نماز عید در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از روایات استفاده می‌شود که [[معصومان]] نیز در وقت مناسب، نماز عید برگزار می‌کردند. [[محمد بن قیس]] در سیره [[امام باقر]]{{ع}} گوید: «وقتی حضرت با [[مردم]] نماز عید فطر و قربان می‌خواند، صدایش را کوتاه می‌کرد که شخص پشت سرش بشنود و [[قرآن]] را بلند نمی‌خواند و [[موعظه]] و [[تذکر]] در [[روز عید قربان]] و فطر بعد از [[نماز]] است»<ref>شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج‌۳، ص۵۶: {{متن حدیث|أَنَّهُ كَانَ إِذَا صَلَّى بِالنَّاسِ صَلَاةَ فِطْرٍ أَوْ أَضْحًى خَفَضَ مِنْ صَوْتِهِ يُسْمِعُ مَنْ يَلِيهِ لَا يَجْهَرُ بِالْقُرْآنِ وَ الْمَوَاعِظُ وَ التَّذْكِرَةُ يَوْمَ الْأَضْحَى وَ الْفِطْرِ بَعْدَ الصَّلَاةِ}}.</ref>؛ یعنی [[خطبه]] نماز عید، بر خلاف خطبه [[جمعه]]، بعد از نماز خوانده می‌شود که از آن به موعظه و تذکر تعبیر کرده است<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیره عبادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|سیره عبادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه]]، ص ۱۳۴.</ref>.