←ضرورت امامت
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
== ضرورت امامت == | == ضرورت امامت == | ||
{{اصلی|ضرورت امامت در معارف و سیره سجادی}} | |||
=== [[ضرورت وجود امام]] === | === [[ضرورت وجود امام]] === | ||
[[ضرورت وجود امام]] و تداوم این رشته [[مبارک]] و حلقه وصل بین [[خالق]] و مخلوق برای راهبری بسوی [[کمال]] و شکوفایی [[ دین]]، بدیهی است. [[ضرورت امامت]] جهاتی دیگر نیز دارد، که از دسترس فهم [[بشر]] دور بوده و نیاز به بیان [[وحیانی]] دارد. فرازی از نیایش امام سجاد{{ع}} که در پی آمده، بیانگر این ضرورت‌هاست: «بار خدایا، در هر [[زمان]] [[دین]] خویش به امامی یاری بخشیده‌ای که او را بر پای داشته‌ای تا [[علم]] راهنمای بندگانت شود و در بلاد تو چراغ فروزان [[هدایت]] گردد و رشته [[پیمان]] او به رشته [[پیمان]] خود پیوسته‌ای و او را وسیله خشنودی خود ساخته‌ای و [[اطاعت]] او [[فریضه]] گردانیده‌ای و [[مردم]] را از سرکشی در برابر او بر حذر داشته‌ای و [[فرمان]] داده‌ای که به هر چه امر می‌کند [[اطاعت]] کنند و از هر چه نهی می‌کند باز ایستند و کس بر او پیشی نگیرد و کس از او واپس نماند و او نگهدار کسانی است که بدو پناه می‌برند و [[کهف]] [[امان]] [[مؤمنان]] است و حلقه اعتصام ایشان است و جلال و جلوه جهانیان است»<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنَّکَ أَیَّدْتَ دِینَکَ فِی کُلِّ أَوَانٍ بِإِمَامٍ أَقَمْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِکَ، وَ مَنَاراً فِی بِلَادِکَ بَعْدَ أَنْ وَصَلْتَ حَبْلَهُ بِحَبْلِکَ، وَ جَعَلْتَهُ الذَّرِیعَةَ إِلَى رِضْوَانِکَ، وَ افْتَرَضْتَ طَاعَتَهُ، وَ حَذَّرْتَ مَعْصِیَتَهُ، وَ أَمَرْتَ بِامْتِثَالِ أَوَامِرِهِ، وَ الِانْتِهَاءِ عِنْدَ نَهْیِهِ، وَ أَلَّا یَتَقَدَّمَهُ مُتَقَدِّمٌ، وَ لَا یَتَأَخَّرَ عَنْهُ مُتَأَخِّرٌ فَهُوَ عِصْمَةُ اللَّائِذِینَ، وَ کَهْفُ الْمُؤْمِنِینَ وَ عُرْوَةُ الْمُتَمَسِّکِینَ، وَ بَهَاءُ الْعَالَمِینَ}}، صحیفه سجادیه، دعای 47.</ref>. | [[ضرورت وجود امام]] و تداوم این رشته [[مبارک]] و حلقه وصل بین [[خالق]] و مخلوق برای راهبری بسوی [[کمال]] و شکوفایی [[ دین]]، بدیهی است. [[ضرورت امامت]] جهاتی دیگر نیز دارد، که از دسترس فهم [[بشر]] دور بوده و نیاز به بیان [[وحیانی]] دارد. فرازی از نیایش امام سجاد{{ع}} که در پی آمده، بیانگر این ضرورت‌هاست: «بار خدایا، در هر [[زمان]] [[دین]] خویش به امامی یاری بخشیده‌ای که او را بر پای داشته‌ای تا [[علم]] راهنمای بندگانت شود و در بلاد تو چراغ فروزان [[هدایت]] گردد و رشته [[پیمان]] او به رشته [[پیمان]] خود پیوسته‌ای و او را وسیله خشنودی خود ساخته‌ای و [[اطاعت]] او [[فریضه]] گردانیده‌ای و [[مردم]] را از سرکشی در برابر او بر حذر داشته‌ای و [[فرمان]] داده‌ای که به هر چه امر می‌کند [[اطاعت]] کنند و از هر چه نهی می‌کند باز ایستند و کس بر او پیشی نگیرد و کس از او واپس نماند و او نگهدار کسانی است که بدو پناه می‌برند و [[کهف]] [[امان]] [[مؤمنان]] است و حلقه اعتصام ایشان است و جلال و جلوه جهانیان است»<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنَّکَ أَیَّدْتَ دِینَکَ فِی کُلِّ أَوَانٍ بِإِمَامٍ أَقَمْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِکَ، وَ مَنَاراً فِی بِلَادِکَ بَعْدَ أَنْ وَصَلْتَ حَبْلَهُ بِحَبْلِکَ، وَ جَعَلْتَهُ الذَّرِیعَةَ إِلَى رِضْوَانِکَ، وَ افْتَرَضْتَ طَاعَتَهُ، وَ حَذَّرْتَ مَعْصِیَتَهُ، وَ أَمَرْتَ بِامْتِثَالِ أَوَامِرِهِ، وَ الِانْتِهَاءِ عِنْدَ نَهْیِهِ، وَ أَلَّا یَتَقَدَّمَهُ مُتَقَدِّمٌ، وَ لَا یَتَأَخَّرَ عَنْهُ مُتَأَخِّرٌ فَهُوَ عِصْمَةُ اللَّائِذِینَ، وَ کَهْفُ الْمُؤْمِنِینَ وَ عُرْوَةُ الْمُتَمَسِّکِینَ، وَ بَهَاءُ الْعَالَمِینَ}}، صحیفه سجادیه، دعای 47.</ref>. | ||