلَامًا عَلَى إِبْرَاهِيمَ}}<ref>«گفتیم: ای آتش! بر ابراهیم سرد و بی‌گزند باش» سوره انبیاء، آیه ۶۹.</ref>

* عجیب آنکه آنان بعد از این [[معجزه]] آشکار نیز، باز به او [[ایمان]] نیاوردند؛ بلکه بر این [[اندیشه]] رفتند که او را از [[شهر]] خود برانند و به مکانی دیگر [[تبعید]] کنند!. تمامی این [[کارها]] آیا از کسی غیر از سفیهان و نادانان سر می‌زند؟.