دلیل نقلی بر اثبات وجود امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

دلیل نقلی بر اثبات وجود امام مهدی چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۱۶

۱۷٬۰۵۵ بایت اضافه‌شده ، ‏۲ مهٔ ۲۰۲۰

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Saqi

مدیران

۱۹٬۴۱۸

ویرایش

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 | اندازه تصویر      = 200px
 | مدخل بالاتر      = [[مهدویت]] / [[غیبت امام مهدی]] / [[عصر غیبت کبری]] / [[وجود امام مهدی از دیدگاه حدیث]]
-| مدخل اصلی    =
+| مدخل اصلی    = [[اثبات نقلی وجود امام مهدی]]
 | مدخل وابسته    =
 | پاسخ‌دهنده         =
-| پاسخ‌دهندگان       = ۱ پاسخ
+| پاسخ‌دهندگان       = ۴ پاسخ
 }}
 '''دلیل نقلی بر [[اثبات وجود امام مهدی]] {{ع}} چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.
@@ خط ۱۶: / خط ۱۶: @@
 == پاسخ نخست==
+[[پرونده:769540432.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[عبدالله جوادی آملی]]]]
+::::::آیت‌‌الله '''[[عبدالله جوادی آملی]]'''، در کتاب ''«[[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود]]»'' در این‌باره گفته است:
+::::::«در [[ضرورت]] وجود [[حجت خدا]] در هر زمانی، [[روایات]] فراوانی هست؛ مانند: {{عربی|" لَوْ بَقِيَتِ‏ الْأَرْضُ‏ بِغَيْرِ إِمَامٍ‏ لَسَاخَت‏‏‏‏‏‏"}}<ref>الکافی، ج ۱، ص ۱۷۹.</ref>، {{عربی|"وَ لَوْ خَلَتِ الْأَرْضُ سَاعَةً وَاحِدَةً مِنْ حُجَّةٍ لِلَّهِ لَسَاخَتْ بِأَهْلِهَا‏‏‏‏‏‏"}}<ref>الغیبه، نعمانی، ص ۱۴۱؛ بحار الانوار، ج۵۱، ص۱۱۳.</ref>، {{عربی|" لَا يَخْلُو الْأَرْضُ مِنْهُمْ وَ لَوْ خَلَتْ‏ إِذًا لَسَاخَتْ‏ بِأَهْلِهَا ‏‏‏‏‏‏"}}<ref>کفایة الاثر، ص ۱۶۲؛ بحار الانوار، ج۳۶، ص۳۳۸.</ref>. آن دسته از [[روایات]] به کمک این قسمت از [[زیارت جامعه]] دانسته می‌شود که {{عربی|"وَ بِكُمْ‏ يُمْسِكُ‏ السَّماءَ أَنْ‏ تَقَعَ‏ عَلَى‏ الْأَرْض‏‏‏‏‏‏‏"}}<ref>البلد الامین، ص۳۰۲؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۶۱۵.</ref>. آری برایند [[روایت]] فوق آن است که [[ذات اقدس الهی]] با [[ولایت]] که عمود [[نظام]] هستی است، آسمان‌ها و [[زمین]] را حفظ می‌کند. روایاتی نظیر {{عربی|" لَوْ بَقِيَتِ‏ الْأَرْضُ‏ بِغَيْرِ إِمَامٍ‏ لَسَاخَت‏‏‏‏‏‏"}}<ref>الکافی، ج ۱، ص ۱۷۹.</ref> همانند [[آیه کریمه]] {{متن قرآن|لَوْ كَانَ فِيهِمَا آلِهَةٌ إِلاَّ اللَّهُ لَفَسَدَتَا}}<ref>سوره انبیاء، آیه ۲۲.</ref> دربردارنده [[استدلال]] کلامی‌اند. این [[روایات]] تنها ادعای [[برکات]] معنوی را دربر ندارند بلکه بر این ادعا [[برهان]] می‌آورند که [[خدای سبحان]] در [[حفظ نظام]] هستی [[ائمه]] {{عم}} را وسیله قرار داده است. همان‌طوری که [[بدن]] با [[روح]] زنده است و از او مدد می‌یابد [[نظام]] کیهانی اجرام سرد، مواد بی‌روح، عناصر مرده نیستند بلکه مجموعاً یک [[حقیقت]] زنده‌اند که حیات آن وامدار [[ولایت]] [[انسان کامل]] [[معصوم]] است. کمک گرفتن [[بشر]] از [[خورشید و ماه]] در [[اداره]] [[زندگی]] روزمره و امور مختلف هرگز بدان معنی نیست که [[خورشید]] یا ماه در نورافشانی، انتشار انرژی و حرارت و ده‌ها [[برکت]] دیگر مستقل و بی‌نیاز از [[افاضه]] [[فیض]] [[الهی]] هستند، چون [[اندیشه]] [[توحیدی]] [[موحدان]] چنین باوری را بر نمی‌تابد بلکه معتقدند آن‌ها نیز چون اشیای دیگر مخلوق خدای سبحان‌اند و از [[فیض]] او سرمست می‌شوند؛ اما [[بشر]] کارهای مختلفی را به دست آنان سامان می‌بخشد و ایشان ابزار کمک‌رسانی‌اند. وجود [[مبارک]] [[حجت خدا]] و [[امام زمان]] {{ع}} به مراتب والاتر و بالاتر از [[خورشید و ماه]] است؛ اما امتیاز وجود مبارکش آن است که او وسیله‌ای است که [[مظهر]] {{متن قرآن|نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ}}<ref>سوره نور، آیه ۳۵.</ref> است. [[نور]] [[خورشید]] که از او می‌تابد و چهره ماه را روشن می‌کند، آینده‌ای در پیش دارد که {{متن قرآن|إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ}}<ref>سوره تکویر، آیه ۱.</ref> او را تهدید می‌کند. این چراغ منظومه، انطماس و [[تناثر نجوم]] و مانند آن را بر سر راه خویش دارد و در نهایتْ خاموش‌شدنی است؛ اما [[خلیفه]] [[خدای سبحان]] که [[مظهر]] {{متن قرآن|نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ}} است، نه خاموش شدنی است و نه از بین رفتنی و کم شدنی. [[امام]] درمنظر [[حق]] این چنین است»<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود]]، ص 79-80.</ref>.
+==پاسخ‌های دیگر==
+{{یادآوری پاسخ}}
+{{جمع شدن|۱. آقای رضوانی (پژوهشگر حوزه علمیه قم)؛}}
+[[پرونده:15207.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[علی اصغر رضوانی]]]]
+::::::آقای '''[[علی اصغر رضوانی]]'''، در کتاب ''«[[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]»'' در این‌باره گفته است:
+::::::«وجود [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} همانند ولادت آن [[حضرت]] را از راه‌های مختلف می‌توان به اثبات رسانید که یکی از آنها، راه [[تواتر]] است. این راه را با ذکر مقدماتی به اثبات می‌رسانیم:
+:::::*'''مقدّمه اوّل:''' در منطق ارسطویی خبر [[متواتر]] به خبر [[جماعت]] کثیر با کیفیتی [[تفسیر]] شده که محال است بر [[کذب]] و [[دروغ]] توافق کرده باشند. از این تعریف استفاده می‌شود که خبر [[متواتر]] دو رکن دارد:
+:::::#[[اخبار]] [[جماعت]] بسیار.
+:::::#[[جماعت]] به حدّی باشد که اجتماعشان بر [[کذب]] محال باشد.
+::::::در مورد احادیثی که دلالت بر وجود [[امام مهدی]] {{ع}} دارد، رکن اوّل به [[حس]] و [[وجدان]] ثابت است، زیرا به گوش خود شنیده و به چشم خود [[اخبار]] بسیاری که دلالت بر [[وجود حضرت مهدی]] {{ع}} دارد دیده‌ایم. در مورد رکن دوم نیز ادعای بداهت بر آن شده است، و لذا در منطق ارسطویی خبر [[متواتر]]، یکی از قضایای شش گانه بدیهی شمرده شده است. مرحوم [[شهید]] صدر [[معتقد]] است که سبب پدید آمدن [[یقین]] در قضیه [[متواتر]] و تجربی، حساب احتمالات است، نه آنچه منطق ارسطویی می‌گوید، که قضیه [[متواتر]] از بدیهیات اولیه همانند کل اعظم از جزء است. در مورد یک خبر اولین شخصی که شناخته شده نیست از آن خبر می‌دهد درصدی از احتمال مطابقت با واقع در آن است و همینطور نفر دوم و سوم و... تا به حدی خبرها می‌رسد که احتمال مطابقت با واقع به حدی قوی می‌شود که احتمال [[مخالفت]] با واقع، ضعیف یا معدوم می‌گردد و لذا [[انسان]] در مفاد آن خبر به [[یقین]] می‌رسد.
+:::::*'''مقدّمه دوم:''' در مورد خبر [[متواتر]] لازم نیست که هر یک از خبردهندگان ثقه و [[عادل]] باشند بلکه همین که [[کذب]] و تعمّد آنها بر [[دروغ]] ثابت نشود کافی است در حصول [[علم]] و [[یقین]] به خبر از راه [[تواتر]].
+:::::*'''مقدّمه سوم:''' [[تواتر]] بر سه قسم است:
+:::::#[[تواتر]] لفظی: که محور مشترک در تمام خبرها لفظ خاصی است. همانند [[حدیث]]: {{عربی|من فسّر القرآن برأیه فلیتبوّء مقعده من النار}}.
+:::::#[[تواتر]] معنوی: که محور مشترک تمام خبرها قضیه‌ای معنوی و محدود است، همانند [[حدیث کساء]].
+:::::#[[تواتر]] اجمالی: که محور مشترک در تمام خبرها و لازمه التزامی قضیه است، همانند خبر از [[شجاعت]] [[امام علی|امیرالمؤمنین]] {{ع}}، که گر چه قضایا مختلف است ولی همگی در یک لازمه مشترک هستند و آن [[شجاعت]] [[امام]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} است. در مورد موضوع وجود و ولادت [[امام مهدی]] {{ع}} نیز می‌توانیم از این طریق به [[یقین]] برسیم. و لذا جای این نیست که [[روایات]] این موضوع مورد بررسی سندی قرار گیرد، زیرا با مراجعه به ابواب مختلف مناسب با موضوع می‌توان [[یقین]] به ولادت و وجود [[امام مهدی]] {{ع}} از راه حساب تراکم احتمالات پیدا کرد، به جهت اینکه همگی در یک خبر اشتراک نظر دارند که همان ولادت و [[وجود امام مهدی]] {{ع}} است»<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۲۹۹.</ref>.
+{{پایان جمع شدن}}
+{{جمع شدن|۲. نویسندگان دوهفته‌نامه گلستان قرآن؛}}
+[[پرونده:721.jpg|بندانگشتی|100px|right|]]
+::::::نویسندگان [[گلستان قرآن (نشریه)|دوهفته‌نامه گلستان قرآن]]، در مقاله ''«[[مهدی موعود و انتظار فرج (مقاله)|مهدی موعود و انتظار فرج]]»'' در این‌باره گفته است:
+::::::«[[ابونعیم اصفهانی]] از [[عبدالرحمن بن عوف]] [[روایت]] می‌کند که [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: در زمانی که روزگار نامساعد است [[خدای بزرگ]] مردی از دودمان را برمی‌انگیزاند که او [[عدالت]] را در [[زمین]] گسترش می‌دهد و [[مال]] و [[ثروت]] را در [[اختیار]] [[مردم]] می‌گذارد.
+::::::در [[سنن ابی داود]] آمده که [[حضرت علی]]{{ع}} از [[پیامبر]] [[نقل]] کرده که: اگر [[باقی]] نماند از روزگار مگر یک روز [[خدای متعال]] برمی‌انگیزاند مردی از [[اهل‌بیت]] من که [[جهان]] را پر از [[عدل و داد]] می‌کند پس از آن که [[جور]] و [[ظلم]] [[دنیا]] را فراگرفته باشد.
+::::::در ینابیع الموده آمده که [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرموده: [[هنگام ظهور]]، حضرتش [[پرچم پیامبر]]{{صل}} را در دست دارد و [[دولت]] احمدی را تشکیل می‌دهد و به [[شمشیر]] [[قیام]] می‌کند او گفتاری راست دارد و [[زمین]] را با نیروی [[الهی]] زنده می‌کند و برای بهره‌برداری آماده می‌کند و [[سنن]] و فرائض و [[احکام اسلام]] را زنده می‌کند.
+::::::[[ابوخالد کابلی]] [[روایت]] می‌کند که روزی [[خدمت]] [[امام چهارم]] شرفیاب شدم و از ایشان درباره [[اولواالامر]] سوال کردم [[حضرت]] با کمال صراحت [[اولواالامر]] را معرفی فرمود و از [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} شروع کرد و [[اسامی]] [[ائمه]] را یک به یک برشمرد و از [[مهدی]] [[اهل‌بیت]] نام برد و سپس در جواب کابلی که گفت سرانجام چه خواهد شد، فرمود: [[غیبت]] او ادامه پیدا می‌کند و مردمی که در [[عصر غیبت]] [[زندگی]] می‌کنند و [[امامت]] [[امام دوازدهم]] را تأیید و قبول کنند و با [[کردار نیک]] خود [[انتظار فرج]] او را دارند، بر [[مردم]] سایر اعصار [[برتری]] خواهند داشت. چرا که آنها در راه [[خداشناسی]] و [[معارف الهی]] آنقدر [[پیشرفت]] نموده و مورد توجهات [[الهی]] قرار گرفته‌اند و [[خرد]] و [[بینش]] آنها آنقدر اوج گرفته که در [[زمان غیبت]] چون زمان حضور [[درک]] می‌کنند و به [[حق]] می‌رسند.
+::::::[[امام علی|امیرالمؤمنین علی]]{{ع}} در [[نهج‌البلاغه]]، در چندین [[خطبه]] موضوع [[ظهور]]، [[غیبت]] و [[امامت حضرت مهدی]]{{ع}} را بازگو می‌کند.
+:::::#{{متن حدیث|يَعْطِفُ الْهَوَى عَلَى الْهُدَى إِذَا عَطَفُوا الْهُدَى عَلَى الْهَوَى...}}. از خطبه‌های آن [[حضرت]]{{ع}} است که در آن به پیشامدهای سخت او به [[ظهور قائم]] [[منتظر]]{{ع}} اشاره می‌فرماید: (چون [[امام]] [[منتظر]] از پس پرده [[غیب]] بیرون آید) [[هوای نفس]] را به [[هدایت]] و [[رستگاری]] برمی‌گرداند. (گمراه‌شدگان را به راه راست می‌برد). زمانی که [[مردم]] [[هدایت]] رابه [[هوای نفس]] تبدیل کرده باشند. (از [[شریعت]] [[محمدیه]] دست شسته و خواهش [[نفس]] را [[پیروی]] نمایند). [[رأی]] را به [[قرآن]] برمی‌گرداند. ([[مردم]] را از به کار بستن اندیشه‌های [[نادرست]] [[نهی]] به [[رجوع]] [[قرآن]] وامی‌دارد تا به [[دستور]] [[کتاب خدا]] [[رفتار]] نموده و مخالف آن را دور اندازند و زمانی که [[مردم]] [[قرآن]] را به [[رأی]] و [[اندیشه]] خود مبدل کرده باشند از [[قرآن]] چشم پوشیده امور را طبق [[اندیشه]] [[نادرست]] خود انجام دهند).
+:::::#{{متن حدیث|حَتَّى تَقُومَ الْحَرْبُ بِكُمْ...}}. این [[خطبه]] به فتنه‌های نزدیک [[ظهور امام زمان]]{{ع}} اشاره می‌فرماید: ([[پیش از ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} تباهکاری‌ها خواهد شد) تا این که [[جنگ]] و [[خونریزی]] سخت به (آیندگان از) شما رو آورد به‌طوری که چون شیر درنده خشمگین دندان‌هایش را [[آشکار]] گرداند. جنگ‌هایی که واقع می‌شود آماده نابود کردن همه است و یا شتری ماند دارای پستان‌های پر از شیر که آن [[جنگ]] مانند پستان شتر پستان‌هایش پر از شربت [[مرگ]] است. نوشیدن شیر آن در اول امر به کام کسانی که وارد [[کارزار]] می‌شوند و [[امید]] [[فتح]] و فیروزی دارند شیرین است و در آخر کار که زد و خورد و کشتن و کشته‌شدن و [[مصائب]] آن همه را فراخواهد گرفت تلخ و بدمزه و رنج‌آور است. [[آگاه]] باشید آنچه خبر می‌دهم در فردا پس از این واقع خواهد شد و به زودی فردا با چیزی که نمی‌شناسید و از آن خبر ندارید می‌آید. حاکمی از غیر طائفه [[پادشاهان]] ([[امام عصر]]{{ع}}) کارگردانان آنها را به [[بدی]] [[اعمال]] و کردارشان بازخواست می‌نماید و [[زمین]] پاره‌های جگرش را برای او بیرون خواهد آورد. (تمام کان‌ها از طلا و نقره و غیر آنها هویدا شده و در دسترس آن [[حضرت]] قرار می‌گیرد»<ref>نویسندگان [[گلستان قرآن (نشریه)|دوهفته‌نامه گلستان قرآن]]، [[مهدی موعود و انتظار فرج (مقاله)|مهدی موعود و انتظار فرج]].</ref>.
+{{پایان جمع شدن}}
+{{جمع شدن|۳. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن؛}}
 [[پرونده:1368303.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]]]
 ::::::'''[[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]'''، در کتاب ''«[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]»'' در این‌باره گفته‌اند:
@@ خط ۳۰: / خط ۶۴: @@
 :::::# '''[[احادیث]] [[لزوم]] [[وجود امام]] در روی [[زمین]]''': [[امام باقر]] {{ع}} فرمودند: "اگر [[زمین]] بدون [[امام]] بماند اهل خود را به کام خویش می‌کشد" <ref>[[کافی (کتاب)|کافی]]، ج ۱، ص ۱۷۹، ح ۱۰.</ref>. از این [[حدیث]] معلوم می‌شود که همیشه [[امامی]] در روی [[زمین]] وجود دارد.
 :::::#'''احادیثی که [[معرفت]] و [[پیروی از امام]] {{ع}} را لازم می‌دانند'''»<ref>[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۳۴-۳۶.</ref>.
+{{پایان جمع شدن}}
 {{پرسمان وجود امام مهدی از دیدگاه حدیث}}
@@ خط ۴۸: / خط ۸۳: @@
 [[رده:پرسش‌]]
 [[رده:پرسش‌های مهدویت]]
-[[رده:(اا): پرسش‌هایی با ۱ پاسخ]]
+[[رده:(اث): پرسش‌هایی با ۴ پاسخ]]
-[[رده:(اا): پرسش‌های مهدویت با ۱ پاسخ]]
+[[رده:(اث): پرسش‌های مهدویت با ۴ پاسخ]]