←مصلحت در صلح امام حسن{{ع}}
(←مقدمه) |
|||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
==مصلحت در صلح امام حسن{{ع}}== | ==مصلحت در صلح امام حسن{{ع}}== | ||
مسیر [[جهادی]] [[امام حسن]]{{ع}} در تعقیب [[سیاست]] [[امامت]] پدر بدانجا انجامید که با [[خیانت]] سران [[سپاه]] و [[سستی]] نیروها، دیگر امکان ادامه سیاست [[جهاد نظامی]] غیر ممکن شد. اینک [[انحرافی]] دیگر و این بار به شیوهای مرگبار که همه [[اهداف امامت]] را [[تهدید]] میکرد، در برابر [[امام]]{{ع}} ظاهر شده بود. تهدید و توطئهای که با | مسیر [[جهادی]] [[امام حسن]]{{ع}} در تعقیب [[سیاست]] [[امامت]] پدر بدانجا انجامید که با [[خیانت]] سران [[سپاه]] و [[سستی]] نیروها، دیگر امکان ادامه سیاست [[جهاد نظامی]] غیر ممکن شد. اینک [[انحرافی]] دیگر و این بار به شیوهای مرگبار که همه [[اهداف امامت]] را [[تهدید]] میکرد، در برابر [[امام]]{{ع}} ظاهر شده بود. تهدید و توطئهای که با قدرت نظامی، امکان مقابله با آن وجود نداشت؛ زیرا نتیجه [[اقدام]] نظامی و رویارویی مستقیم چیزی جز واگذاری [[سرنوشت]] [[اسلام]] و امامت به دست [[دشمن]] نبود. [[نجات]] اسلام و [[امت]] در برابر این تهدید جدی جز آن نبود که [[روش سیاسی]] در پیش گرفته شود و با افشای ماهیت باندی که [[رهبری]] اسلام و امت را مدعی بود آسیبپذیری اسلام و امت را به حداقل رسانید. | ||
ماهیت عملکردی که از آن به [[صلح امام حسن]]{{ع}} تعبیر میشود، راهحل نوینی را در شرایط بنبست نظامی [[کشور]] ارائه میدهد که میتوان بدان وسیله [[مصلحت]] نجات اسلام و امت را [[جامعه]] عمل پوشانید<ref>فقه سیاسی، ج۹، ص۱۵۳.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۲ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۲]]، ص ۵۵۸.</ref> | ماهیت عملکردی که از آن به [[صلح امام حسن]]{{ع}} تعبیر میشود، راهحل نوینی را در شرایط بنبست نظامی [[کشور]] ارائه میدهد که میتوان بدان وسیله [[مصلحت]] نجات اسلام و امت را [[جامعه]] عمل پوشانید<ref>فقه سیاسی، ج۹، ص۱۵۳.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۲ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۲]]، ص ۵۵۸.</ref> | ||