۳۳٬۷۳۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=150%|' به '{{عربی|'
جز (جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=155%|' به '{{عربی|اندازه=100%|') |
جز (جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=150%|' به '{{عربی|') |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*در برخی از کتابها، "ابو صالح" یکی از کنیههای [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} یاد شده است. در هیچ روایتی به این کنیه اشاره نشده است. آنچه گفته شده اینکه شاید این کنیه با استفاده از این روایت باشد که [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: هرگاه راه خود را در سفر گم کردی، بانگ برآور: ای ابا صالح یا ای صالح! خداوند سبحانه و تعالی رحمتش را بر تو فرود آورد! راه را به ما نشان ده<ref> {{عربی | *در برخی از کتابها، "ابو صالح" یکی از کنیههای [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} یاد شده است. در هیچ روایتی به این کنیه اشاره نشده است. آنچه گفته شده اینکه شاید این کنیه با استفاده از این روایت باشد که [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: هرگاه راه خود را در سفر گم کردی، بانگ برآور: ای ابا صالح یا ای صالح! خداوند سبحانه و تعالی رحمتش را بر تو فرود آورد! راه را به ما نشان ده<ref> {{عربی|" إِذَا ضَلَلْتَ عَنِ الطَّرِيقِ فَنَادِ يَا صَالِحُ أَوْ يَا أَبَا صَالِحٍ أَرْشِدُونَا إِلَى الطَّرِيقِ يَرْحَمُكُمُ اللَّهُ"}}؛ شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۹۸</ref>. | ||
*معروف است برخی از عربهای شهری و بیابانگرد، پیوسته در توسلات و یاری خواستنهای خود، آن حضرت را به این اسم می‌خوانند و شعرا و ادبا نیز در قصیدهها و مدحهای خود، از این کنیه استفاده کردهاند<ref> میرزا حسین طبرسی نوری، نجم الثاقب، ص ۶۰</ref>. از اینرو در برخی از حکایتهای مربوط به آن حضرت، عنوان "ابا صالح" یاد شده است<ref> ر. ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۲۹۲</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۳۴-۳۵.</ref>. | *معروف است برخی از عربهای شهری و بیابانگرد، پیوسته در توسلات و یاری خواستنهای خود، آن حضرت را به این اسم می‌خوانند و شعرا و ادبا نیز در قصیدهها و مدحهای خود، از این کنیه استفاده کردهاند<ref> میرزا حسین طبرسی نوری، نجم الثاقب، ص ۶۰</ref>. از اینرو در برخی از حکایتهای مربوط به آن حضرت، عنوان "ابا صالح" یاد شده است<ref> ر. ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۲۹۲</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۳۴-۳۵.</ref>. | ||
*کنیه معروف [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} است. در میان عرب‌ها، بلدی و بادیه‌نشین و پیوسته در توسّلات و استغاثات خود، آن حضرت را به این اسم می‌خوانند و شاعران و ادیبان در قصاید و مدایح خود ذکر می‌کنند<ref>نجم الثاقب، باب دوم</ref>. | *کنیه معروف [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} است. در میان عرب‌ها، بلدی و بادیه‌نشین و پیوسته در توسّلات و استغاثات خود، آن حضرت را به این اسم می‌خوانند و شاعران و ادیبان در قصاید و مدایح خود ذکر می‌کنند<ref>نجم الثاقب، باب دوم</ref>. | ||