←ویژگی‌های انبیای اولوالعزم
(←مقدمه) |
|||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
== ویژگی‌های انبیای اولوالعزم == | == ویژگی‌های انبیای اولوالعزم == | ||
در [[قرآن کریم]] از برخی [[انبیای الهی]] به عنوان اولوالعزم یاد شده است<ref>سوره احقاف، آیه۳۵.</ref>. درباره اینکه مقصود از اولوالعزم چیست و انبیای اولوالعزم چه کسانی هستند سه نظریه مطرح شده است: | در [[قرآن کریم]] از برخی [[انبیای الهی]] به عنوان اولوالعزم یاد شده است<ref>سوره احقاف، آیه۳۵.</ref>. درباره اینکه مقصود از اولوالعزم چیست و انبیای اولوالعزم چه کسانی هستند سه نظریه مطرح شده است: | ||
# برخی [[عزم]] را به معنای [[صبر]] دانسته‌اند و پیامبران اولوالعزم را به [[پیامبران]] دارای [[صبر]] و | # برخی [[عزم]] را به معنای [[صبر]] دانسته‌اند و پیامبران اولوالعزم را به [[پیامبران]] دارای [[صبر]] و تحمل در مقابل [[سختی‌ها]] و [[مشکلات]] [[تبلیغ احکام الهی]] [[تفسیر]] نموده‌اند<ref>تفسیر عاملی، ج۷، ص ۵۳۳؛ تفسیر آیات الاحکام، ص ۶۸۰.</ref>. | ||
# بعضی از [[مفسرین]] با استناد به برخی از [[روایات]]، [[عزم]] در کلمه اولوالعزم را به معنای [[عهد]] دانسته‌اند.<ref>تفسیر القرآن العظیم، ج۶، ص ۳۴۲ و کنزالدقائق، ج۸، ص ۳۶۰.</ref>. مطابق این [[تفسیر]] منظور از اولوالعزم پیامبرانی هستند که [[خداوند]] از آنها بر [[عبودیت]] و [[اطاعت]] تامه خویش<ref>بحارالانوار، ج۱۱، ص ۳۵ و تفسیر القرآن الکریم، ج۶، ص ۳۴۲.</ref> یا بر [[ولایت]] [[پیامبر خاتم]] {{صل}} و [[اهل بیت]] {{عم}} ایشان<ref>بحارالانوار، ج۱۱، ص ۳۵؛ المیزان، ج۲، ص ۲۱۳؛ تفسیر قمی، ج۲، ص ۶۶.</ref> [[پیمان]] گرفته است. | # بعضی از [[مفسرین]] با استناد به برخی از [[روایات]]، [[عزم]] در کلمه اولوالعزم را به معنای [[عهد]] دانسته‌اند.<ref>تفسیر القرآن العظیم، ج۶، ص ۳۴۲ و کنزالدقائق، ج۸، ص ۳۶۰.</ref>. مطابق این [[تفسیر]] منظور از اولوالعزم پیامبرانی هستند که [[خداوند]] از آنها بر [[عبودیت]] و [[اطاعت]] تامه خویش<ref>بحارالانوار، ج۱۱، ص ۳۵ و تفسیر القرآن الکریم، ج۶، ص ۳۴۲.</ref> یا بر [[ولایت]] [[پیامبر خاتم]] {{صل}} و [[اهل بیت]] {{عم}} ایشان<ref>بحارالانوار، ج۱۱، ص ۳۵؛ المیزان، ج۲، ص ۲۱۳؛ تفسیر قمی، ج۲، ص ۶۶.</ref> [[پیمان]] گرفته است. | ||
# عده دیگری از [[مفسرین]] با توجه به پاره‌ای از [[روایات]] دیگر، انبیای اولوالعزم را به [[انبیاء]] دارای کتاب و [[شریعت]] [[تفسیر]] نموده‌اند<ref>المیزان، ج۲، ص ۲۱۳؛ جوامع الجامع، ج۶، ص ۲۷ و ۲۹؛ روح البیان، ج۸، ص ۴۹۵؛ کنزالدقائق، ج۱۲، ص ۲۰۳ و تفسیر المبین، ص ۵۵۰.</ref>. | # عده دیگری از [[مفسرین]] با توجه به پاره‌ای از [[روایات]] دیگر، انبیای اولوالعزم را به [[انبیاء]] دارای کتاب و [[شریعت]] [[تفسیر]] نموده‌اند<ref>المیزان، ج۲، ص ۲۱۳؛ جوامع الجامع، ج۶، ص ۲۷ و ۲۹؛ روح البیان، ج۸، ص ۴۹۵؛ کنزالدقائق، ج۱۲، ص ۲۰۳ و تفسیر المبین، ص ۵۵۰.</ref>. | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
از پاره‌ای [[مفسرین]] [[نقل]] شده است که تمام [[رسولان الهی]] را اولوالعزم دانسته‌اند و برخی اولوالعزم را هیجده رسولی دانسته‌اند و برخی بر اساس بعضی [[روایات]]، انبیای اولوالعزم را نه نفر دانسته و برخی دیگر آنها را هفت یا شش نفر دانسته‌اند<ref>المیزان، ج۱۸، ص ۳۳۳؛ روح المعانی، ج۲۶۶، ص ۳۴و ۳۵.</ref>. | از پاره‌ای [[مفسرین]] [[نقل]] شده است که تمام [[رسولان الهی]] را اولوالعزم دانسته‌اند و برخی اولوالعزم را هیجده رسولی دانسته‌اند و برخی بر اساس بعضی [[روایات]]، انبیای اولوالعزم را نه نفر دانسته و برخی دیگر آنها را هفت یا شش نفر دانسته‌اند<ref>المیزان، ج۱۸، ص ۳۳۳؛ روح المعانی، ج۲۶۶، ص ۳۴و ۳۵.</ref>. | ||
[[علامه طباطبایی]] و بعضی دیگر از [[مفسران]]، اولوالعزم را پنج [[پیامبر]] صاحب [[شریعت]]، یعنی [[حضرت نوح]] {{ع}}، [[حضرت ابراهیم]] {{ع}}، [[حضرت موسی]] {{ع}}، [[حضرت عیسی]] {{ع}} و [[پیامبر خاتم|محمد]] {{صل}} دانسته‌اند<ref>المیزان، ج۲، ص ۲۱۳؛ البرهان، ج۳، ص ۷۷۶؛ تفسیر مراغی، ج۲۱، ص ۱۳۲ و ج۲۶، ص ۲۹.</ref>. گفته شده است [[روایات]] دال بر این مطلب در حد | [[علامه طباطبایی]] و بعضی دیگر از [[مفسران]]، اولوالعزم را پنج [[پیامبر]] صاحب [[شریعت]]، یعنی [[حضرت نوح]] {{ع}}، [[حضرت ابراهیم]] {{ع}}، [[حضرت موسی]] {{ع}}، [[حضرت عیسی]] {{ع}} و [[پیامبر خاتم|محمد]] {{صل}} دانسته‌اند<ref>المیزان، ج۲، ص ۲۱۳؛ البرهان، ج۳، ص ۷۷۶؛ تفسیر مراغی، ج۲۱، ص ۱۳۲ و ج۲۶، ص ۲۹.</ref>. گفته شده است [[روایات]] دال بر این مطلب در حد مستفیض است<ref>المیزان، ج۲، ص ۱۴۵ و ۱۴۶ و ج۱۸ ص ۲۲۰.</ref>. | ||
# [[رسالت]] انبیای اولوالعزم [[رسالت]] | # [[رسالت]] انبیای اولوالعزم [[رسالت]] جهانی بوده است<ref>المیزان، ج۲، ص ۱۴۱ و ۱۴۲.</ref>. البته توضیح داده شده که انبیای اولوالعزم و صاحب کتاب دوگونه [[دعوت]] داشته‌اند یکی دعوت به [[خداپرستی]]، [[توحید]] و [[نفی]] [[شرک]]، و دیگری دعوت به [[احکام]] و [[شرایع]] خاص. دعوت نخست جهانی بوده است بر خلاف دعوت دوم که به [[قوم]] خاصی اختصاص داشته است و آنان [[مکلف]] می‌‌شدند به آن [[احکام]] عمل کنند. | ||
# [[رسالت]] انبیای اولوالعزم [[رسالت]] | # [[رسالت]] انبیای اولوالعزم [[رسالت]] جهانی نبوده است. برای مثال [[حضرت موسی]] {{ع}} و [[حضرت عیسی]] {{ع}} به سوی [[بنی اسرائیل]] برانگیخته شدند و دعوت آنان به این [[قوم]] اختصاص داشت. ظاهر برخی [[آیات]] نیز مؤید این مدعاست<ref>سوره آل عمران، آیه۴۹.</ref> و نیز مفاد ظاهر [[آیات]] دیگری<ref>سوره صف، آیه۶؛ سوره اسراء، آیه۱۰۱؛ سوره طه، آیه۴۷؛ سوره شعراء، آیه۱۷؛ سوره غافر، آیه۵۳.</ref> این است که رسالت این [[پیامبران]] جهانی نبوده است. بنابراین، بین اینکه [[پیامبری]] صاحب [[کتاب آسمانی]] (اولوالعزم) باشد و رسالتش رسالتی جهانی باشد تلازمی نیست<ref>[[محمد جواد اصغری|اصغری، محمد جواد]]، [[اولوالعزم (مقاله)|مقاله «اولوالعزم»]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی ج۱]]، ص۵۳۶.</ref>. | ||
==تعریف [[پیامبران اولوالعزم]]{{عم}}== | ==تعریف [[پیامبران اولوالعزم]]{{عم}}== | ||