طلوع خورشید از مغرب: تفاوت میان نسخه‌ها

*از جمله [[نشانه‌های ظهور]] است که در [[روایات]] به آن اشاره شده. وقوع چنین پدیده‌ای، اگر معنای ظاهری آن مراد باشد، مستلزم درهم ریختن و از هم پاشیدن [[نظم]] [[جهان]] و تغییر در حرکت منظومه شمسی خواهد بود و این با اصول [[حاکم]] بر [[نظام]] طبیعت، سازگاری ندارد. به‌طور قطع، [[حضرت مهدی]] {{ع}} بر روی همین [[زمین]]، [[حکومت جهانی]] خویش را تشکیل می‌دهد<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۹۴؛ ارشاد مفید، ج ۲، ص ۳۷۱.</ref>. بر این اساس، تحقق این نشانه به‌گونه [[معجزه]] -چنان‌که برخی پنداشته‌اند- میسّر نیست؛ زیرا [[معجزه]] در محدوده [[نظام]] [[حاکم]] بر طبیعت و [[جهان]] صورت می‌گیرد<ref>دادگستر جهان، ابراهیم امینی، ص ۲۲۰.</ref>. به نظر می‌رسد، منظور از [[طلوع خورشید از مغرب]]، [[حضرت مهدی]] {{ع}} باشد. [[فیض کاشانی]] می‌نویسد: گویا [[طلوع خورشید از مغرب]]، کنایه از [[ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} است؛ همان‌گونه که از برخی [[اخبار]] هم استفاده می‌شود<ref>وافی، ج ۲، ص ۴۴۶.</ref>. در ذیل [[روایت]] صعصعه، که این حادثه را به‌عنوان نشانه [[ظهور]] معرفی می‌کند، جمله‌ای است که نشانگر این معناست. صعصعه در پاسخ فردی گفت: "کسی که [[حضرت عیسی]] {{ع}} پشت سر وی [[نماز]] می‌گزارد، دوازدهمین نفر از [[خاندان]] [[پیامبر]] {{صل}} و نهمین نفر از [[فرزندان]] [[حسین بن علی]] {{عم}} است و هم اوست خورشیدی که از غروبگاهش طلوع می‌کند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۹۵.</ref>. بر این اساس، [[طلوع خورشید از مغرب]]، معنای کنایی دارد و در [[حقیقت]]، [[ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} [[تشبیه]] شده است به طلوع [[خورشید]] از غروبگاهش<ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۴۶۹.</ref>.