امامت در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۱۸: خط ۱۱۸:


=== [[تولی و تبری]] ===
=== [[تولی و تبری]] ===
{{متن حدیث|وَ أَلِنْ جَانِبَهُ لِأَوْلِیَائِکَ، وَ ابْسُطْ یَدَهُ عَلَى أَعْدَائِکَ، وَ هَبْ لَنَا رَأْفَتَهُ، وَ رَحْمَتَهُ وَ تَعَطُّفَهُ وَ تَحَنُّنَهُ}}<ref>صحیفه سجادیه، دعای 47، فراز 63.</ref>؛ «اى [[خداوند]]، ولى و [[امام]] خود را براى دوستانت قلبى [[مهربان]] و نرم [[عطا]] کن و دست [[قدرت]] او بر دشمنانت گشوده گردان و [[رأفت]] و [[رحمت]] و [[عطوفت]] و محبتش را نصیب ما گردان»  
دوست داشتن اهل بیت و دوستداران ایشان و دشمنی و اظهار برائت از دشمنان اهل بیت{{عم}}، یکی دیگر از وظایف امت در برابر امام است که در کلام امام سجاد{{ع}} اینگونه بروز و ظهور یافته است
 
{{متن حدیث|وَ أَلِنْ جَانِبَهُ لِأَوْلِیَائِکَ، وَ ابْسُطْ یَدَهُ عَلَى أَعْدَائِکَ، وَ هَبْ لَنَا رَأْفَتَهُ، وَ رَحْمَتَهُ وَ تَعَطُّفَهُ وَ تَحَنُّنَهُ}}<ref>صحیفه سجادیه، دعای 47، فراز 63.</ref>.
 
«اى [[خداوند]]، ولى و [[امام]] خود را براى دوستانت قلبى [[مهربان]] و نرم [[عطا]] کن و دست [[قدرت]] او بر دشمنانت گشوده گردان و [[رأفت]] و [[رحمت]] و [[عطوفت]] و محبتش را نصیب ما گردان»  


{{متن حدیث|وَ هَبْ لَنَا رَأْفَتَهُ، وَ رَحْمَتَهُ وَ تَعَطُّفَهُ وَ تَحَنُّنَهُ}}؛ [[همکاری]] و [[نصرت]] [[خوبان]]، آن‌هم با [[مهربانی]] و [[محبت]] و دوری و جلوگیری از بدان نیز از [[شئون]] [[مرجعیت دینی]] برشمرده شده است و حتی در مراتب بالاتر این [[تبری]] به [[اجرای حدود]] و حتی محو [[ظالمان]] نیز تسری می‌نماید؛ {{متن حدیث|أَلِنْ جَانِبَهُ لِأَوْلِیَائِکَ، وَ ابْسُطْ یَدَهُ عَلَى أَعْدَائِکَ}}.
{{متن حدیث|وَ هَبْ لَنَا رَأْفَتَهُ، وَ رَحْمَتَهُ وَ تَعَطُّفَهُ وَ تَحَنُّنَهُ}}؛ [[همکاری]] و [[نصرت]] [[خوبان]]، آن‌هم با [[مهربانی]] و [[محبت]] و دوری و جلوگیری از بدان نیز از [[شئون]] [[مرجعیت دینی]] برشمرده شده است و حتی در مراتب بالاتر این [[تبری]] به [[اجرای حدود]] و حتی محو [[ظالمان]] نیز تسری می‌نماید؛ {{متن حدیث|أَلِنْ جَانِبَهُ لِأَوْلِیَائِکَ، وَ ابْسُطْ یَدَهُ عَلَى أَعْدَائِکَ}}.
۱۱٬۱۴۹

ویرایش