تقیه در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

| پرسش مرتبط  =  

}}

[[سیوطی]] می‌گوید: «به خاطر همین قاعده، خوردن مردار در هنگام [[مخمصه]] و [[عسر و حرج]] جایز است و همچنین فرو بردن لقمه با خمر و تلفظ نمودن به کلمه [[کفرآمیز]] به خاطر [[اکراه]] جایز است»<ref>{{عربی|و من ثم جاز اكل الميتة عند المخمصة و اساغة اللقمة بالخمر و التلفظ بكلمة الكفر للاكراه}}؛ (سیوطی، الاشباه و النظائر، ص۸۵).</ref>.

رسول الله{{صل}} در اوایل [[بعثت]]، از [[ترس]] اینکه [[دین]] و [[مسلمانان]] از هجمه [[مشرکین]] مصون بمانند، [[تقیه]] می‌نمود و به طور پنهانی [[تبلیغ]] می‌کرد. این چیزی است که همه [[پیروان]] [[مذاهب]] بر آن [[اعتقاد]] و اتفاق دارند<ref>ابن هشام، سیره ابن هشام، ج۱، ص۲۸۰.</ref>. لازم به ذکر است همان‌گونه که پیش از این اشاره شد، تقیه شامل فعل نیز می‌شود<ref>رشید رضا، تفسیر القرآن الحکیم، ج۳، ص۲۳۱.</ref>؛ چون ملاک، که عبارت از [[حفظ جان]] باشد، در فعل و گفتار وجود دارد.<ref>[[ائمه و دعوت به تقیه (مقاله)|مقاله «ائمه و دعوت به تقیه»]]، [[موسوعه رد شبهات ج۱۷ (کتاب)|موسوعه رد شبهات ج۱۷]] ص ۱۶۲.</ref>