جز
جایگزینی متن - 'ابن شهر آشوب' به 'ابن‌شهرآشوب'
جز (جایگزینی متن - '؛ [[دانشنامه نهج البلاغه' به '؛ دین‌پرور، سید حسین، [[دانشنامه نهج البلاغه') |
جز (جایگزینی متن - 'ابن شهر آشوب' به 'ابن‌شهرآشوب') |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
از [[سیره حضرت فاطمه]]{{س}} در [[رفتار]] با نخستین فرزندش، گزارش‌های متنوعی وجود دارد که عمدتاً از زبان [[ائمه]]{{عم}} و [[صحابه پیامبر]]{{صل}} است. [[فاطمه]]{{س}} برای [[حفظ]] [[سلامت]] فرزندانش اهتمام ویژه داشت و [[ناراحتی]] و [[بیماری]] حسن{{ع}} به شدت آن حضرت را متأثر می‌ساخت. | از [[سیره حضرت فاطمه]]{{س}} در [[رفتار]] با نخستین فرزندش، گزارش‌های متنوعی وجود دارد که عمدتاً از زبان [[ائمه]]{{عم}} و [[صحابه پیامبر]]{{صل}} است. [[فاطمه]]{{س}} برای [[حفظ]] [[سلامت]] فرزندانش اهتمام ویژه داشت و [[ناراحتی]] و [[بیماری]] حسن{{ع}} به شدت آن حضرت را متأثر می‌ساخت. | ||
یکی از مؤلفه‌های مهمی که فاطمه{{س}} درباره حسن{{ع}} مراعات می‌کرد، [[الگوسازی]] [[رفتاری]] بود. آن حضرت{{س}} به حسن{{ع}} توصیه می‌کرد در [[منش]] و [[رفتار فردی]] و [[اجتماعی]] و [[حق‌مداری]]، مانند پدرش علی{{ع}} باشد<ref> | یکی از مؤلفه‌های مهمی که فاطمه{{س}} درباره حسن{{ع}} مراعات می‌کرد، [[الگوسازی]] [[رفتاری]] بود. آن حضرت{{س}} به حسن{{ع}} توصیه می‌کرد در [[منش]] و [[رفتار فردی]] و [[اجتماعی]] و [[حق‌مداری]]، مانند پدرش علی{{ع}} باشد<ref>ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۱۵۹؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۳، ص۲۸۶.</ref>.<ref>[[سید علی رضا عالمی|عالمی، سید علی رضا]]، [[حسن بن علی (مقاله)| مقاله «حسن بن علی»]]، [[دانشنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فاطمی]]، ج۱، ص ۱۸۵.</ref> | ||
== عصر خلفای سه‌گانه == | == عصر خلفای سه‌گانه == | ||
=== دوران [[خلافت ابوبکر]] === | === دوران [[خلافت ابوبکر]] === | ||
[[امام حسن]]{{ع}} هشت ساله بود که جد گرامی‌اش از [[دنیا]] رفت. در دوران [[خلافت ابوبکر]]، از [[امام حسن]]{{ع}} که خردسال بود، گزارش‌هایی در دست است: [[نقل]] شده است، روزی [[ابوبکر]] بر [[منبر]] [[پیامبر]]{{صل}} نشسته، در حال [[سخنرانی]] بود؛ در این حال، [[امام مجتبی]]{{ع}} که خردسال بود، به [[مسجد]] وارد شد و در مقابل حاضران خطاب به [[ابوبکر]] فرمود: "از منبر پدرم پایین بیا (جای تو آنجا نیست) و بر منبر پدرت بنشین!"<ref>مناقب آل ابی‌طالب، | [[امام حسن]]{{ع}} هشت ساله بود که جد گرامی‌اش از [[دنیا]] رفت. در دوران [[خلافت ابوبکر]]، از [[امام حسن]]{{ع}} که خردسال بود، گزارش‌هایی در دست است: [[نقل]] شده است، روزی [[ابوبکر]] بر [[منبر]] [[پیامبر]]{{صل}} نشسته، در حال [[سخنرانی]] بود؛ در این حال، [[امام مجتبی]]{{ع}} که خردسال بود، به [[مسجد]] وارد شد و در مقابل حاضران خطاب به [[ابوبکر]] فرمود: "از منبر پدرم پایین بیا (جای تو آنجا نیست) و بر منبر پدرت بنشین!"<ref>مناقب آل ابی‌طالب، ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۴۰؛ بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۲۸، ص۲۳۲؛ موسوعة التاریخ الاسلامی، یوسفی غروی، ج۴، ص۱۶۸؛ و ر.ک: انساب الاشراف، بلاذری، ج۳، ص۲۶؛ مناقب آل ابی‌طالب، ابن شهرآشوب، ج۴، ص۴۵.</ref>. مورد دیگر، اظهار سخنان [[ابوبکر]] به [[امام حسن]]{{ع}} و [[یادآوری]] شباهت وی به [[پیامبر]]{{صل}} نه [[امام علی]]{{ع}} است<ref>مسند احمد، ج۱، ص۸.</ref>.<ref>[[حسین شهسواری|شهسواری، حسین]]، [[امام حسن بن علی بن ابی طالب (مقاله)| مقاله «امام حسن بن علی بن ابی طالب»]]، [[اصحاب امام حسن مجتبی (کتاب)|اصحاب امام حسن مجتبی]]، ص۵۲-۵۳ و [[حسن بن علی بن ابی طالب (مقاله)| مقاله «حسن بن علی بن ابی طالب»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۳۳۲-۳۳۳.</ref> | ||
=== دوران [[خلافت عمر]] === | === دوران [[خلافت عمر]] === | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
=== حوادث پس از امضای صلح‌نامه === | === حوادث پس از امضای صلح‌نامه === | ||
امام پس از انعقاد [[صلح]] به [[کوفه]] رفت، اما برخی بزرگان کوفه، نزد وی آمده، با ابراز [[اندوه]] به [[نکوهش]] وی پرداختند، برخی پا از این فراتر نهاده و او را خوارکننده [[مؤمنان]] خواندند<ref>المناقب، | امام پس از انعقاد [[صلح]] به [[کوفه]] رفت، اما برخی بزرگان کوفه، نزد وی آمده، با ابراز [[اندوه]] به [[نکوهش]] وی پرداختند، برخی پا از این فراتر نهاده و او را خوارکننده [[مؤمنان]] خواندند<ref>المناقب، ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۳۶.</ref>، اما امام در پاسخ، به [[نرمی]] و همراه با بیان [[دلایل]] پذیرش، سخن گفت. [[بدیهی]] است که [[مصالحه]] امام، به [[حکم]] ضرورت‌های پیش‌آمده و به اقتضای راهبردهای مشخص بود نه [[تأیید]] معاویه به عنوان [[خلیفه مسلمین]]. | ||
معاویه پس از [[مصالحه]]، در [[کوفه]] [[سخنرانی]] کرد و [[انگیزه]] جنگ خویش را، نه بپاداری [[نماز]] و پرداخت [[زکات]] و انجام [[حج]]، بلکه [[فرمانروایی]] بر [[مردم]] ذکر کرد و تمام شرایطی را که در [[صلح نامه]] با امام [[متعهد]] شده بود، زیر پا نهاد<ref>شرح نهج البلاغة، ابن ابی‌الحدید، ج۱۶، ص۱۷؛ عمدة الطالب، ص۶۸.</ref>. | معاویه پس از [[مصالحه]]، در [[کوفه]] [[سخنرانی]] کرد و [[انگیزه]] جنگ خویش را، نه بپاداری [[نماز]] و پرداخت [[زکات]] و انجام [[حج]]، بلکه [[فرمانروایی]] بر [[مردم]] ذکر کرد و تمام شرایطی را که در [[صلح نامه]] با امام [[متعهد]] شده بود، زیر پا نهاد<ref>شرح نهج البلاغة، ابن ابی‌الحدید، ج۱۶، ص۱۷؛ عمدة الطالب، ص۶۸.</ref>. | ||