←ابومسلم و مدعیان مهدویت
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
«ابراهیم امام» ابومسلم خراسانی را "[[امین آل محمد]]" خواند، [[پرچم]] را به دستش داد و [[شمشیر]] به کمرش بست. ابومسلم از سال ۱۲۸ قمری به [[تبلیغ]] علیه [[بنی امیه]] پرداخت و توانست با کشتن بیش از ششصد هزار نفر، [[ابوالعباس سفاح]] را در سال ۱۳۲هجری قمری به [[خلافت]] برساند. [[سفاح]] در سال ۱۳۶ قمری در گذشت و [[منصور]] به [[خلافت]] رسید. [[هلاکت]] ابومسلم، بخشی از کردار این [[خلیفه]] به شمار می‌آید. [[ابن خلکان]] می‌گوید: ابومسلم در [[خراسان]] [[مردم]] را به [[بیعت]] با [[ابراهیم امام]] که برادر [[سفاح]] بود، [[دعوت]] می کرد، ولی [[مروان بن محمد]]، آخرین خليفه [[بنی امیه]]، [[ابراهیم امام]] را در [[حرّان]] به [[قتل]] رساند. ابراهيم [[وصیت]] کرد [[حکومت]] به برادرش [[سفاح]] برسد<ref>وفیات الاعیان، ج ۳، ص ۱۹۴ و عالی بن حسین مسعودی، مروج الذهب، ج۳ ص۲۳۹-۲۴۴.</ref>. | «ابراهیم امام» ابومسلم خراسانی را "[[امین آل محمد]]" خواند، [[پرچم]] را به دستش داد و [[شمشیر]] به کمرش بست. ابومسلم از سال ۱۲۸ قمری به [[تبلیغ]] علیه [[بنی امیه]] پرداخت و توانست با کشتن بیش از ششصد هزار نفر، [[ابوالعباس سفاح]] را در سال ۱۳۲هجری قمری به [[خلافت]] برساند. [[سفاح]] در سال ۱۳۶ قمری در گذشت و [[منصور]] به [[خلافت]] رسید. [[هلاکت]] ابومسلم، بخشی از کردار این [[خلیفه]] به شمار می‌آید. [[ابن خلکان]] می‌گوید: ابومسلم در [[خراسان]] [[مردم]] را به [[بیعت]] با [[ابراهیم امام]] که برادر [[سفاح]] بود، [[دعوت]] می کرد، ولی [[مروان بن محمد]]، آخرین خليفه [[بنی امیه]]، [[ابراهیم امام]] را در [[حرّان]] به [[قتل]] رساند. ابراهيم [[وصیت]] کرد [[حکومت]] به برادرش [[سفاح]] برسد<ref>وفیات الاعیان، ج ۳، ص ۱۹۴ و عالی بن حسین مسعودی، مروج الذهب، ج۳ ص۲۳۹-۲۴۴.</ref>. | ||
== | == ادعای مهدویت == | ||
{{همچنین|ادعای مهدویت}} | {{همچنین|ادعای مهدویت}} | ||
گروهی چنان [[باور]] دارند که ابومسلم ادعای [[مهدویت]] داشت<ref> احمد سروش، مدعیان [[مهدویت]]، ص ۲۵</ref>. برخی نیز معتقدند، پیروانش مانند | گروهی چنان [[باور]] دارند که ابومسلم ادعای [[مهدویت]] داشت<ref> احمد سروش، مدعیان [[مهدویت]]، ص ۲۵</ref>. برخی نیز معتقدند، پیروانش مانند «[[سنباد]]»، ابومسلم را [[مهدی موعود]] خواندند. ابومسلم در نخستین روز [[حکومت منصور]] کشته شد. وقتی خبر [[مرگ]] وی به [[خراسان]] رسید، پیروانش که«خرِّمیه» یا «[[مسلمیه]]» خوانده می شدند و طرفدار [[امامت]] ابومسلم بودند، پرآکنده گشتند. گروهی ابومسلم را زنده و همان [[مهدی موعود]] خواندند که روزی [[ظهور]] می کند و [[جهان]] را پر از [[عدل]] می کند. جمعی نیز مرگش را پذیرفته، [[فاطمه]] دخترش را [[امام]] خواندند و «فاطمیه» خوانده شدند<ref> علی بن حسین مسعودی، مروج الذهب، ج۳، ص ۲۹۱ - ۲۹۴. برای آگاهی فزون تر در این باره ر. ک: همو، مروج الذهب، ج ۲، ص ۴۶۷ - ۴۷۱؛ حر عاملی، وسائل ال[[شیعه]]، ج ۹، ص ۵۰۲؛ احمد بن داوود دینوری، اخبار الطوال، ص ۴۲۱؛ ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج ۳، ص ۱۲۲ و شیخ عباس قمی، تتمة المنتهى، ص ۱۵۷</ref>. | ||
== واقعه بعد از ابراهیم امام == | == واقعه بعد از ابراهیم امام == | ||