دلهم بنت عمرو در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = دلهم بنت عمرو | عنوان مدخل = دلهم بنت عمرو | مداخل مرتبط = دلهم بنت عمرو در تاریخ اسلامی | پرسش مرتبط = }} == مقدمه == همراهان امام حسین {{ع}} از آغاز حرکت از مدینه و اقامت در مکه و حرکت به سوی کوفه تعداد ثابت و مش...» ایجاد کرد)
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = دلهم بنت عمرو| عنوان مدخل  = دلهم بنت عمرو| مداخل مرتبط = [[دلهم بنت عمرو در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
| موضوع مرتبط = دلهم بنت عمرو
| عنوان مدخل  = [[دلهم بنت عمرو]]
| مداخل مرتبط = [[دلهم بنت عمرو در تاریخ اسلامی]]
| پرسش مرتبط  =  
}}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
خط ۵۰: خط ۴۵:
# او با سخن و عمل خود نقش برجسته‌ای را در [[نهضت حسینی]] ایفا کرد، تا جایی که می‌‌توان گفت او در تعیین [[فرمانده]] قسمت راست [[سپاه امام حسین]] {{ع}} نقش داشت و در [[ثواب]] آن همه شجاعت‌ها و فداکاری‌هایی که آنان انجام دادند، [[شریک]] است؛ چراکه {{متن حدیث|الرَّاضِي بِفِعْلِ قَوْمٍ كَالدَّاخِلِ فِيهِ مَعَهُمْ}}. بنابراین [[دلهم]] در تک تک کارهای [[زهیر]] که به برخی از آنها اشاره کردیم، شریک است.
# او با سخن و عمل خود نقش برجسته‌ای را در [[نهضت حسینی]] ایفا کرد، تا جایی که می‌‌توان گفت او در تعیین [[فرمانده]] قسمت راست [[سپاه امام حسین]] {{ع}} نقش داشت و در [[ثواب]] آن همه شجاعت‌ها و فداکاری‌هایی که آنان انجام دادند، [[شریک]] است؛ چراکه {{متن حدیث|الرَّاضِي بِفِعْلِ قَوْمٍ كَالدَّاخِلِ فِيهِ مَعَهُمْ}}. بنابراین [[دلهم]] در تک تک کارهای [[زهیر]] که به برخی از آنها اشاره کردیم، شریک است.
# [[سخن]] و عمل دلهم، بر اساس [[احساس]] تکلیفی بود که تشخیص داده بود و هیچ چیز دیگر در آن دخالت نداشت. کاری که او در آن لحظه [[تاریخی]] انجام داد با اقدامی که [[طوعه]] و [[همسر]] [[میثم تمار]] و [[ماریه]] در [[کوفه]] و [[بصره]] انجام دادند بسیار شباهت دارد. همه اینها در جو و فضایی به [[دفاع از حق]] و [[اهل بیت]] {{عم}} برخاستند، که [[اکثریت]] مردان و [[زنان]]، گرفتار [[ترس]] و [[انفعال]] شده بودند و [[قادر]] نبودند [[تصمیم]] [[درستی]] بگیرند و بدون مصلحت‌های [[سیاسی]] و [[دنیایی]] [[دست]] به اقدامی بزنند. اگر زنان [[عاشورایی]] یاد شده نیز میخواستند بر اساس مصلحت‌های دنیایی تصمیم بگیرند و محاسبات و ملاحظاتی چون [[قدرت]] [[امویان]]، کم‌شماری [[یاران امام حسین]] {{ع}} و پرشماری [[یاران]] [[یزید]] را در نظر بگیرند، دست‌کم باید همانند اکثریت مردان و زنان کوفه [[سکوت]] می‌کردند و خود را از معرکه کنار میکشیدند، اما آنان برخلاف جوّ زمانه [[مسئولیت]] خود را شناخته بدان عمل کردند.
# [[سخن]] و عمل دلهم، بر اساس [[احساس]] تکلیفی بود که تشخیص داده بود و هیچ چیز دیگر در آن دخالت نداشت. کاری که او در آن لحظه [[تاریخی]] انجام داد با اقدامی که [[طوعه]] و [[همسر]] [[میثم تمار]] و [[ماریه]] در [[کوفه]] و [[بصره]] انجام دادند بسیار شباهت دارد. همه اینها در جو و فضایی به [[دفاع از حق]] و [[اهل بیت]] {{عم}} برخاستند، که [[اکثریت]] مردان و [[زنان]]، گرفتار [[ترس]] و [[انفعال]] شده بودند و [[قادر]] نبودند [[تصمیم]] [[درستی]] بگیرند و بدون مصلحت‌های [[سیاسی]] و [[دنیایی]] [[دست]] به اقدامی بزنند. اگر زنان [[عاشورایی]] یاد شده نیز میخواستند بر اساس مصلحت‌های دنیایی تصمیم بگیرند و محاسبات و ملاحظاتی چون [[قدرت]] [[امویان]]، کم‌شماری [[یاران امام حسین]] {{ع}} و پرشماری [[یاران]] [[یزید]] را در نظر بگیرند، دست‌کم باید همانند اکثریت مردان و زنان کوفه [[سکوت]] می‌کردند و خود را از معرکه کنار میکشیدند، اما آنان برخلاف جوّ زمانه [[مسئولیت]] خود را شناخته بدان عمل کردند.
# دلهم می‌توانست همانند بسیاری از زنان کوفه که دست همسر و فرزند خود را گرفتند و به بهانه‌های واهی آنها را به درون [[خانه‌ها]] کشاندند و در نهایت [[مسلم بن عقیل]] را تنها گذاشتند، همسرش را از [[یاری]] و [[همراهی]] [[امام]] باز بدارد و به جای [[تشویق]] بگوید: [[یاران حسین]] اندک‌اند هرگز به [[مصلحت]] نیست که با او [[همکاری]] و [[بنی‌امیه]] را با خودت [[دشمن]] کنی؛ اصلاً ما چرا باید [[زندگی]] آرام و بی‌دغدغه خود را بر هم زنیم، به [[پیام]] و کمک‌خواهی امام پاسخ منفی ده و هر چه زودتر بار و بنه را جمع کن تا حرکت کنیم و از این جا دور شویم. شاید اگر دلهم چنین سخنانی می‌‌گفت، [[سرنوشت]] [[زهیر]] نیز همانند عبیدالله [[حرّ]] [[جعفی]] می‌‌شد و [[تاریخ]] نیز از آن دو به [[بدی]] یاد می‌کرد.<ref>[[محمد صادق مزینانی|مزینانی، محمد صادق]]، [[نقش زنان در حماسه عاشورا (کتاب)|نقش زنان در حماسه عاشورا]]، ص۴۳-۴۹.</ref>
# دلهم می‌توانست همانند بسیاری از زنان کوفه که دست همسر و فرزند خود را گرفتند و به بهانه‌های واهی آنها را به درون [[خانه‌ها]] کشاندند و در نهایت [[مسلم بن عقیل]] را تنها گذاشتند، همسرش را از [[یاری]] و [[همراهی]] [[امام]] باز بدارد و به جای [[تشویق]] بگوید: [[یاران حسین]] اندک‌اند هرگز به [[مصلحت]] نیست که با او [[همکاری]] و [[بنی‌امیه]] را با خودت [[دشمن]] کنی؛ اصلاً ما چرا باید [[زندگی]] آرام و بی‌دغدغه خود را بر هم زنیم، به [[پیام]] و کمک‌خواهی امام پاسخ منفی ده و هر چه زودتر بار و بنه را جمع کن تا حرکت کنیم و از این جا دور شویم. شاید اگر دلهم چنین سخنانی می‌‌گفت، [[سرنوشت]] [[زهیر]] نیز همانند [[عبیدالله حر جعفی]] می‌‌شد و [[تاریخ]] نیز از آن دو به [[بدی]] یاد می‌کرد.<ref>[[محمد صادق مزینانی|مزینانی، محمد صادق]]، [[نقش زنان در حماسه عاشورا (کتاب)|نقش زنان در حماسه عاشورا]]، ص۴۳-۴۹.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
۱۱۵٬۱۷۷

ویرایش