سخنان علی از نهج البلاغه (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

| ناشر = مفید

| سال نشر = 1336

* در معرفی این کتاب آمده است: «[[سخنان علی]] {{ع}} ترجمه‌ای ساده و روان و در عین حال زیبا و ادبی از گزیده [[نهج البلاغه]] است. این ترجمه در سال‌های دهه ۴۰ خورشیدی و در کنار ترجمه [[فیض الاسلام]]، به‌گونه‌ای مکمل شرایط ویژه زمان و برطرف کننده خلأ ترجمه‌های متعدد از [[نهج البلاغه]] را تا حدودی در میان [[جامعه]] مطرح کند. [[جواد فاضل]] در ترجمه خود از مفاهیمی استفاده کرده است که اگرچه ترجمه لفظ به لفظ عبارت [[نهج البلاغه]] نیست، اما به لحاظ مضمون می‌توان تا حدودی بیانگر منظور [[امام]] {{ع}} باشد. این ترجمه به سبب [[انتخاب]] خاص مترجم در معنای واژگان و به‌دلیل شرایط خاص زمانی و دوری افراد از متون [[دینی]] به‌ویژه [[نهج البلاغه]]، در برقراری ارتباط با عموم [[مردم]] اثری موفق بود»<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 861.</ref>.

* چند کلمه از مترجم

* فهرست

* بخش نخست: توحید

* محمّد رسول الله {{صل}}

* ناموس الهی

* قرآن مجید

* تِلْکَ شِقْشِقَهٌ هَدَرَ (...)

* شعله‌ای بود که برافروخت و فرونشست.

* چه شورای عجیب!

* پیشوا و ملت

* قُمْتُ بِالْأمْرِ

* من برخاستم

* با عدل چگونه‌اید؟

* لَکُمْ عَلَیِّ مِثْلُ الَّذی لی عَلَیْکُمْ

* شاه را بر ملت امتیازی نیست.

* ما یَنْتَفِعُ بِهذا أُمَرائِکُمْ

* شهان را شاه‌پرستان سودی نمی‌رسانند.

* اِنْ شَرّ النّاسِ عِنْدَاللهِ اِمامٌ جائِرٌ

* بدترین مردم در نزد خدا پیشوای ستمکار است.

* حَدیدَهٌ مَحماهٌ = آهن تفتیده

* الذَّلِیلُ عِنْدِی عَزیزٌ وَ القَوِیُّ عِنْدِی ضَعِیف

* ضعیف بینوایان در نظر ما عزیزند و نیرومندان ستمگر ضعیف.

* دَعَوْنی وَ الْتَمِسُوا غَیْری

* وَیْحَکَ اِنّی لَسْتُ کَانَت

* پیشوایان را وظائفی ویژه است.

* رَجُلٌ ضَالٌ مُضِلٌ وَ رَجُلٌ جاهِلٌ خَباطٌ

* دو گمراه‌کننده یکی به نادانی و دیگری بفریب

* أ أقْنَعُ مِنْ نَفْسِی بِأنْ یُقَالَ هَذا أمِیرُالْمُؤمِنِین

* آیا کافی است که نامم امیرمؤمنان باشد

* فَضَحِّ رُوَیْداً کَأنَّکَ قَدْ بَلَغْتَ الْمَدَی

* آهسته‌تر کمتر بچران که چراگاه به پایان رسیده است.

* اِنْطَلَق (...) = در انجام وظیفه پرهیزگار باش

* اَلدَّهْرَ یَوْمانِ – یَوْمٌ لَکَ وَ یَوْمٌ عَلَیْکَ

* دنیا دو روز است روزی با تو و روزی بر تو

* سَواءٌ العاکِفُ فِیهِ وَ (...)

* بومی و بیگانه در پیشگاه خدا (...)

* لا تُصْلِحْ دُنیاکَ بِمَحْقِ دینکَ = با ویرانی دین دنیا را آباد مکنید

* وَ اذْکُرْ فِی الْیَوْمِ غَداً = هم امروز به فکر فردا باش

* مِصْباحُ الظُّلْمَهِ

* فروغ عشق

* أبْشِرُوا بِالجَنهِ = شربت عشق بر شما نوش باد

* اینک عشق در نهج‌البلاغه

* أوصِیکُما، وَ جَمِیعَ وُلْدِی وَ (أهْلِی)

* وَ مَنْ بَلَغَهُ کِتَابِی = به شما و جهانیان وصیت می‌کنم

* الجهاد = پیکار

* إنْ فِی الْفِرَارِ مُوْجِدَهَ اللهِ وَ الذّم (الذُّل) اللازِمَ

* فرار از جنگ خدا را به خشم آورد و نام را ننگین کند

* در حین حمله:

* پرچم:

* یا خَیْبَهَ الدّاعی، مَنْ دَعی = این بدبخت با که نبرد می‌کند؟

* خُوضُوا غَمَراتِ اِلَی الْحَقّ = در دریای مرگ شنا کنید، تا به ساحل حق رسید

* امّا وظیفه سرباز

* سِرْ علی بَرَکه اللهِ = به نام خدا بسیج کن

* اَلاَنسان = (...)

* اِتَّقُوا الله

* مسجد احبّاء الله و (...)

* نمازگاه و تجارتخانه بندگان ویژه خدا، دنیاست

* یا هَمّام اتَّقِ اللهَ وَ اَحْسِنْ = پرهیزگار و نیکوکار باشید

* اُحَذِّرُکُمْ اَهْلَ النّفاقِ = از دورویان بدور باشید

* شُقُّوا اَمْواجَ الْفِتَنِ بِسُفْنِ النّجاهِ

* موج فتنه را با کشتی آرامش بشکافید

* اَیْنَ یُتاهُ بِکُمْ = چه ره گمگشتگانید

* تَهیم ایتاه بنی اسرائیل = همچون یهودان سرگردانید

* قوام الدّنیا بأربعه = مدار زندگی

* مَنْ اَنْکَرَ الْمُنْکَرَ بِالسَّیْف اَصابَ

* ستمگر را با شمشیر ادب کنید

* کَما تَزْرَعْ تَحْصَدْ

* تو جو کشته‌ای، گندم نخواهی درود

* فَلْیَعْمَلِ الْعامِلُ فی اَیّامِ مَهْلِهِ

* ای که دستت می‌رسد کاری بکن

* لایَقُولَنْ أحَدُکُم اللّهُم إنّی أعُوذُ بِکَ مِنَ الفِتْنَه

* از خدای مخواهید ک خاموش مانید

* اَفْضَلُ ما تَوَسِّلَ بِهِ الْمُتَوَسِّلُونَ

* محکمترین دست‌آویز

* اِتّقُوا سَکَراتِ النِّعْمَهِ وَ أعِوَجاج الْفِتْنَه

* بپرهیزید که در مستی نوش، نیش فتنه پنهانست؟

* یقتصِرُ اِذا عُمِلَ وَ یُبالِغُ اِذا سُئِلَ

* در کار ناتوان، در مزد افزون‌طلب

* در اجابت تقاضای او علی {{ع}} چنین فرمود

* هَلَکَ خُزّانُ الْاَموالَ وَ هُمْ اَحْیاءُ

* توانگران مردگان متحرکند

* شَرَفَ (...) دَرْکُ فَضائِلِ الآخِرَهِ

* رستگاری در دو جهان

* عِبادَ اللهِ اَنیبُوا اِلی رَبّکم

* ای بندگان خدای، (...) به سوی خدا برگردید

* لایُخدَعُ اللهُ عَنِ الْجَنته

* خدا را نمی‌توان فریب داد

* اسْتَعیذُوا بِاللهِ مِنْ لَواقِحِ الْکِبْرِ ـ کَما (...) طوارِقِ الدّهر

* از تکبر و خودستایی به خدا پناه برید، آن چنانکه از حوادث جهان بدو پناهنده می‌شوید

* فرمان به محمّد بن ابی بکر

* فرمان به مالک‌اشتر

* قاضی باید چنین باشد

* وصیت به امام حسن {{ع}}

* تَعالی اللهُ عَمّا یَقُولُونَ

* سَبَقَ فِی الْعُلُوِّ... وَ قَرُبَ فِی الدُّنُوِّ

* در بلندی از همه بالاتر و در نزدیکی از همه محرمتر

* الْمَأمُولُ مَعَ النِّقَمِ – الْمَرْجُوُّ مَعَ النِّعَم

* همه امید بدو و همه بیم از اوست

* وَ صَلِّ عَلی محَمَّدٍ

* بر روان محمد آفرین باد

* أنْتُم عَلی (...) دارٍ

* با روشی نکوهیده در سرایی ناپسند

* غَیْرَ ناکِلِ عَنْ (..) فی عَزْم

* از رأی خود باز می‌گشت و بر اراده خویش استوار بود

* وَ خَلِّفَ فیکُم کِتاب رَبِّکُمْ

* کتاب خدا یادگار اوست

* ثُمّ نَفَخَ فِیهَا مِن رُوحِهِ – فَمَثلَتْ إنْسَاناً

* جان خویش را در او بدمید و بدو مقام انسانیت رسید

* فِرُّوا اِلی الله

* همه به جانب خدای بگریزید

* غُلِبَ وَ اللهُ الْمُتَخاذِلُونَ

* به خدای سوگند که سرافکندگان شکست خواهند خورد

* لا حُکْمَ اِلاّ لِلهِ

* حکومت ویژه خداوند است

* کَلِمَه حَقِّ یُرادَ بِهاَ الْباطِلُ

* حق می‌گویند و ناحق می‌خواهند

* فَلَمْ اَز لی الّا القِتالَ أَوِ الْکُفْرِ

* یا نبرد باید کرد و یا از فرمان خدای سر برتافت

* فَعَلَ فِعْلَ السّادَهِ وَ فَرِّ فِرَارَ العَبِیدِ

* بلند نظر بود، ولی به پستی‌گرایید

* وَ هِیَ حُلْوَهٌ خَضْراء

* وه که چه سبز و شیرین است

* وَ قَدْرَأیتُ أنْ أقْطَعَ هَذِهِ النُّطْفَهَ

* همی‌خواهم که این نهر سرشار را زیر فرمان گیرم

* رَوو السُّیُوفَ مِنَ الدِّماءِ تَروَوا مِنَ المَاء

* شمشیرها را از خون سیراب کنید تا از آب سیراب شوید

* لَوْ کُنّا تأتی (...) ما (...) لِلّذین عَمُودُ

* ما در زندگی (...) همچون شما تن آسان نبوده‌ایم

* رَجُلٌ رَحْبُ الْبُلْعُومِ

* مردی که گلویی فراخ دارد

* سَتَلْقَونَ بَعْدِی ذُلّاً شامِلاً وَ سَیْفاً قاتِلا

* در آینده محکوم به مرگ و ذلت خواهید شد

* کُونُوا قَوْماً صِیْحَ بِهِمْ فَانْتَبُهوا

* چنان باشید که به یک فریاد بیدار شوید

* اِحْتَجُّوا بِالشَّجَرهِ وَ أضاعُوا الثّمَرَه

* در سایه درخت بیاسودند و میوه آن تباه ساختند

* فَلَقَدْ کانَ اِلَیِّ حَبیباً

* وی را دوست می‌داشتم

* وَ اللهِ لاأری اِصْلاحَکُم بافْسادِ نَفْسی

* به خدا سوگند من از وجدان و شرافت خود چشم نمی‌پوشم

* فَقالَ: اُدْعُ عَلَیْهِم

* فرمود که شما را نفرین کنم

* قاتَلَکُمُ اللهُ، فَعَلی مَنْ اَکْذِبُ؟

* مرگ بر شما باد که به ناروا مرا دروغگو دانید

* اِنَّها کَفٌّ یَهُودیّهٌ

* هر چه این دست ببندد استوار نمی‌ماند

* أنا جامعٌ لَکُمْ اَمْرَهُ

* فَما (...) مَمّا بَدا؟

* چه (...) پیمان بشکست

* قَریبٌ ما یَطْرَحُ (...)

* چه زود که پرده (...)

* اِنّها عِنْدَ ذَوِی العُقُولِ کَفِیءِ الظُّل

* این جهان همچون سایه سبک و تیره ناپایدار است

* کابَرَ هَواهُ وَ کَذَّبَ مُناهُ

* با هوس جهاد کند و آرزوها را دروغ پندارد

* اِنّا بِاللهِ عائِدُونَ وَ اِلَیْهِ راجِعُونَ  

* به خدای پناه می‌بریم و به سوی وی باز می‌گردیم

* نَسْألُ اللهَ مَنازِلَ الشُّهَداءِ

* همی‌خواهم در صف شهیدان در آییم

* لایَعْدِلَنّ اَحَدُکُم عَنِ القِرابَهِ

* از خویشاوندان چشم مپوشید

* وَ فَرَضَ عَلَیکُم حَجّ بَیْتِهِ الْحَرامِ

* طواف کعبه را بر شما واجب کرده اند

* لَمْ اَرَ کَالْجَنَّهِ نامَ طالِبُها

* لَهِیَ اَحَبُّ اِلَی مِنْ اِمْرَتِکُم

* این لنگه کفش بیش از پیشوایی ارزش دارد

* اَللّهُمَّ اِنّی اَعُوذُ بِکَ

* به تو پناه می‌برم

* اَللّهُمَّ اِغْفِر لی

* خداوندا بر من ببخشای

* مَنْ أبْصَرَ بِها بَصْرَتْهُ وَ مَن أبْصَرَ إلَیْهَا أعْمَتُهُ

* با سرمایه این جهان آن جهان را تأمین نمایید

* أنْتُمْ (...) وَ اُکْلَهُ لاکِلِ

* شما (...) از یک لقمه نیستید

* ما (...) مَا طِبُّکُم

* سِیرُوا عَلَی اسْمِ (...)

* به نام خدا و پشتیبانی (...) آسمانها بسیج کنید

* لَیَمْنَعُنی مِنَ اللّعِبِ ذِکْرُ (...)

* یاد مرگ مرا از بازی باز می‌دارد

* لایَهْرَمُ خَالِدُهَا وَ لا یَیْأسُ سَاکِنُها

* آنجا که جوانیش به پیری نگراید و فروغ (...) خاموش نشود

* تا مرا از دست نداده‌اید، با من سخن گویید.

* نامه‌های علی {{ع}}

* مؤخره

* مؤخره دوم