برنامه حکومتی و اصلاحی امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

:::::*'''برنامه فرهنگی:''' در [[حکومت جهانی]] [[امام مهدی]]{{ع}} تمام فعالیت‌های فرهنگی، در راستای رشد و تعالی علمی و عملی مردم خواهد بود و با جهل و نادانی در همه زمینه‌ها مقابله خواهد شد. مهم‌ترین محورهای جهاد فرهنگی در [[حکومت]] [[حق]] عبارتند از:

::::#'''احیای کتاب و سنّت:''' پس از آنکه در همه اعصار، [[قرآن]] غریب مانده و در حاشیه زندگی به فراموشی سپرده شده بود، در زمان [[حکومت]] آخرین حجّت الهی، تعالیم حیات بخش [[قرآن]] به تمام عرصه زندگی بشر وارد می‌شود. همچنین سنّت که همان گفتار و رفتار پیشوایان دینی است در همه جا به عنوان بهترین الگوی حیات انسانی مطرح می‌گردد و عملکرد همگان با معیار خدشه ناپذیر [[قرآن]] و عترت ارزیابی می‌شود. [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} در بیانی رسا [[حکومت]] قرآنی [[امام مهدی]] {{ع}} را چنین توصیف کرده است: "در روزگاری که هوای نفس [[حکومت]] می‌کند [[امام مهدی]]{{ع}} ظهور می‌کند و هدایت و رستگاری را جایگزین هوای نفس می‌سازد و در عصری که نظر شخصی بر [[قرآن]] مقدم شده است، افکار را متوجه [[قرآن]] می‌کند و آن را حاکم بر جامعه می‌سازد <ref>نهج البلاغه فیض الاسلام، خطبه ۱۳۸، ص ۴۲۴.</ref>. نیز در بیانی دیگر، آن حضرت دوران ظهور [[قرآن]] و حضور آن را در زندگی بشر چنین بشارت داده است: "گویی هم اکنون شیعیان خود را می‌بینم که در [[مسجد کوفه]]، خیمه‌ها زده‌اند و [[قرآن]] را بدان گونه که نازل شده، به مردم می‌آموزند"<ref>غیبت نعمانی، باب ۲۱، ح ۳، ص ۳۳۳.</ref> یاد دادن و یاد گرفتن قرآن، نقطه شروعی برای ترویج فرهنگ قرآنی و حاکمیت [[قرآن]] و احکام آن در همه حوزه‌های فردی و اجتماعی است.

::::#'''نهضت علمی:''' یکی از برنامه‌های فرهنگی [[حکومت]] [[امام مهدی]] {{ع}} که خود منبع علوم و سرآمد همه عالمان زمان خویش است،<ref>[[امیر المؤمنین]]{{ع}} در توصیف [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} می‌فرماید: «دانش او از همه شما بیشتر است»؛ غیبت نعمانی، باب ۱۳، ح ۱، ص ۳۰۵.</ref>. نهضت علمی و رشد دانش بشری به طور چشمگیر و بی‌سابقه است. [[پیامبر خاتم|پیامبر اسلام]]{{صل}} پس از بشارت دادن به [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} دربارۀ این بخش از اقدام او فرموده است: "نهمین [[امام]] از فرزندان [[امام حسین]]{{ع}} قائم ایشان است که خداوند به دست او همه زمین را از روشنایی پر می‌کند، پس از آنکه گرفتار تاریکی گشته است، و تمام زمین را از [[عدالت]] دادگری می‌آکند پس از آنکه از ظلم و جور پر شده باشد، و سراسر عالم را از علم و دانایی بهره‌مند می‌سازد، پس از آنکه به جهل و نادانی گرفتار شده باشد"<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، باب ۲۴، ح ۵، ص ۴۸۷.</ref> این جنبش علمی و فکری، برای همه اقشار و طبقات جامعه است و در این شکوفایی، فرقی بین مرد و زن نیست؛ بلکه زنان نیز به رتبه‌های بلند علمی و [[دین]]‌شناسی می‌رسند. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "در زمان [[امام مهدی]] {{ع}} به شما حکمت و دانش داده می‌شود، تا آن جا که زن در درون خانه‌اش مطابق کتاب خدا و سنّت [[پیامبر]] قضاوت می‌کند.<ref>غیبت نعمانی، باب ۱۳، ح ۳۰، ص ۳۳۷.</ref> این، حکایت از آگاهی و شناخت عمیق از آیات [[قرآن]] و روایات [[اهل بیت]]{{عم}} دارد؛ زیرا امر قضاوت، امری دشوار و سنگین است.

::::#'''مبارزه با بدعت‌ها''' بدعت در مقابل "سنّت" و به معنای داخل کردن اندیشه‌ها و آرای شخصی در [[دین]] و دینداری است. [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} در معرفی بدعت گذاران فرمود: "بدعت گذاران، کسانی هستند که با فرمان خدا و کتاب او پیامبرش مخالفت می‌ورزند و بر اساس رای و هوای نفسانی خود وارد عمل می‌کنند؛ هر چند شمار آن‌ها بسیار باشد"<ref>کنز العمال، ج ۱۶، ح ۴۴۲۱۶، ص ۱۸۲.</ref> بنابراین بدعت به معنای مخالفت با خدا و کتاب و [[پیامبر]] او حاکم کردن هواهای نفسانی و عمل کردن براساس تمایلات شخصی است و این، جز آن است که با [[الهام]] از کتاب و سنّت و بر اساس معیارهای الهی تحقق و تحلیلی نو ارائه شود. بدعت، امری است که سنّت و شیوه خدا و [[پیامبر]]{{صل}} را نابود می‌کند و هیچ آفتی برای دین، چنین شکننده و نابود کننده نیست. [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} فرمود: "هیچ چیز مانند بدعت‌ها [[دین]] را ویران و تباه نکرده است"<ref>{{عربی|" مَا هَدَمَ‏ الدِّينَ‏ مِثْلُ‏ الْبِدَع‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ بحار الانوار، ج ۷۸، ح ۹۸، ص ۹۱.</ref> به همین دلیل است که سنت‌مداران، وظیفه دارند درمقابل بدعت گذاران قیام کنند و پرده از تزویر و نیرنگ آن‌ها بردارند و راه نادرست آن‌ها را برای مردمان آشکار و بدین گونه از گمراهی مردم جلوگیری کنند. [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: "هرگاه بدعت‌ها در میان امتم آشکار شوند، بر عالم است که علم و دانش خود را آشکار سازد و هر کس چنین نکند، نفرین خدا بر او باد!<ref>کافی، ج ۱، باب البدع و الرای و المقائیس، ح ۲، ص ۵۴.</ref>. با تأسف باید گفت که پس از [[پیامبر]] و راه روشن او، چه بدعت‌ها که در [[دین]] نگذاشتند، و چه انحراف‌ها و کجی‌ها که در مسیر دینداری پدید نیاوردند، و چه گمراهی‌ها که در برابر مردم نگشودند! بدین سان چهره [[دین]] را واژگونه ساختند و رخسار تابنا آیین را به حجاب‌های هواها و سلیقه‌های شخصی پوشاندند. [[امامان]]{{عم}} و به دنبال ایشان عالمان [[دین]] کوشیدند؛ ولی همچنان راه بدعت گذاری و سنّت سوزی باز مانده و در دوران [[غیبت]] بیشتر شد. و اکنون عالم در انتظار است که صاحب مکتب و موعود [[قرآن]] بیاید و در سایه‌سار [[حکومت]] و سنت‌ها زنده گردیده و بدعت‌ها برچیده شود. و بی‌شک در رأس برنامه‌های اصلاحی او مبارزه با بدعت‌ها و گمراهی هاست، تا زمینه‌های [[هدایت]] و رشد تعالی بشر فراهم شود. [[امام باقر]]{{ع}} در ضمن سخنی بلند در توصیف زمان ظهور آن حضرت فرمود: "هیچ بدعتی را واگذارد، مگر اینکه آن را از ریشه برکند و از هیچ سنّتی نمی‌گذرد، مگر اینکه آن را بر پا خواهد فرمود"<ref>{{عربی|" وَ لَا يَتْرُكُ‏ بِدْعَةً إِلَّا أَزَالَهَا وَ لَا سُنَّةً إِلَّا أَقَامَهَا ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ بحار الانوار، ج ۵۸، ح ۱۱، ص ۱۱.</ref>