بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
*این مطلب که براى بعضى کوتاه فکران مشکل شده که چگونه است همه پیر مىشوند و آن بزرگوار پیر نمىشود و چطور مرور زمان بر او اثرى نمىگذارد، که {{عربی|اندازه=155%|"الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ يُبْلِيَانِ كُلَّ جَدِيدٍ... "}} حل مىشود. زیرا وقتى شمس و قمر به آنجا مىرسد خاموش مىشود. مقام آن حضرت مقامى است که به مجرّد رسیدن شمس و قمرى که {{عربی|اندازه=155%|"يُبْلِيَانِ كُلَّ جَدِيدٍ"}} به آن مقام این دو خاموش مىشوند. او شمس و قمر را کهنه مىکند، اما شمس و قمر او را پیر و فرسوده نمىسازد. | *این مطلب که براى بعضى کوتاه فکران مشکل شده که چگونه است همه پیر مىشوند و آن بزرگوار پیر نمىشود و چطور مرور زمان بر او اثرى نمىگذارد، که {{عربی|اندازه=155%|"الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ يُبْلِيَانِ كُلَّ جَدِيدٍ... "}} حل مىشود. زیرا وقتى شمس و قمر به آنجا مىرسد خاموش مىشود. مقام آن حضرت مقامى است که به مجرّد رسیدن شمس و قمرى که {{عربی|اندازه=155%|"يُبْلِيَانِ كُلَّ جَدِيدٍ"}} به آن مقام این دو خاموش مىشوند. او شمس و قمر را کهنه مىکند، اما شمس و قمر او را پیر و فرسوده نمىسازد. | ||
*این امامت در مرحله فعلیت، بالنّسبة به زمان، نه تنها اهل زمان، از مختصّات حضرت حجت {{ع}} است و جز او براى احدى در عالم چنین مقامى نیست، لذا آن حضرت ملقّب است به "صاحب الزمان"، پس وجود او مسیطر بر زمان است<ref>برگرفته از گفتارى که در پایان کتاب «پیام امام زمان» نوشته سید جمال الدین حجازى، از حضرت آیت اللّه وحید خراسانى آمده است. </ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۱۱۸.</ref>. | *این امامت در مرحله فعلیت، بالنّسبة به زمان، نه تنها اهل زمان، از مختصّات حضرت حجت {{ع}} است و جز او براى احدى در عالم چنین مقامى نیست، لذا آن حضرت ملقّب است به "صاحب الزمان"، پس وجود او مسیطر بر زمان است<ref>برگرفته از گفتارى که در پایان کتاب «پیام امام زمان» نوشته سید جمال الدین حجازى، از حضرت آیت اللّه وحید خراسانى آمده است. </ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۱۱۸.</ref>. | ||
==پرسشهای وابسته== | |||
* [[امام زمان بودن به چه معناست؟ (پرسش)]] | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{پرسشهای وابسته}} | {{پرسشهای وابسته}} |