اولوالعزم: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[اولوالعزم در قرآن]] - [[اولوالعزم در حدیث]] - [[اولوالعزم در کلام اسلامی]] - [[اولوالعزم در فلسفه اسلامی]] - [[اولوالعزم در عرفان اسلامی]]| پرسش مرتبط  = اولوالعزم (پرسش)}}

[[اولوالعزم]] به معنای صاحبان [[عزم]] و [[اراده]] و اصطلاحاً به [[پنج تن]] از [[پیامبران]] بزرگ گفته می‌شود که [[دین]] و دعوتشان جهانی بود و برای [[هدایت مردم]] [[شرق]] و [[غرب]] و جنّ و [[انس]]، [[مبعوث]] شده بودند. این [[پیامبران]]، صاحب [[شریعت]] و [[کتاب آسمانی]] بودند. [[[پیامبران اولوالعزم]]]] عبارت‌اند از: [[حضرت نوح]] {{ع}}، [[حضرت ابراهیم]] {{ع}}، [[حضرت موسی]] {{ع}}، [[حضرت عیسی]] {{ع}} و [[حضرت محمد]] {{صل}}؛ در [[قرآن]] نیز از آنان یاد شده است<ref>سوره احقاف، آیه ۳۵.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۳۷.</ref>

== ویژگی‌های انبیای [[اولوالعزم]] ==

در [[قرآن کریم]] از برخی [[انبیا]] [[الهی]] به عنوان [[اولوالعزم]] یاد شده است<ref>سوره احقاف، آیه۳۵.</ref>. درباره اینکه مقصود از [[اولوالعزم]] چیست و انبیای [[اولوالعزم]] چه کسانی هستند سه نظریه مطرح شده است:

# برخی [[عزم]] را به معنای [[صبر]] دانسته‌اند و [[پیامبران اولوالعزم]] را به [[پیامبران]] دارای [[صبر]] و [[تحمل]] در مقابل [[سختی‌ها]] و [[مشکلات]] [[تبلیغ احکام الهی]] [[تفسیر]] نموده‌اند<ref>تفسیر عاملی، ج۷، ص ۵۳۳؛ تفسیر آیات الاحکام، ص ۶۸۰.</ref>.

# بعضی از [[مفسرین]] با استناد به برخی از [[روایات]]، [[عزم]] در کلمه [[اولوالعزم]] را به معنای [[عهد]] دانسته‌اند.<ref>تفسیر القرآن العظیم، ج۶، ص ۳۴۲ و کنزالدقائق، ج۸، ص ۳۶۰.</ref>. مطابق این [[تفسیر]] منظور از [[اولوالعزم]] پیامبرانی هستند که [[خداوند]] از آنها بر [[عبودیت]] و [[اطاعت]] تامه خویش<ref>بحارالانوار، ج۱۱، ص ۳۵ و تفسیر القرآن الکریم، ج۶، ص ۳۴۲.</ref> یا بر [[ولایت]] [[پیامبر خاتم]] {{صل}} و [[اهل بیت]] {{عم}} ایشان<ref>بحارالانوار، ج۱۱، ص ۳۵؛ المیزان، ج۲، ص ۲۱۳؛ تفسیر قمی، ج۲، ص ۶۶.</ref> [[پیمان]] گرفته است.

# عده دیگری از [[مفسرین]] با توجه به پاره‌ای از [[روایات]] دیگر، انبیای [[اولوالعزم]] را به [[انبیاء]] دارای کتاب و [[شریعت]] [[تفسیر]] نموده‌اند<ref>المیزان، ج۲، ص ۲۱۳؛ جوامع الجامع، ج۶، ص ۲۷ و ۲۹؛ روح البیان، ج۸، ص ۴۹۵؛ کنزالدقائق، ج۱۲، ص ۲۰۳ و تفسیر المبین، ص ۵۵۰.</ref>.

از پاره‌ای [[مفسرین]] [[نقل]] شده است که تمام [[رسولان الهی]] را [[اولوالعزم]] دانسته‌اند و برخی [[اولوالعزم]] را هیجده رسولی دانسته‌اند و برخی بر اساس بعضی [[روایات]]، انبیای [[اولوالعزم]] را نه نفر دانسته و برخی دیگر آنها را هفت یا شش نفر دانسته‌اند<ref>المیزان، ج۱۸، ص ۳۳۳؛ روح المعانی، ج۲۶۶، ص ۳۴و ۳۵.</ref>.

 

[[علامه طباطبایی]] و بعضی دیگر از [[مفسران]]، [[اولوالعزم]] را پنج [[پیامبر]] صاحب [[شریعت]]، یعنی [[حضرت نوح]] {{ع}}، [[حضرت ابراهیم]] {{ع}}، [[حضرت موسی]] {{ع}}، [[حضرت عیسی]] {{ع}} و [[پیامبر خاتم|محمد]] {{صل}} دانسته‌اند<ref>المیزان، ج۲، ص ۲۱۳؛ البرهان، ج۳، ص ۷۷۶؛ تفسیر مراغی، ج۲۱، ص ۱۳۲ و ج۲۶، ص ۲۹.</ref>. گفته شده است [[روایات]] دال بر این مطلب در حد [[مستفیض]] است<ref>المیزان، ج۲، ص ۱۴۵ و ۱۴۶ و ج۱۸ ص ۲۲۰.</ref>.

# [[رسالت]] انبیای [[اولوالعزم]] [[رسالت]] [[جهانی]] نبوده است. برای مثال [[حضرت موسی]] {{ع}} و [[حضرت عیسی]] {{ع}} به سوی [[بنی اسرائیل]] برانگیخته شدند و [[دعوت]] آنان به این [[قوم]] اختصاص داشت. ظاهر برخی [[آیات]] نیز مؤید این مدعاست<ref>سوره آل عمران، آیه۴۹.</ref> و نیز مفاد ظاهر [[آیات]] دیگری<ref>سوره صف، آیه۶؛ سوره اسراء، آیه۱۰۱؛ سوره طه، آیه۴۷؛ سوره شعراء، آیه۱۷؛ سوره غافر، آیه۵۳.</ref> این است که [[رسالت]] این [[پیامبران]] [[جهانی]] نبوده است. بنابراین، بین اینکه [[پیامبری]] صاحب [[کتاب آسمانی]] ([[اولوالعزم]]) باشد و رسالتش رسالتی جهانی باشد تلازمی نیست<ref>[[محمد جواد اصغری|اصغری، محمد جواد]]، [[اولوالعزم (مقاله)|مقاله «اولوالعزم»]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی ج۱]]، ص۵۳۶.</ref>.

# [[پرونده:000056.jpg|22px]] [[محمد هادی ذبیح‌زاده روشن|ذبیح‌زاده روشن، محمد هادی]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۵ (کتاب)|'''دائرةالمعارف قرآن کریم ج۵''']]

# [[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه دینی''']]