محکم و متشابه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''محکم و متشابه''' یکی از مهم‌ترین و بحث‌انگیزترین مباحث [[علوم قرآنی]] است. [[خداوند متعال]] در [[آیه]] هفتم [[سوره آل عمران]]<ref>{{متن قرآن|هُوَ الَّذِيَ أَنزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُّحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاء الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاء تَأْوِيلِهِ وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلاَّ اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِّنْ عِندِ رَبِّنَا وَمَا يَذَّكَّرُ إِلاَّ أُوْلُواْ الأَلْبَابِ}} اوست که این کتاب را بر تو فرو فرستاد؛ برخی از آن، آیات «محکم» (/ استوار/ یک رویه)‌اند، که بنیاد این کتاب‌اند و برخی دیگر (آیات) «متشابه» (/ چند رویه)‌اند؛ اما آنهایی که در دل کژی دارند، از سر آشوب و تأویل جویی، از آیات متشابه آن، پیروی می‌کنند در حالی که تأویل آن را جز خداوند نمی‌داند و استواران  در دانش، می‌گویند: ما بدان ایمان داریم، تمام آن از نزد پروردگار ماست و جز خردمندان، کسی در یاد نمی‌گیرد؛ سوره آل عمران، آیه:۷.</ref> به صراحت اعلام کرده است که [[قرآن کریم]] در کنار [[آیات محکم]]، که اساس این [[کتاب الهی]] را تشکیل می‌دهد، بر آیاتی دیگر مشتمل است که [[متشابهات]] نامیده می‌شود. از این [[آیه]] استفاده می‌شود که [[آیات]] [[متشابه]] به گونه‌ای هستند که [[فتنه‌انگیزان]] می‌توانند با بهره‌گیری نادرست از [[تأویل]] آنها، عده‌ای را [[گمراه]] سازند. به [[عقیده]] برخی [[مفسران]]، همه فرقه‌های [[گمراه]] در میان [[مسلمانان]]، با [[تمسک]] به این [[آیات]] بر [[عقاید]] [[باطل]] خود [[لباس]] [[حق]] پوشانده‌اند. [[دانشمندان]] [[مسلمان]]، به ویژه تفسیر‌ پژوهان، از دیرباز پرسش‌هایی را در باره محکم و متشابه مطرح کرده و پاسخ آنها را از راه‌های مختلف پی‌ گرفته‌اند. مسائلی همچون ویژگی‌های [[آیات]] [[متشابه]]، [[حکمت]] ورود [[آیات]] [[متشابه]] در [[قرآن]] و چگونگی دست‌یابی به معنای [[حقیقی]] [[آیات]] [[متشابه]] از مهم‌ترین مسائلی است که [[دانشمندان]] [[علوم قرآنی]] به آن توجه کرده‌اند.

*با اینکه ادعا می‌‌شود [[قرآن]] قول فصل است؛ یعنی، [[کلامی]] است که [[حق و باطل]] را از یکدیگر جدا می‌‌سازد، وجود [[متشابهات]] در آن، خود عاملی برای آمیختگی [[حق و باطل]] است. از این رو، مذاهبِ [[حق و باطل]] همگی برای [[اثبات]] [[حقانیت]] خود به [[آیات قرآن]] [[تمسک]] می‌جویند. اگر همه [[آیات قرآن]] روشن و واضح بود و این [[متشابهات]] را نداشت، [[منحرفان]] و [[پیروان]] [[مذاهب]] [[باطل]] نمی‌‌توانستند در زیر نقاب [[قرآن]] از موجودیت خود [[دفاع]] کنند. این مسئله به صورت‌های دیگری نیز مطرح شده است؛ برای نمونه گفته شده است: با اینکه [[قرآن]] [[نور]] و [[روشنایی]] و سخن [[حق]] و [[آشکار]] است و برای [[هدایت]] عموم [[مردم]] آمده است، چرا برخی از [[آیات]] آن به گونه‌ای [[متشابه]] و پیچیده است که موجب استفاده نادرست فتنه‌انگیزها می‌‌شود؟ همچنین گفته شده است: [[قرآن]] به مقتضای [[حکمت]] نازل شده است و مقتضای [[حکمت]] این است که [[کلام]] به گونه‌ای [[القا]] شود که مراد واقعی از ظاهر آن به دست آید؛ بنا بر این، تشابه بر خلاف [[حکمت]] است؛ چرا که تشابه موجب التباس و [[اشتباه]] و در نتیجه [[گمراهی]] مخاطبان است و این امر از نظر [[عقلی]] [[قبیح]] است. حال چگونه می‌‌توان وجود [[متشابهات]] را که [[زمینه‌ساز]] این [[گمراهی]] هستند، مطابق [[حکمت]] دانست؟ از سوی دیگر مطابق سخن [[قرآن]]، [[آیات]] [[متشابه]] دستاویزی برای [[اهل باطل]] در [[گمراه کردن]] [[مردم]] است، پس آیا جایز است [[متکلم]] [[حکیم]] به گونه‌ای سخن گوید که [[اهل باطل]] به آن [[تمسک]] کنند؟