شکرگزاری در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[قرآن کریم]] شکر را سبب فزونی [[نعمت]]{{متن قرآن|وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ وَلَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که پروردگارتان اعلام داشت: اگر سپاسگزار باشید به یقین بر (نعمت) شما می‌افزایم و اگر ناسپاسی کنید بی‌گمان عذاب من سخت است» سوره ابراهیم، آیه ۷.</ref> و رفع [[عذاب]] {{متن قرآن|مَا يَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذَابِكُمْ إِنْ شَكَرْتُمْ وَآمَنْتُمْ وَكَانَ اللَّهُ شَاكِرًا عَلِيمًا}}<ref>«اگر سپاسگزار باشید و ایمان آورید خداوند را با عذاب شما چه کار؟ و خداوند سپاسداری داناست» سوره نساء، آیه ۱۴۷.</ref> می‌داند که در [[حقیقت]] ثمره آن به خود [[انسان]] بازمی‌گردد {{متن قرآن|قَالَ الَّذِي عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْكِتَابِ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهُ قَالَ هَذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّي لِيَبْلُوَنِي أَأَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ وَمَنْ شَكَرَ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَمَنْ كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّي غَنِيٌّ كَرِيمٌ}}<ref>«آن که دانشی از کتاب (آسمانی) با خویش داشت گفت: من پیش از آنکه چشم بر هم زنی آن را برایت می‌آورم و چون (سلیمان) آن (اورنگ) را نزد خود پای برجا دید گفت: این از بخشش (های) پروردگار من است تا بیازمایدم که سپاس می‌گزارم یا ناسپاسی می‌کنم و هر که سپاس گزارد تنها به سود خویش گزارده است و هر که ناسپاسی کند بی‌گمان پروردگار من بی‌نیازی ارجمند است» سوره نمل، آیه ۴۰.</ref>؛ همچنین در [[روایات]] شکر سبب فزونی نعمت و [[برترین]] زاد و [[توشه آخرت]] شمرده شده‌است.<ref>کلینی، الکافی، ۲/۹۵؛ مجلسی، بحار الانوار، ۷۴/۲۹۴.</ref> بعضی از علمای اخلاق، [[اعمال]] و حالاتی را که در نتیجه [[معرفت]] نعمت‌دهنده حاصل می‌شود، مانند [[خضوع]]، [[تحمید]]، [[تعظیم]] و [[تمجید]] نعمت‌دهنده، از ارکان شکر می‌دانند<ref>فیض کاشانی، المحجة البیضاء فی تهذیب الاحیاء، ۷/۱۴۸–۱۵۰.</ref>.

[[امام خمینی]] بر این [[باور]] است که هر یک از این اعمال [[قلبی]] و [[جوارحی]] از آثار شکر و معرفت نعمت‌دهنده است و این آثار در [[قلب]]، [[زبان]] و [[افعال]]، هر یک به گونه‌ای بروز می‌یابد. به اعتقاد ایشان آثار شکر در قلب، تعظیم، تحمید و تمجید نعمت‌دهنده است و سبب می‌شود شخص در آثار و [[افعال خداوند]] و خیر و [[احسان]] او به [[بندگان]]، [[تفکر]] کند. اثر [[شکر]] در زبان، [[تسبیح]]، [[تحمید]]، [[تهلیل]] و [[امر به معروف و نهی از منکر]] است، و اثر شکر در جوارح، به‌کارگیری اعضا و جوارح در [[عبادت]] [[خداوند]] است.<ref>امام خمینی، چهل حدیث، ۳۴۳–۳۴۵.</ref> در مقابل، کفران نعمت، موجب می‌شود عنایت الهی و نعمت‌های او از [[انسان]] برداشته شود.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۲/۳۴۸.</ref>.<ref>[[مهدی رضوانی‌پور|رضوانی‌پور، مهدی]]، [[شکر - رضوانی‌پور (مقاله)| مقاله «شکر»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۶ (کتاب)| دانشنامه امام خمینی ج۶]]، ص۴۴۰ ـ ۴۴۶.</ref>