بحث:آثار تربیتی انتظار چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

بحث:آثار تربیتی انتظار چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۱ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۵۹

۸٬۵۹۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۱ نوامبر ۲۰۱۹

←‏پانویس

دیداریویکی‌متن

Bahmani

مدیران

۱۱۲٬۹۹۷

ویرایش

@@ خط ۱۷: / خط ۱۷: @@
 #[[شکوفایی]] [[انسان]] در اثر رابطۀ زنده و سرشار از عواطف و [[محبت]]، و جهت دادن به [[انسان]] و به افکار و اندیشه‌های وی<ref>ر.ک. اعرافی، علی رضا، انتظار با نگاه تربیتی، ص۱۸.</ref>.
 #پدید آمدن [[عشق]] در [[انسان]] در اثر ارتباط زنده<ref>ر.ک. اعرافی، علی رضا، انتظار با نگاه تربیتی، ص۱۸.</ref>.
+#فراهم آمدن منطبق سازی [[انسان]] با آن الگوی زنده در اثر تلاش وی<ref>ر.ک. اعرافی، علی رضا، انتظار با نگاه تربیتی، ص۱۸.</ref>.
+==پاسخ تفصیلی==
+==اثر گذاری [[تربیتی]] [[انتظار]]==
+*[[انتظار]] یک نظریۀ [[تربیتی]] است یعنی یک نگاه بنیادی است که می‌تواند بر همۀ اجزا و [[اعمال]] و ابعاد و ساخت‌های گوناگون [[زندگی فردی]] و [[اجتماعی]] اثرگذار باشد [[انتظار]] آثاری دارد، از نظر روان‌شناختی اصولاً [[روح]] [[امید]] و [[انتظار مثبت]] کارکردهایی دارد، چه انتظارات مقطعی و چه انتظارهای کلان عمومی و جهان‌شمول، اما انتظاری که در [[مکتب]] [[شیعه]] است چیزی فراتر از [[انتظار]] عام و مشترک است. [[انتظار]] [[مکتب]] [[تربیتی]] است که هم ابعاد روانی و روحی فرد را و هم نگرش [[اجتماعی]] را تعیین می‌کند و هم در ساخت‌های گوناگون [[تربیت اخلاقی]] و فردی و [[خانوادگی]] و [[اجتماعی]] اثر می‌گذارد<ref>ر.ک. اعرافی، علی رضا، انتظار با نگاه تربیتی، ص۱۸.</ref>.
+==[[آثار تربیتی انتظار]]==
+*برخی [[آثار تربیتی انتظار]] عبارتند از:
+#گسترش امیدهای واقعی: [[انسان]] برای تداوم [[زندگی]] و [[تحمل]] دشواری‌های آن، [[نیازمند]] انگیزه‌ای نیرومند است که در پدیده‌ای با نام "[[امید به آینده]]" [[تجلی]] می‌یابد؛ آینده‌ای که به مراتب، عالی‌تر، زیباتر و بهتر از امروز باشد<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، انتظار و منتظران، ص ۱۹۷ـ ۱۹۸.</ref>. لذا [[انتظار]] برای [[مشتاقان]] و [[صالحان]] امیدبخش است و این [[امیدواری]] و [[عشق]] و شور و [[نشاط]] به دنبال آن [[انتظار پویا]] و زنده فراهم می‌شود و نیز احساس نظارت او بر ما<ref>ر.ک. اعرافی، علی رضا، انتظار با نگاه تربیتی، ص۱۸.</ref>.
+#معنا یافتن [[زندگی]] در پرتو [[پویایی]]<ref>ر.ک. شرفی، محمدرضا، مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار، گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم، ص ۱۳۴.</ref>، در جهت رسیدن<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، انتظار و منتظران، ص ۱۹۷ـ ۱۹۸.</ref> به [[هدف]]<ref>ر.ک. شرفی، محمدرضا، مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار، گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم، ص ۱۳۴؛ سلیمیان، خدامراد، انتظار و منتظران، ص ۱۹۷ـ ۱۹۸.</ref>. با نگاه تطبیقی به [[زندگی]] بدون [[هدف]] و فرجام آن، که تهی شدن از درون و روزمره‌گی است<ref>ر.ک. شرفی، محمدرضا، مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار، گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم، ص ۱۳۴.</ref>؛ [[زندگی]] [[انسان]] آن زمان قابل توجیه است که آثار حرکت، [[پویایی]] و [[شادابی]] در تمام زوایای آن به چشم خورد. آنگاه که [[انسان]]، به وضعیت موجود [[راضی]] نیست و در صدد ایجاد شرایطی بهتر است، همانا در [[انتظار]] به سر می‌‌برد<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، انتظار و منتظران، ص ۱۹۷ـ ۱۹۸.</ref>.
+#ایجاد [[وحدت]] و همگرایی: [[انتظار]]، افزون بر آثار فردی، دارای آثار [[اجتماعی]] فراوانی نیز است که از مهم‌ترین آنها می‌توان به [[وحدت]]، [[انسجام]] و [[همدلی]] بین [[منتظران]] اشاره کرد. این [[همدلی]]، به سبب توجه به [[هدف]] مشترکی است که در مسئلۀ [[انتظار]] به روشنی تمام در چشم انداز آن، دیدنی است<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، انتظار و منتظران، ص ۱۹۷ـ ۱۹۸.</ref>.
+#احساس حضور: یکی دیگر از آثار غیر قابل تردید در [[انتظار راستین]]، احساس حضور در محضر آن [[امام غایب]] و احساس حضور آن [[امام غایب]] در [[زندگی]] است. یک [[منتظر راستین]]، همواره بر این [[باور]] است که همۀ [[رفتار]] و [[اعمال]] او در نگرگاه آن [[امام]] [[پنهان]] است و این خود در [[اصلاح]] [[رفتار]] وی بسیار مؤثر است. این مهم، نه فقط به [[اصلاح]] فرد، که رفته رفته به [[اصلاح]] و [[سلامت]] [[اخلاقی]] [[جامعه]] می‌‌انجامد که خود در [[زمینه سازی]] [[ظهور]]، نقشی بس برجسته و انکارناپذیر خواهد داشت<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، انتظار و منتظران، ص ۱۹۷ـ ۱۹۸.</ref>.
+#به جریان افتادن نیروهای نهفته و سرمایه‌های راکد [[انسان]] در پرتو دوران سخت [[انتظار]]<ref>ر.ک. شرفی، محمدرضا، مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار، گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم، ص ۱۳۴.</ref>.
+#پالایش درون و به مرحلۀ [[خلوص]] رسیدن به جهت طولانی شدن [[دوران غیبت]]<ref>ر.ک. شرفی، محمدرضا، مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار، گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم، ص ۱۳۴.</ref>.
+#رشد [[قدرت]] [[تحمل]] در برابر ناملایمات و تنگناها به جهت [[قداست]] و [[عظمت]] [[هدف]] که در [[انتظار]] [[حضرت]] بودن، معنا می‌یابد<ref>ر.ک. شرفی، محمدرضا، مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار، گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم، ص ۱۳۴.</ref>.
+#فراتر رفتن از مرز [[انسان]] [[متعادل]] و رسیدن به مرحلۀ [[انسان]] متعالی<ref>ر.ک. شرفی، محمدرضا، مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار، گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم، ص ۱۳۴.</ref>.
+#از سطح و مرحلۀ رنج‌های حقیر مادی، رها شدن و به وادی رنج‌های [[عظیم]] [[معنوی]] و دغدغه‌های بزرگ انسانی، گام نهادن؛ همچون [[رنج]] انتظاری [[راستین]] و طولانی را بر دوش کشیدن و چشم به دروازه‌های روشن [[ظهور]] داشتن<ref>ر.ک. شرفی، محمدرضا، مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار، گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم، ص ۱۳۴.</ref>.
+#ارتباط پویا و زنده‌ای که فرد را با یک محور موجود و زنده و خبیر و [[آگاه]] مرتبط می‌کند<ref>ر.ک. اعرافی، علی رضا، انتظار با نگاه تربیتی، ص۱۸.</ref>.
+#[[شکوفایی]] [[انسان]] در اثر رابطۀ زنده و سرشار از عواطف و [[محبت]]، و جهت دادن به [[انسان]] و به افکار و اندیشه‌های وی<ref>ر.ک. اعرافی، علی رضا، انتظار با نگاه تربیتی، ص۱۸.</ref>.
+#پدید آمدن [[عشق]] در [[انسان]] در اثر ارتباط زنده: [[آدمی]] به طبع خود [[عاشق]] این الگوهای متعالی است و [[عشق]] است که کلید پیشرفت‌های بزرگ در [[تربیت]] و [[اخلاق]] است<ref>ر.ک. اعرافی، علی رضا، انتظار با نگاه تربیتی، ص۱۸.</ref>.
 #فراهم آمدن منطبق سازی [[انسان]] با آن الگوی زنده در اثر تلاش وی<ref>ر.ک. اعرافی، علی رضا، انتظار با نگاه تربیتی، ص۱۸.</ref>.
 ==پانویس==
 {{یادآوری پانویس}}
 {{پانویس2}}