←تصدیق امام و اطاعت از او
| خط ۹۸: | خط ۹۸: | ||
=== تصدیق امام و اطاعت از او === | === تصدیق امام و اطاعت از او === | ||
{{اصلی|اطاعت از امام}} | {{اصلی|اطاعت از امام}} | ||
پس از [[شناخت]] امامان برحق نخستین [[وظیفه]] ما | پس از [[شناخت]] امامان برحق نخستین [[وظیفه]] ما تصدیق آنان و اعتراف به حقانیت ایشان است. در هندسه [[معرفتی]] [[شیعه]]، [[امامت]] تداوم راه [[نبوت]] و تکمیل آن مسیر آسمانی است. از همین رو تمامی ویژگی‌های [[نبوت]]، به جز [[وحی قرآنی]]، برای [[امامان]] نیز قابل [[اثبات]] و ادعاست. | ||
{{متن حدیث|بِحَقِّ مَنِ انْتَجَبْتَ مِنْ خَلْقِکَ، وَ بِمَنِ اصْطَفَیْتَهُ لِنَفْسِکَ، بِحَقِّ مَنِ اخْتَرْتَ مِنْ بَرِیَّتِکَ، وَ مَنِ اجْتَبَیْتَ لِشَأْنِکَ، بِحَقِّ مَنْ وَصَلْتَ طَاعَتَهُ بِطَاعَتِکَ، وَ مَنْ جَعَلْتَ مَعْصِیَتَهُ کَمَعْصِیَتِکَ، بِحَقِّ مَنْ قَرَنْتَ مُوَالاتَهُ بِمُوَالاتِکَ، وَ مَنْ نُطْتَ مُعَادَاتَهُ بِمُعَادَاتِکَ، تَغَمَّدْنِی فِی یَوْمِی هَذَا بِمَا تَتَغَمَّدُ بِهِ مَنْ جَارَ إِلَیْکَ مُتَنَصِّلًا، وَ عَاذَ بِاسْتِغْفَارِکَ تَائِباً}}<ref>صحیفه سجادیه، دعای ۴۷، فراز ۸۶.</ref>؛ «بار خدایا، تو را [[سوگند]] میدهم به آنکه از میان [[خلق]] او را برگزیدهای، به آنکه او را برای خود پسندیدهای، به آنکه از میان آفریدگانت او را [[اختیار]] کردهای، به آنکه او را برای خود برگزیدهاى، به آنکه [[طاعت]] او را به [[طاعت]] خود پیوستهای و [[معصیت]] او را [[معصیت]] خود دانستهای و [[دوستی]] آنها را به دوستی خود قرین ساختهای و [[دشمنی]] آنها را دشمنی خود شمردهای، در این [[روز]] مرا چونان کسانی که از [[گناه]] بیزاری جستهاند و به تو پناه آوردهاند و [[توبه]] کرده و به [[آمرزش]] تو پیوستهاند خلعت [[عفو]] و [[رحمت]] خود بپوشان». | {{متن حدیث|بِحَقِّ مَنِ انْتَجَبْتَ مِنْ خَلْقِکَ، وَ بِمَنِ اصْطَفَیْتَهُ لِنَفْسِکَ، بِحَقِّ مَنِ اخْتَرْتَ مِنْ بَرِیَّتِکَ، وَ مَنِ اجْتَبَیْتَ لِشَأْنِکَ، بِحَقِّ مَنْ وَصَلْتَ طَاعَتَهُ بِطَاعَتِکَ، وَ مَنْ جَعَلْتَ مَعْصِیَتَهُ کَمَعْصِیَتِکَ، بِحَقِّ مَنْ قَرَنْتَ مُوَالاتَهُ بِمُوَالاتِکَ، وَ مَنْ نُطْتَ مُعَادَاتَهُ بِمُعَادَاتِکَ، تَغَمَّدْنِی فِی یَوْمِی هَذَا بِمَا تَتَغَمَّدُ بِهِ مَنْ جَارَ إِلَیْکَ مُتَنَصِّلًا، وَ عَاذَ بِاسْتِغْفَارِکَ تَائِباً}}<ref>صحیفه سجادیه، دعای ۴۷، فراز ۸۶.</ref>؛ «بار خدایا، تو را [[سوگند]] میدهم به آنکه از میان [[خلق]] او را برگزیدهای، به آنکه او را برای خود پسندیدهای، به آنکه از میان آفریدگانت او را [[اختیار]] کردهای، به آنکه او را برای خود برگزیدهاى، به آنکه [[طاعت]] او را به [[طاعت]] خود پیوستهای و [[معصیت]] او را [[معصیت]] خود دانستهای و [[دوستی]] آنها را به دوستی خود قرین ساختهای و [[دشمنی]] آنها را دشمنی خود شمردهای، در این [[روز]] مرا چونان کسانی که از [[گناه]] بیزاری جستهاند و به تو پناه آوردهاند و [[توبه]] کرده و به [[آمرزش]] تو پیوستهاند خلعت [[عفو]] و [[رحمت]] خود بپوشان». | ||
[[امام سجاد]] {{ع}} با بیان ویژگی‌هایی که [[خداوند]] برای [[برگزیدگان]] خویش برشمرده، [[جامعه]] را به سوی توجه بیشتر به این ویژگی‌ها [[دعوت]] نموده و مهمترین این ویژگی‌ها در عرصه عملی برای [[جامعه]]، [[اطاعت]] از ایشان که [[اطاعت خدا]] و عدم [[معصیت]] ایشان که اطاعت شیطان است، می‌باشد؛ {{متن حدیث|بِحَقِّ مَنْ وَصَلْتَ طَاعَتَهُ بِطَاعَتِکَ، وَ مَنْ جَعَلْتَ مَعْصِیَتَهُ کَمَعْصِیَتِکَ}} و این [[اطاعت]] و [[معصیت]] در [[سایه]] | [[امام سجاد]] {{ع}} با بیان ویژگی‌هایی که [[خداوند]] برای [[برگزیدگان]] خویش برشمرده، [[جامعه]] را به سوی توجه بیشتر به این ویژگی‌ها [[دعوت]] نموده و مهمترین این ویژگی‌ها در عرصه عملی برای [[جامعه]]، [[اطاعت]] از ایشان که [[اطاعت خدا]] و عدم [[معصیت]] ایشان که اطاعت شیطان است، می‌باشد؛ {{متن حدیث|بِحَقِّ مَنْ وَصَلْتَ طَاعَتَهُ بِطَاعَتِکَ، وَ مَنْ جَعَلْتَ مَعْصِیَتَهُ کَمَعْصِیَتِکَ}} و این [[اطاعت]] و [[معصیت]] در [[سایه]] تصدیق این جایگاه، معنی می‌یابد، همان‌طور که در [[صحیفه سجادیه]] نیز بدان اشاره شده است: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ وَ اجْعَلْنِی مِنْ أَهْلِ التَّوْحِیدِ وَ الْإِیمَانِ بِکَ، وَ التَّصْدِیقِ بِرَسُولِکَ، وَ الْأَئِمَّةِ الَّذِینَ حَتَمْتَ طَاعَتَهُمْ مِمَّنْ یَجْرِی ذَلِکَ بِهِ وَ عَلَى یَدَیْهِ، آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ}}<ref>صحیفه سجادیه، دعای ۴۸، فراز ۱۲.</ref>؛ «بار خدایا، مرا از کسانى قرار ده که تو را به یکتایى مىپرستند و به تو [[ایمان]] آوردهاند و پیامبرت را تصدیق کردهاند و [[امامان]] را به پیشوایى پذیرفتهاند امامانى که اطاعتشان را [[فریضه]] ساختهاى و [[ایمان]] به تو و تصدیق به [[رسول]] تو به دست ایشان اجرا مىشود. آمین رب العالمین» و این تصدیق به جایگاه الهی [[امامان]] و [[اطاعت]] از ایشان به [[امر خداوند]]، [[جامعه]] را به منزل‌گاهی می‌رساند که در راه [[اطاعت]] و استماع [[امام]] از [[خدا]] نیز [[یاری]] بطلبند. {{متن حدیث|«وَ اجْعَلْنَا لَهُمْ سَامِعِینَ وَ مُطِیعِینَ کَمَا أَمَرْتَ»}}<ref>صحیفه سجادیه، دعای ۳۴، فراز ۵.</ref>؛ «و چنان‌که خود [[فرمان]] دادهاى ما را شنونده [[سخن]] ایشان و [[فرمانبردار]][[ حکم]] ایشان قرار ده»<ref>مقاله امامت در صحیفه سجادیه، ناصر باقری بیدهندی، نشریه مطالعات اهل بیت شناسی، شماره۲، بهار و تابستان ۹۴.</ref>.<ref>[[ام‌البنین خالقیان|خالقیان، ام‌البنین]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «امامت»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۸۸.</ref>. | ||
=== [[تولی و تبری]] === | === [[تولی و تبری]] === | ||