بغی در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[بغی]] در لغت به معنای [[فساد]] و [[ظلم]] است و در اصطلاح به گروهی اطلاق می‌شود که علیه [[حاکم اسلامی]] می‌شورند. حاکم اسلامی لازم است قبل از [[تنبیه]]، آنان را به [[حق]] [[دعوت]] و [[شبهات]] احتمالی آنها را برطرف سازد و پیش از آن حتی حق ندارد به [[حقوق شهروندی]] آنان تعرّض کند و آنان [[مصونیت]] دارند. به همین دلیل [[حضرت علی]] {{ع}} خطاب به [[خوارج]] فرمود: شما سه حق بر ما دارید: مانع رفت و آمد شما به [[مسجد]] نخواهیم شد، سهم شما را از [[بیت المال]] قطع نخواهیم کرد و ابتدا با شما به [[جنگ]] نخواهیم پرداخت<ref>المغنی، ج۸، ص۱۰۸.</ref>. بنابراین [[شورشیان]] در [[دارالاسلام]] همانند سایر [[مسلمانان]] دارای حقوقی [[شرعی]] و قانونی‌اند و [[دولت]] نمی‌تواند به صرف شورش عده‌ای، آنها را [[اذیت]] و از حقوقشان [[محروم]] سازد. معیار [[دستور]] به [[قتل]] شورشیان براساس [[روایات]]، عدم پذیرش حق، اصرار بر باطل و آغاز نبرد مسلحانه از سوی آنان است<ref>[[عبدالوهاب فراتی|فراتی، عبدالوهاب]]، [[نظریه سیاست خارجی در دولت نبوی (مقاله)|مقاله «نظریه سیاست خارجی در دولت نبوی»]]، [[سیره سیاسی پیامبر اعظم (کتاب)|سیره سیاسی پیامبر اعظم]]، ص ۱۶۷.</ref>.