←ویژگی‌های امام مهدی در فرهنگنامه آخرالزمان
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
*در [[روایات]] متعددی از [[رسول خدا]]{{صل}} [[روایت]] شده است که [[مهدی]]{{ع}} مردی است از [[قریش]] و از [[خاندان]] من و از [[نسل]] [[علی]] و [[فاطمه زهرا]]{{س}} و از [[فرزندان]] [[حسن]] و [[حسین]]{{عم}}، [[بشارت]] می‌دهم که او در [[آخر الزمان]] خواهد آمد، هنگامی که اختلاف‌ها و [[زلزله‌ها]] و [[کشتار]] بسیار شده باشد و [[ظلم]] و [[بیداد]] در تمام [[زمین]] گسترده شده باشد. آنگاه او [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] خواهد نمود<ref>ملاحم، ص ۷۵، ۱۶۳ و ۱۶۵ و کنز العمال، ج ۱۴، ص ۵۸۴ - ۲۶۱ و یأتی، ص ۶۶۵ و ۶۷۱، ر.ک: نسب حضرت مهدی{{ع}}.</ref>. یکی از [[ویژگی‌های حضرت مهدی]]{{ع}}، سن کم ایشان هنگام [[امامت]] است، زمانی که [[امام عسکری]]{{ع}} به [[شهادت]] رسید و [[حضرت قائم]]{{ع}} [[جانشین]] ایشان شد، ایشان پنج سال از [[عمر]] شریفشان می‌گذشت. پیش از ایشان، [[امام]] [[محمد]] [[تقی]]{{ع}} نیز در سن [[کودکی]] و نه سالگی به [[امامت]] رسیدند و مورد قبول بسیاری از علمای زمان خود نبودند. آنگاه [[حضرت]] با [[اعجاز]] [[امامت]] تمامی علمای زمان خود را در همان سن نه سالگی بهوت و مغلوب نمودند و بر همگان ثابت شد که سن کم ایشان هیچ دخالتی در امر خطیر [[امامت]] ندارد و اگر [[خداوند]] [[اراده]] کند، [[جانشینی]] خود را به [[امامان]] حتی در سنین [[کودکی]] خواهد داد. [[امامت]] و [[رهبری]] در سنین [[کودکی]]، در [[امت‌ها]] پیشین نیز روی داده است، [[حضرت عیسی]]{{ع}} و [[حضرت]] یحیی{{ع}} دو تن از [[پیامبران]] [[عظیم]] الشأن [[الهی]] بودند که در [[کودکی]] به [[پیامبری]] [[مبعوث]] شدند. [[خداوند]] در [[قرآن]] می‌فرماید: {{"متن قرآن|قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا*وَجَعَلَنِي مُبَارَكًا أَيْنَ مَا كُنْتُ وَأَوْصَانِي بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَيًّا"}}<ref>«(نوزاد) گفت: بی‌گمان من بنده خداوندم، به من کتاب (آسمانی) داده و مرا پیامبر کرده است و هر جا باشم مرا خجسته گردانیده و تا زنده‌ام به نماز و زکاتم سفارش فرموده است» سوره مریم، آیه ۳۰ و ۳۱.</ref><ref>مریم / ۳۱.</ref> ([[[عیسی]]{{ع}} در حالی که روی دستان مادرش بود گفت:] به [[راستی]] من [[بنده]] [[خدا]] هستم، که کتاب [آسمانی] بر من نازل و مرا [[پیامبر]] قرار داده و نیز هر جا که هستم مرا مایه [[برکت]] گردانده و مرا در طول [[زندگی]] ام به ادای [[نماز]] و [[زکات]] سفارش نموده است)؛ ({{متن قرآن|يَا يَحْيَى خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ وَآتَيْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا}}<ref>«ای یحیی، کتاب (آسمانی) را با توانمندی بگیر! و ما به او در کودکی (نیروی) داوری دادیم؛» سوره مریم، آیه ۱۲.</ref>)<ref>مریم / ۲۱.</ref> از این دو [[آیه شریفه]] به خوبی می‌توان دریافت که کم یا زیاد بودن سن هیچ ارتباطی با [[حجت الله]] بودن ندارد و هرگاه [[خدا]] [[اراده]] کند که شخصی را [[حجت]] بر [[بندگان]] گرداند، چیزی معارض [[اراده]] او نخواهد بود. | *در [[روایات]] متعددی از [[رسول خدا]]{{صل}} [[روایت]] شده است که [[مهدی]]{{ع}} مردی است از [[قریش]] و از [[خاندان]] من و از [[نسل]] [[علی]] و [[فاطمه زهرا]]{{س}} و از [[فرزندان]] [[حسن]] و [[حسین]]{{عم}}، [[بشارت]] می‌دهم که او در [[آخر الزمان]] خواهد آمد، هنگامی که اختلاف‌ها و [[زلزله‌ها]] و [[کشتار]] بسیار شده باشد و [[ظلم]] و [[بیداد]] در تمام [[زمین]] گسترده شده باشد. آنگاه او [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] خواهد نمود<ref>ملاحم، ص ۷۵، ۱۶۳ و ۱۶۵ و کنز العمال، ج ۱۴، ص ۵۸۴ - ۲۶۱ و یأتی، ص ۶۶۵ و ۶۷۱، ر.ک: نسب حضرت مهدی{{ع}}.</ref>. یکی از [[ویژگی‌های حضرت مهدی]]{{ع}}، سن کم ایشان هنگام [[امامت]] است، زمانی که [[امام عسکری]]{{ع}} به [[شهادت]] رسید و [[حضرت قائم]]{{ع}} [[جانشین]] ایشان شد، ایشان پنج سال از [[عمر]] شریفشان می‌گذشت. پیش از ایشان، [[امام]] [[محمد]] [[تقی]]{{ع}} نیز در سن [[کودکی]] و نه سالگی به [[امامت]] رسیدند و مورد قبول بسیاری از علمای زمان خود نبودند. آنگاه [[حضرت]] با [[اعجاز]] [[امامت]] تمامی علمای زمان خود را در همان سن نه سالگی بهوت و مغلوب نمودند و بر همگان ثابت شد که سن کم ایشان هیچ دخالتی در امر خطیر [[امامت]] ندارد و اگر [[خداوند]] [[اراده]] کند، [[جانشینی]] خود را به [[امامان]] حتی در سنین [[کودکی]] خواهد داد. [[امامت]] و [[رهبری]] در سنین [[کودکی]]، در [[امت‌ها]] پیشین نیز روی داده است، [[حضرت عیسی]]{{ع}} و [[حضرت]] یحیی{{ع}} دو تن از [[پیامبران]] [[عظیم]] الشأن [[الهی]] بودند که در [[کودکی]] به [[پیامبری]] [[مبعوث]] شدند. [[خداوند]] در [[قرآن]] می‌فرماید: {{"متن قرآن|قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا*وَجَعَلَنِي مُبَارَكًا أَيْنَ مَا كُنْتُ وَأَوْصَانِي بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَيًّا"}}<ref>«(نوزاد) گفت: بی‌گمان من بنده خداوندم، به من کتاب (آسمانی) داده و مرا پیامبر کرده است و هر جا باشم مرا خجسته گردانیده و تا زنده‌ام به نماز و زکاتم سفارش فرموده است» سوره مریم، آیه ۳۰ و ۳۱.</ref><ref>مریم / ۳۱.</ref> ([[[عیسی]]{{ع}} در حالی که روی دستان مادرش بود گفت:] به [[راستی]] من [[بنده]] [[خدا]] هستم، که کتاب [آسمانی] بر من نازل و مرا [[پیامبر]] قرار داده و نیز هر جا که هستم مرا مایه [[برکت]] گردانده و مرا در طول [[زندگی]] ام به ادای [[نماز]] و [[زکات]] سفارش نموده است)؛ ({{متن قرآن|يَا يَحْيَى خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ وَآتَيْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا}}<ref>«ای یحیی، کتاب (آسمانی) را با توانمندی بگیر! و ما به او در کودکی (نیروی) داوری دادیم؛» سوره مریم، آیه ۱۲.</ref>)<ref>مریم / ۲۱.</ref> از این دو [[آیه شریفه]] به خوبی می‌توان دریافت که کم یا زیاد بودن سن هیچ ارتباطی با [[حجت الله]] بودن ندارد و هرگاه [[خدا]] [[اراده]] کند که شخصی را [[حجت]] بر [[بندگان]] گرداند، چیزی معارض [[اراده]] او نخواهد بود. | ||
*[[رسول خدا]]{{صل}} در [[حدیثی]] فرمود: نهمین [[فرزند]] از [[حسین]]{{ع}} [[قائم آل محمد]]{{صل}} خواهد بود و او ظاهر [[اهل بیت]] و [[باطن]] ایشان خواهد بود. (یعنی او کسی است که امر [[امامت]] را به گونه‌ای که [[شایسته]] این [[مقام]] رفیع است در میان خلق ظاهر می‌نماید و به خاطر [[تقیه]] و دیگر موانع، مجبور به [[سکوت]] و عدم [[ظهور]] مطلقه امر [[امامت]] نیست، و [[حقیقت]] تمام [[ائمه]]{{عم}} در وجود [[مبارک]] ایشان خلاصه شده است)<ref>. [[کمال الدین]]، ص ۲۸۱</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]. ص ۶۰۲.</ref>. | *[[رسول خدا]]{{صل}} در [[حدیثی]] فرمود: نهمین [[فرزند]] از [[حسین]]{{ع}} [[قائم آل محمد]]{{صل}} خواهد بود و او ظاهر [[اهل بیت]] و [[باطن]] ایشان خواهد بود. (یعنی او کسی است که امر [[امامت]] را به گونه‌ای که [[شایسته]] این [[مقام]] رفیع است در میان خلق ظاهر می‌نماید و به خاطر [[تقیه]] و دیگر موانع، مجبور به [[سکوت]] و عدم [[ظهور]] مطلقه امر [[امامت]] نیست، و [[حقیقت]] تمام [[ائمه]]{{عم}} در وجود [[مبارک]] ایشان خلاصه شده است)<ref>. [[کمال الدین]]، ص ۲۸۱</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]. ص ۶۰۲.</ref>. | ||
==صفات حضرت در درس‌هایی از عقاید اسلامی== | |||
*برای [[حضرت مهدی]]{{ع}} صفات و ویژگی‌هایی در [[روایت]] بر شمرده شده است که برای هیچ‌کس دیگری گفته نشده است <ref>ارشاد، ص۶۷۶. </ref>. او [[امام]]، [[فرزند]] [[امام]]، [[وصی]] و [[فرزند]] [[وصی]] است ([[امام کاظم]]، عیون الرّضا)، نام او نام [[پیامبر]]{{صل}} و [[کنیه]] آن [[حضرت]] است. | |||
*از [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} درباره صفت [[حضرت مهدی]]{{ع}} سؤال شد. [[حضرت]] فرمود: "جوانی است میان بالا، زیباروی و [[زیبا]] موی که موی او بر شانه‌اش می‌ریزد و [[نور]] چهره‌اش بر سیاهی موی [[محاسن]] و [[موی سر]] [[غلبه]] کرده است. پدرم به فدای [[فرزند]] [[بهترین]] خاتون‌های عالم"<ref>حق الیقین، شبر، ص۲۲۴.</ref>، [[حضرت قائم]] [[قیام]] می‌کند در حالی که [[بیعت]] احدّی بر گردن او نیست. | |||
*'''[[سیره]] [[مهدی]]{{ع}}:''' [[مهدی]]{{ع}} [[اسلام ناب]] را تبلور خواهد بخشید. [[سیره]] او [[اسلام]] و [[خلق]] او محمّدی{{صل}} است، [[علم]] و [[حلم]] او از همه [[مردم]] بیشتر است<ref>المهدی الموعود{{ع}}، ص۲۸۱ - ۲۸۲ و ۲۶۶ و ۳۰۰؛ به نقل از: حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ص۵۹۷.</ref> و از هر یک از [[پیامبران]] سنّتی دارد. [[امام سجّاد]]{{ع}} فرمود: "در [[قائم]] از ما سنّت‌هایی از [[سنن]] [[انبیا]] وجود دارد، سنّتی از [[آدم]] و سنّتی از [[نوح]] و سنّتی از [[ابراهیم]] و سنّتی از [[موسی]] و سنّتی از [[عیسی]] و سنّتی از ایوب و سنّتی از [[محمّد]]{{صل}}؛ امّا از [[آدم]] و [[نوح]]، [[طول عمر]] و از [[ابراهیم]] [[پنهان]] بودن تولّد و [[کناره‌گیری]] از [[مردم]] و از [[موسی]] [[ترس]] و [[غیبت]] و از [[عیسی]]، [[اختلاف مردم]] درباره او و از ایوب، [[فرج]] بعد از گرفتاری و از [[محمّد]]{{صل}} [[خروج]] با شمشیر"<ref>اکمال الدین؛ به نقل از: حق الیقین، ص۲۲۵.</ref>. | |||
*از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده است: "[[سنت]] او از [[موسی]] خائف و مترقّب بودن است و از [[عیسی]] آن است که درباره او آنچه درباره [[عیسی]] گفته می‌شد، گفته می‌شود و اما [[سنّت]] از [[یوسف]] پوشیده بودن است، [[خداوند]] بین او و بین [[خلق]] حجابی قرار داده است که او را می‌بینند ولی نمی‌شناسند و امّا [[سنت]] از [[محمد]]{{صل}} آن است که به [[هدایت]] او [[هدایت]] می‌کند و طبق [[سیره]] او حرکت می‌کند"<ref>اکمال الدین؛ به نقل از: حق الیقین، ص۲۲۵.</ref>. مهدی{{ع}} [[بخشنده]] است و نسبت به [[کارگزاران]] [[دوست]] خود بسیار سخت‌گیر و با [[ناتوانان]] و [[مستمندان]] بسیار [[مهربان]] است<ref>المهدی الموعود، ج۱، ص۲۷۶ - ۲۷۷؛ به نقل از: حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ص۵۹۸.</ref>. | |||
*[[حکومت]] او بر اساس [[عدل و قسط]] است و [[جهان]] را پر از [[عدل و داد]] خواهد کرد. [[مردم]] را [[تربیت]] می‌کند و [[تعلیم]] خواهد داد طوری که همگی [[مردم]] [[علم]] و [[حکمت]] بیاموزند، حتّی [[زنان]] در [[خانه]] بر اساس [[کتاب خدا]] و [[سنّت پیامبر]] [[قضاوت]] میکنند<ref>بحار الانوار، ج۳۵۲؛ به نقل از: حیات فکری، ص۶۰۰.</ref> و سرانجام [[مهدی]]{{ع}} همه ویرانی‌ها را [[آبادان]] خواهد کرد تا جایی که در [[جهان]] کژی، [[کاستی]] و ویرانی باقی نماند<ref>المهدی الموعود، ج۲، ص۱۱ و ج۱، ص۲۶۴ به بعد.</ref><ref>[[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امام‌شناسی ۵ (کتاب)|امام‌شناسی]]، ص:۱۵۵-۱۵۷.</ref>. | |||
==پرسش مستقیم== | ==پرسش مستقیم== | ||