برنامه حکومتی و اصلاحی امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'آشکار' به 'آشکار'
جز (جایگزینی متن - 'آشکار' به 'آشکار')
خط ۲۹: خط ۲۹:
::::::در [[حکومت جهانی]] [[امام مهدی]]{{ع}} تمام فعالیت‌های [[فرهنگی]]، در راستای [[رشد]] و تعالی [[علمی]] و عملی [[مردم]] خواهد بود و با [[جهل]] و [[نادانی]] در همه زمینه‌ها مقابله خواهد شد. مهم‌ترین محورهای [[جهاد]] [[فرهنگی]] در [[حکومت]] [[حق]] عبارت‌اند از:
::::::در [[حکومت جهانی]] [[امام مهدی]]{{ع}} تمام فعالیت‌های [[فرهنگی]]، در راستای [[رشد]] و تعالی [[علمی]] و عملی [[مردم]] خواهد بود و با [[جهل]] و [[نادانی]] در همه زمینه‌ها مقابله خواهد شد. مهم‌ترین محورهای [[جهاد]] [[فرهنگی]] در [[حکومت]] [[حق]] عبارت‌اند از:
::::#'''احیای [[کتاب و سنت]]''': پس از آنکه در همه اعصار، [[قرآن]] [[غریب]] و تنها مانده و در حاشیه [[زندگی]] به [[فراموشی]] سپرده شده بود، در زمان [[حکومت]] آخرین [[حجّت الهی]]، [[تعالیم]] [[حیات]] بخش [[قرآن]] به تمام عرصه [[زندگی]] [[بشر]] وارد می‌شود. همچنین [[سنّت]] که همان گفتار و [[رفتار]] [[پیشوایان دینی]] است در همه جا به عنوان [[بهترین]] الگوی [[حیات انسانی]] مطرح می‌گردد و عملکرد همگان با معیار خدشه ناپذیر [[قرآن]] و [[عترت]] ارزیابی می‌شود. [[امام علی|امیرالمؤمنین]]{{ع}} در بیانی رسا [[حکومت]] [[قرآنی]] [[امام مهدی]]{{ع}} را چنین توصیف کرده است: در روزگاری که [[هوای نفس]] [[حکومت]] می‌کند و [[هدایت]] و [[رستگاری]] را جایگزین [[هوای نفس]] می‌سازد و در عصری که نظر شخصی بر [[قرآن]] مقدم شده است، [[افکار]] را متوجه [[قرآن]] می‌کند و آن را [[حاکم]] بر [[جامعه]] می‌سازد<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۳۸.</ref>. نیز در بیانی دیگر، آن [[حضرت]] [[دوران ظهور]] [[قرآن]] و حضور آن را در [[زندگی]] [[بشر]] چنین [[بشارت]] داده است<ref>غیبة نعمانی، ص ۳۳۳، ح ۳.</ref>. یاددادن و یادگرفتن [[قرآن]]، نقطه شروعی برای [[ترویج]] [[فرهنگ]] [[قرآن]]ی و [[حاکمیت]] [[قرآن]] و [[احکام]] آن در همه حوزه‌های فردی و [[اجتماعی]] است.
::::#'''احیای [[کتاب و سنت]]''': پس از آنکه در همه اعصار، [[قرآن]] [[غریب]] و تنها مانده و در حاشیه [[زندگی]] به [[فراموشی]] سپرده شده بود، در زمان [[حکومت]] آخرین [[حجّت الهی]]، [[تعالیم]] [[حیات]] بخش [[قرآن]] به تمام عرصه [[زندگی]] [[بشر]] وارد می‌شود. همچنین [[سنّت]] که همان گفتار و [[رفتار]] [[پیشوایان دینی]] است در همه جا به عنوان [[بهترین]] الگوی [[حیات انسانی]] مطرح می‌گردد و عملکرد همگان با معیار خدشه ناپذیر [[قرآن]] و [[عترت]] ارزیابی می‌شود. [[امام علی|امیرالمؤمنین]]{{ع}} در بیانی رسا [[حکومت]] [[قرآنی]] [[امام مهدی]]{{ع}} را چنین توصیف کرده است: در روزگاری که [[هوای نفس]] [[حکومت]] می‌کند و [[هدایت]] و [[رستگاری]] را جایگزین [[هوای نفس]] می‌سازد و در عصری که نظر شخصی بر [[قرآن]] مقدم شده است، [[افکار]] را متوجه [[قرآن]] می‌کند و آن را [[حاکم]] بر [[جامعه]] می‌سازد<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۳۸.</ref>. نیز در بیانی دیگر، آن [[حضرت]] [[دوران ظهور]] [[قرآن]] و حضور آن را در [[زندگی]] [[بشر]] چنین [[بشارت]] داده است<ref>غیبة نعمانی، ص ۳۳۳، ح ۳.</ref>. یاددادن و یادگرفتن [[قرآن]]، نقطه شروعی برای [[ترویج]] [[فرهنگ]] [[قرآن]]ی و [[حاکمیت]] [[قرآن]] و [[احکام]] آن در همه حوزه‌های فردی و [[اجتماعی]] است.
::::#'''گسترش [[معرفت]] و [[اخلاق]]''': [[قرآن کریم]] و [[تعالیم]] [[اهل بیت]]{{عم}} بر [[رشد]] [[اخلاقی]] و [[معنوی]] [[بشر]] بیشترین تأکید را انجام داده است؛ زیرا مهم‌ترین [[عامل رشد]] و تعالی [[انسان]] به سوی [[هدف]] بلند [[خلقت]]، [[اخلاق نیکو]] است. [[پیامبر]]{{صل}} [[هدف]] از [[پیامبری]] خود را تکمیل [[مکارم اخلاق]] می‌شمرد<ref>بحار الانوار، ج ۶۸، ذیل حدیث ۱۷، ص ۳۸۲؛ پیامبر اسلام می‌فرماید: {{عربی|«إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکارِمَ الْأَخْلَاقِ»}}</ref> و [[قرآن]] نیز آن بزرگوار را [[بهترین]] الگی [[رفتاری]] برای همه [[مردم]] معرفی می‌کند<ref>احزاب / ۲۱. {{متن قرآن|لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ}}</ref>؛ ولی با کمال [[تأسف]]، به [[دلیل]] دوری [[بشر]] از راهنمایی‌های [[قرآن]] و [[اهل‌ بیت]]{{عم}}، [[انحطاط]] [[اخلاقی]] در همه زمینه‌ها در [[جوامع بشری]] و به ویژه [[جامعه مسلمین]] [[آشکار]] گردیده و همین [[انحراف]] از [[ارزش‌های اخلاقی]] از عوامل مهم ویرانی [[حیات]] فردی و [[اجتماعی]] [[انسان‌ها]] شده است. [[حکومت]] [[امام مهدی]]{{ع}} که [[حکومت]] [[خدا]] و [[ارزش‌های الهی]] بر [[جهان]] است، [[ترویج]] [[اخلاق]] را در رأس برنامه‌های خود قرار خواهد داد. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: {{عربی|«إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ اَللَّهُ يَدَهُ عَلَى رُءُوسِ اَلْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهَا عُقُولَهُمْ وَ أَكْمَلَ بِهِ أَخْلاَقَهُمْ»}}<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶؛ زمانی که قائم ما قیام کند، دست خود بر سربندگان خواهد نهاد و به وسیلۀ آن، عقل‌هاۀ، ایشان را جمع خواهد کرد و اخلاق آنها را به کمال خواهد رساند.</ref>. از این تعبیر کنایه‌آمیز و زیبا استفاده می‌شود که در پرتو [[حکومت]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} که [[حکومت]] [[اخلاق]] و [[معنویت]] است، بستر مناسب برای کمال [[عقلی]] و [[اخلاقی]] [[بشر]] فراهم خواهد شد؛ زیرا همان‌گونه که [[اخلاق]] [[زشت]] و [[پست]] از [[نقصان عقل]] و خِرد [[آدمی]] است، [[کمال عقل]] موجب بروز و [[ظهور]] [[اخلاق نیکو]] در [[انسان]] خواهد بود. از سوی دیگر، محیط آکنده از هدایت‌های [[قرآن]] و [[سنت‌های الهی]]، [[آدمی]] را به سوی [[خوبی‌ها]] سوق می‌دهد؛ بنابراین از درون و برون همه کشش‌ها به سوی [[فضیلت‌ها]] و زیبایی‌هاست و این‌گونه است که [[ارزش‌های الهی]] و [[انسانی]] همه جایی و عالم‌گیر می‌شود.
::::#'''گسترش [[معرفت]] و [[اخلاق]]''': [[قرآن کریم]] و [[تعالیم]] [[اهل بیت]]{{عم}} بر [[رشد]] [[اخلاقی]] و [[معنوی]] [[بشر]] بیشترین تأکید را انجام داده است؛ زیرا مهم‌ترین [[عامل رشد]] و تعالی [[انسان]] به سوی [[هدف]] بلند [[خلقت]]، [[اخلاق نیکو]] است. [[پیامبر]]{{صل}} [[هدف]] از [[پیامبری]] خود را تکمیل [[مکارم اخلاق]] می‌شمرد<ref>بحار الانوار، ج ۶۸، ذیل حدیث ۱۷، ص ۳۸۲؛ پیامبر اسلام می‌فرماید: {{عربی|«إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکارِمَ الْأَخْلَاقِ»}}</ref> و [[قرآن]] نیز آن بزرگوار را [[بهترین]] الگی [[رفتاری]] برای همه [[مردم]] معرفی می‌کند<ref>احزاب / ۲۱. {{متن قرآن|لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ}}</ref>؛ ولی با کمال [[تأسف]]، به [[دلیل]] دوری [[بشر]] از راهنمایی‌های [[قرآن]] و [[اهل‌ بیت]]{{عم}}، [[انحطاط]] [[اخلاقی]] در همه زمینه‌ها در [[جوامع بشری]] و به ویژه [[جامعه مسلمین]] آشکار گردیده و همین [[انحراف]] از [[ارزش‌های اخلاقی]] از عوامل مهم ویرانی [[حیات]] فردی و [[اجتماعی]] [[انسان‌ها]] شده است. [[حکومت]] [[امام مهدی]]{{ع}} که [[حکومت]] [[خدا]] و [[ارزش‌های الهی]] بر [[جهان]] است، [[ترویج]] [[اخلاق]] را در رأس برنامه‌های خود قرار خواهد داد. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: {{عربی|«إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ اَللَّهُ يَدَهُ عَلَى رُءُوسِ اَلْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهَا عُقُولَهُمْ وَ أَكْمَلَ بِهِ أَخْلاَقَهُمْ»}}<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶؛ زمانی که قائم ما قیام کند، دست خود بر سربندگان خواهد نهاد و به وسیلۀ آن، عقل‌هاۀ، ایشان را جمع خواهد کرد و اخلاق آنها را به کمال خواهد رساند.</ref>. از این تعبیر کنایه‌آمیز و زیبا استفاده می‌شود که در پرتو [[حکومت]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} که [[حکومت]] [[اخلاق]] و [[معنویت]] است، بستر مناسب برای کمال [[عقلی]] و [[اخلاقی]] [[بشر]] فراهم خواهد شد؛ زیرا همان‌گونه که [[اخلاق]] [[زشت]] و [[پست]] از [[نقصان عقل]] و خِرد [[آدمی]] است، [[کمال عقل]] موجب بروز و [[ظهور]] [[اخلاق نیکو]] در [[انسان]] خواهد بود. از سوی دیگر، محیط آکنده از هدایت‌های [[قرآن]] و [[سنت‌های الهی]]، [[آدمی]] را به سوی [[خوبی‌ها]] سوق می‌دهد؛ بنابراین از درون و برون همه کشش‌ها به سوی [[فضیلت‌ها]] و زیبایی‌هاست و این‌گونه است که [[ارزش‌های الهی]] و [[انسانی]] همه جایی و عالم‌گیر می‌شود.
::::#'''[[نهضت]] [[علمی]]''': یکی از برنامه‌های [[فرهنگی]] [[حکومت]] [[امام مهدی]]{{ع}} که خود منبع [[علوم]] و سرآمد همه [[عالمان]] زمان خویش است<ref>غیبة نعمانی، ص ۳۰۵، [[امام علی|امیرالمؤمنین]] [[امام علی]]{{ع}} در توصیف [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} می‌فرماید: دانش او از همه شم بیشتر است.</ref>، [[نهضت]] [[علمی]] و [[رشد]] [[دانش]] بشری به طور چشمگیر و بی‌سابقه است. [[پیامبر خاتم|پیامبر اسلام]]{{صل}} پس از [[بشارت]] دادن به [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} دربارۀ این بخش از [[اقدام]] او فرموده است: {{عربی|«تاسعهم القائم الذي يملأ الله عزوجل به الأرض نورا بعد ظلمتها و عدلا بعد جورها و علما بعد جهلها»}}<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۲۵۹، ح ۵.</ref>. این جنبش [[علمی]] و [[فکری]]، برای همه اقشار و [[طبقات جامعه]] است و در این [[شکوفایی]]، فرقی بین مرد و [[زن]] نیست؛ بلکه [[زنان]] نیز به رتبه‌های بلند [[علمی]] و [[دین‌شناسی]] می‌رسند. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: {{عربی|«تُؤْتَوْنَ اَلْحِكْمَةَ فِي زَمَانِهِ حَتَّى إِنَّ اَلْمَرْأَةَ لَتَقْضِي فِي بَيْتِهَا بِكِتَابِ اَللَّهِ تَعَالَى وَ سُنَّةِ رَسُولِ اَللَّهِ»}}<ref>غیبة نعمانی، ص ۲۳۸، ح ۳۰؛ در زمان [[امام مهدی]]{{ع}} به شما حکمت [و دانش] داده می‌شود، تا آنجا که زن در درون خانه‌اش مطابق کتاب خدا و سنت پیامبر قضاوت می‌کند.</ref>.
::::#'''[[نهضت]] [[علمی]]''': یکی از برنامه‌های [[فرهنگی]] [[حکومت]] [[امام مهدی]]{{ع}} که خود منبع [[علوم]] و سرآمد همه [[عالمان]] زمان خویش است<ref>غیبة نعمانی، ص ۳۰۵، [[امام علی|امیرالمؤمنین]] [[امام علی]]{{ع}} در توصیف [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} می‌فرماید: دانش او از همه شم بیشتر است.</ref>، [[نهضت]] [[علمی]] و [[رشد]] [[دانش]] بشری به طور چشمگیر و بی‌سابقه است. [[پیامبر خاتم|پیامبر اسلام]]{{صل}} پس از [[بشارت]] دادن به [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} دربارۀ این بخش از [[اقدام]] او فرموده است: {{عربی|«تاسعهم القائم الذي يملأ الله عزوجل به الأرض نورا بعد ظلمتها و عدلا بعد جورها و علما بعد جهلها»}}<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۲۵۹، ح ۵.</ref>. این جنبش [[علمی]] و [[فکری]]، برای همه اقشار و [[طبقات جامعه]] است و در این [[شکوفایی]]، فرقی بین مرد و [[زن]] نیست؛ بلکه [[زنان]] نیز به رتبه‌های بلند [[علمی]] و [[دین‌شناسی]] می‌رسند. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: {{عربی|«تُؤْتَوْنَ اَلْحِكْمَةَ فِي زَمَانِهِ حَتَّى إِنَّ اَلْمَرْأَةَ لَتَقْضِي فِي بَيْتِهَا بِكِتَابِ اَللَّهِ تَعَالَى وَ سُنَّةِ رَسُولِ اَللَّهِ»}}<ref>غیبة نعمانی، ص ۲۳۸، ح ۳۰؛ در زمان [[امام مهدی]]{{ع}} به شما حکمت [و دانش] داده می‌شود، تا آنجا که زن در درون خانه‌اش مطابق کتاب خدا و سنت پیامبر قضاوت می‌کند.</ref>.
::::#'''مبارزه با بدعت‌ها''': بدعت در مقابل "سنت" و به معنای داخل کردن اندیشه‌ها و آرای شخصی در [[دین]] و دینداری است. [[امام علی|امیرالمؤمنین]] [[امام علی]]{{ع}} در معرفی بدعت کذاران فرمود: بدعت گذاران، کسانی هستند که با فرمان خدا و کتاب او و پیامبرش مخالفت می‌ورزند و براساس رای و هواهای نفسانی خود عمل می‌کنند، هر چند شمار آنها بسیار باشد.<ref>کنزل العمال، ج ۱۶، ص ۱۸۲، ح ۴۴۲۱۶.</ref>. بنابراین بدعت به معنای مخالفت با خدا و پیامبر او و حاکم کردن هواهای نفسانی و عمل کردن براساس تمایلات شخصی است و این، جز آن است که با الهام از کتاب و سنّت و براساس معیارهای الهی تحقیق و تحلیلی نو ارائه شود. بدعت، امری است که سنّت و شیوه خدا و پیامبر را نابود می‌کند و هیچ آفتی برای [[دین]]، چنین شکننده و نابود کننده نیست.
::::#'''مبارزه با بدعت‌ها''': بدعت در مقابل "سنت" و به معنای داخل کردن اندیشه‌ها و آرای شخصی در [[دین]] و دینداری است. [[امام علی|امیرالمؤمنین]] [[امام علی]]{{ع}} در معرفی بدعت کذاران فرمود: بدعت گذاران، کسانی هستند که با فرمان خدا و کتاب او و پیامبرش مخالفت می‌ورزند و براساس رای و هواهای نفسانی خود عمل می‌کنند، هر چند شمار آنها بسیار باشد.<ref>کنزل العمال، ج ۱۶، ص ۱۸۲، ح ۴۴۲۱۶.</ref>. بنابراین بدعت به معنای مخالفت با خدا و پیامبر او و حاکم کردن هواهای نفسانی و عمل کردن براساس تمایلات شخصی است و این، جز آن است که با الهام از کتاب و سنّت و براساس معیارهای الهی تحقیق و تحلیلی نو ارائه شود. بدعت، امری است که سنّت و شیوه خدا و پیامبر را نابود می‌کند و هیچ آفتی برای [[دین]]، چنین شکننده و نابود کننده نیست.
۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش