شایسته‌سالاری در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

#شایسته‌‎پروری: [[نظام]] شایسته‎‌سالار در نهایت با رعایت موارد مزبور و فراهم آوردن زمینه‌های پرورش افراد، آنان را به مراتب بالاتر [[بینش]] و [[آگاهی]] و توانمندی سوق می‌دهد. در شکل «یک» فرآیند [[شایسته‌سالاری]] نشان داده شده است.<ref>[[مهدی نصراصفهانی]] و [[علی نصراصفهانی]]، [[شایسته‌سالاری در مدیریت جامعه با تأکید بر اندیشه‌های سیاسی امام علی (مقاله)|مقاله «شایسته‌سالاری در مدیریت جامعه با تأکید بر اندیشه‌های سیاسی امام علی»]]</ref>

[[موقعیت اجتماعی]] افراد ترکیبی از بهره هوشی و [[کوشش]] آن‎هاست. [[نظام اجتماعی]] در حال حرکت به سوی جریانی است که در آن، توده‌های افراد [[حاکمان]] و نخبگانی را از [[قدرت]] [[خلع]] می‌کنند که از [[احساسات]] و نیازهای [[عامه]] [[مردم]] فاصله گرفته‌اند. شایسته‌سالاری سیستمی است که [[مدیر]] و کارکنان به واسطه شایسته بودن [[انتخاب]] می‎شوند. شایسته‌سالاری بهره‌گیری از انرژی [[خلاق]] افراد نخبه و برگزیده [[اجتماع]] است. از آنجا که مقوله شایسته‌سالاری با مفهوم [[نخبه‌گرایی]]<ref>Elitism..</ref> ارتباط نزدیکی دارد، می‌‌توان گفت نخبه‌گرایی و شایسته‌سالاری هر دو به دنبال واگذاری امور به افراد نخبه و سرآمد هستند.