عمرو بن حمق خزاعی در تاریخ اسلامی (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۴۶
، ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۱جایگزینی متن - 'موقعیت' به 'موقعیت'
جز (جایگزینی متن - 'آشکار' به 'آشکار') |
جز (جایگزینی متن - 'موقعیت' به 'موقعیت') |
||
خط ۱۱۱: | خط ۱۱۱: | ||
اکثر [[اعراب]] به [[خداوند]] [[ایمان]] نداشتند و [[مشرک]] بودند. [[خداوند متعال]] بر شما [[منت]] نهاد و [[محمد]] را برای شما [[مبعوث]] فرمود و او را از میان شما به عنوان [[رسالت]] فرستاد. خداوند در [[قرآن]] میفرماید: {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ}}<ref>«اوست که در میان نانویسندگان (عرب) ، پیامبری از خود آنان برانگیخت که بر ایشان آیاتش را میخواند و آنها را پاکیزه میگرداند و به آنان کتاب (قرآن) و فرزانگی میآموزد و به راستی پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند» سوره جمعه، آیه ۲.</ref> و میفرماید: {{متن قرآن|لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ}}<ref>«بیگمان پیامبری از (میان) خودتان نزد شما آمده است که هر رنجی ببرید بر او گران است، بسیار خواستار شماست ، با مؤمنان مهربانی بخشاینده است» سوره توبه، آیه ۱۲۸.</ref> و میفرماید: {{متن قرآن|لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ}}<ref>«بیگمان خداوند بر مؤمنان منّت نهاد که از خودشان فرستادهای در میان آنان برانگیخت که آیات وی را بر آنان میخواند و آنها را پاکیزه میگرداند و به آنها کتاب و فرزانگی میآموزد و به راستی پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند» سوره آل عمران، آیه ۱۶۴.</ref> و میفرماید: {{متن قرآن|ِ ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ}}<ref>«به سوی آمرزشی از پروردگارتان و بهشتی پیشگام شوید که پهنای آن به پهنای آسمانها و زمین است، برای کسانی آماده شده است که به خداوند و پیامبرانش ایمان دارند، این بخشش خداوند است که به هر کس بخواهد میبخشد و خداوند دارای بخشش سترگ است» سوره حدید، آیه ۲۱.</ref>؛ این [[فضل]] خداست، آن را به هر که بخواهد [[عطا]] میکند و [[خدا]] دارای فضل بسیار است. | اکثر [[اعراب]] به [[خداوند]] [[ایمان]] نداشتند و [[مشرک]] بودند. [[خداوند متعال]] بر شما [[منت]] نهاد و [[محمد]] را برای شما [[مبعوث]] فرمود و او را از میان شما به عنوان [[رسالت]] فرستاد. خداوند در [[قرآن]] میفرماید: {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ}}<ref>«اوست که در میان نانویسندگان (عرب) ، پیامبری از خود آنان برانگیخت که بر ایشان آیاتش را میخواند و آنها را پاکیزه میگرداند و به آنان کتاب (قرآن) و فرزانگی میآموزد و به راستی پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند» سوره جمعه، آیه ۲.</ref> و میفرماید: {{متن قرآن|لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ}}<ref>«بیگمان پیامبری از (میان) خودتان نزد شما آمده است که هر رنجی ببرید بر او گران است، بسیار خواستار شماست ، با مؤمنان مهربانی بخشاینده است» سوره توبه، آیه ۱۲۸.</ref> و میفرماید: {{متن قرآن|لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ}}<ref>«بیگمان خداوند بر مؤمنان منّت نهاد که از خودشان فرستادهای در میان آنان برانگیخت که آیات وی را بر آنان میخواند و آنها را پاکیزه میگرداند و به آنها کتاب و فرزانگی میآموزد و به راستی پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند» سوره آل عمران، آیه ۱۶۴.</ref> و میفرماید: {{متن قرآن|ِ ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ}}<ref>«به سوی آمرزشی از پروردگارتان و بهشتی پیشگام شوید که پهنای آن به پهنای آسمانها و زمین است، برای کسانی آماده شده است که به خداوند و پیامبرانش ایمان دارند، این بخشش خداوند است که به هر کس بخواهد میبخشد و خداوند دارای بخشش سترگ است» سوره حدید، آیه ۲۱.</ref>؛ این [[فضل]] خداست، آن را به هر که بخواهد [[عطا]] میکند و [[خدا]] دارای فضل بسیار است. | ||
رسولی که [[خداوند]] به طرف شما فرستاد، از خودتان بود و با [[زبان]] شما [[سخن]] میگفت. شما نخستین کسانی بودید که [[ایمان]] آوردید؛ شما | رسولی که [[خداوند]] به طرف شما فرستاد، از خودتان بود و با [[زبان]] شما [[سخن]] میگفت. شما نخستین کسانی بودید که [[ایمان]] آوردید؛ شما موقعیت او را میدانستید و چهره او را میشناختید؛ [[پیروان]] و [[قبیله]] او را میشناختید. او به شما کتاب و [[حکمت]] را [[تعلیم]] داد، [[واجبات]] و [[مستحبات]] را به شما آموخت. او به شما امر کرد تا [[صله ارحام]] به جای آورید و [[خونریزی]] نکنید. او [[دستور]] داد بین خود [[سازش]] برقرار کنید و با هم [[اختلاف]] نداشته باشید و [[امانتها]] را به صاحبانشان برگردانید، و به عهدها [[وفا]] نمائید، و [[نقض عهد]] نکنید. او به شما دستور داد با هم [[دوست]] باشید و به یک دیگر [[نیکی]] نمائید، و نسبت به هم [[بذل و بخشش]] داشته باشید و به یک دیگر [[رحم]] کنید. [[پیامبر گرامی]] شما را از [[غارت]]، [[ظلم]]، [[حسد]]، [[فحش]] و [[ناسزا]] و [[تجاوز]] [[نهی]] فرمودند، و از شرب خمر شما را باز داشتند. از [[کم فروشی]] و [[نقص]] در کیل و وزن منع کردند و از [[آیات قرآن]] برای شما خواندند و گفتند: [[زنا]] نکنید و از [[حد]] خود تجاوز نداشته باشید که خداوند [[متجاوزان]] را دوست نمیدارد. | ||
[[رسول خدا]] به هر [[کار]] نیکی که شما را به طرف [[بهشت]] [[هدایت]] کند و یا شما را از [[آتش دوزخ]] دور کند، [[راهنمایی]] کردند و از هر کار [[بدی]] که شما را از بهشت دور گرداند و به [[جهنم]] نزدیک سازد، منع نمودند و [[راه]] [[بهشت و دوزخ]] را به [[مردم]] نشان دادند. پس از اینکه [[زندگی]] او در [[دنیا]] کامل شد، خداوند او را به طرف خود برد، در حالی که [[سعید]] و اعمالش در پیشگاه خداوند [[پسندیده]] بود. در [[گذشت]] [[رسول اکرم]]{{صل}} بسیار بزرگ بود، در میان [[نزدیکان]]، [[خویشاوندان]] و [[عامه]] [[مسلمانان]] این [[مصیبت]] اثر گذاشت، مصیبتی که قبل از آن مانند نداشت و بعد از آن هم نخواهد بود. بعد از آنکه [[پیامبر خدا]] [[جهان]] را [[وداع]] کردند و به جوار [[رحمت]] [[حق]] رفتند، مسلمانان در [[جانشینی]] او [[اختلاف]] کردند. به [[خداوند]] [[سوگند]]، هرگز در [[فکر]] و [[ذهن]] و [[عقل]] من نمیگذشت که [[عرب]] [[خلافت]] را از [[خاندان]] او بیرون بیاورد و یا آن را از من باز دارند و مرا از آن دور کنند. | [[رسول خدا]] به هر [[کار]] نیکی که شما را به طرف [[بهشت]] [[هدایت]] کند و یا شما را از [[آتش دوزخ]] دور کند، [[راهنمایی]] کردند و از هر کار [[بدی]] که شما را از بهشت دور گرداند و به [[جهنم]] نزدیک سازد، منع نمودند و [[راه]] [[بهشت و دوزخ]] را به [[مردم]] نشان دادند. پس از اینکه [[زندگی]] او در [[دنیا]] کامل شد، خداوند او را به طرف خود برد، در حالی که [[سعید]] و اعمالش در پیشگاه خداوند [[پسندیده]] بود. در [[گذشت]] [[رسول اکرم]]{{صل}} بسیار بزرگ بود، در میان [[نزدیکان]]، [[خویشاوندان]] و [[عامه]] [[مسلمانان]] این [[مصیبت]] اثر گذاشت، مصیبتی که قبل از آن مانند نداشت و بعد از آن هم نخواهد بود. بعد از آنکه [[پیامبر خدا]] [[جهان]] را [[وداع]] کردند و به جوار [[رحمت]] [[حق]] رفتند، مسلمانان در [[جانشینی]] او [[اختلاف]] کردند. به [[خداوند]] [[سوگند]]، هرگز در [[فکر]] و [[ذهن]] و [[عقل]] من نمیگذشت که [[عرب]] [[خلافت]] را از [[خاندان]] او بیرون بیاورد و یا آن را از من باز دارند و مرا از آن دور کنند. |