جز
جایگزینی متن - 'شان نزول' به 'شأن نزول'
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
==سعد در [[ | ==سعد در [[شأن نزول]]== | ||
[[مفسران]] در [[شأن نزول]] دو [[آیه]] از [[آیات قرآن]] از [[سعد بن ربیع]] نام بردهاند: | [[مفسران]] در [[شأن نزول]] دو [[آیه]] از [[آیات قرآن]] از [[سعد بن ربیع]] نام بردهاند: | ||
#در آیه {{متن قرآن|الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاءِ بِمَا فَضَّلَ اللَّهُ بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ وَبِمَا أَنْفَقُوا مِنْ أَمْوَالِهِمْ فَالصَّالِحَاتُ قَانِتَاتٌ حَافِظَاتٌ لِلْغَيْبِ بِمَا حَفِظَ اللَّهُ وَاللَّاتِي تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضَاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلَا تَبْغُوا عَلَيْهِنَّ سَبِيلًا إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيًّا كَبِيرًا}}<ref>«مردان سرپرست زنانند بدان روی که خداوند برخی از آنان را بر برخی دیگر برتری داده است و برای آنکه مردان از داراییهای خویش میبخشند؛ پس زنان نکوکردار، فرمانبردارند؛ در برابر آنچه خداوند (از حقوق آنان) پاس داشته است در نبود شوهر پاس (وی) میدارند و آن زنان را که از نافرمانیشان بیم دارید (نخست) پندشان دهید و (اگر تأثیر نکرد) در خوابگاهها از آنان دوری گزینید و (باز اگر تأثیر نکرد) بزنیدشان آنگاه اگر فرمانبردار شما شدند دیگر به زیان آنان راهی مجویید که خداوند فرازمندی بزرگ است» سوره نساء، آیه ۳۴.</ref> که بنا بر روایتی منسوب به [[ابنعباس]]، پس از آن نازل شد که [[همسر]] سعد بن ربیع از وی [[سرپیچی]] کرد و سعد به او سیلی زد و چون [[پدر]] همسرش، [[شکایت]] به محضر پیامبر{{صل}} برد، آن حضرت [[دستور]] [[قصاص]] داد؛ اما با [[نزول]] این آیه، قصاص سعد منتفی شد.<ref>اسباب النزول، ص۱۵۵؛ الکشاف، ج۱، ص۵۲۴؛ مجمع البیان، ج۳، ص۶۸.</ref> به نظر میرسد انتساب این [[داوری]] به پیامبر با توجه به تلاش آن حضرت برای حل مسائل [[خانوادگی]] یارانشان، از اعتبار چندانی برخوردار نباشد، زیرا چنانچه قصاص اتفاق میافتاد، کدورت میان سعد و همسرش بیشتر میشد، چنانکه در بسیاری از منابع از فردی که به [[همسر]] خود سیلی زده بود نامی نبردهاند.<ref>جامع البیان، ج۵، ص۳۷.</ref> | #در آیه {{متن قرآن|الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاءِ بِمَا فَضَّلَ اللَّهُ بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ وَبِمَا أَنْفَقُوا مِنْ أَمْوَالِهِمْ فَالصَّالِحَاتُ قَانِتَاتٌ حَافِظَاتٌ لِلْغَيْبِ بِمَا حَفِظَ اللَّهُ وَاللَّاتِي تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضَاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلَا تَبْغُوا عَلَيْهِنَّ سَبِيلًا إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيًّا كَبِيرًا}}<ref>«مردان سرپرست زنانند بدان روی که خداوند برخی از آنان را بر برخی دیگر برتری داده است و برای آنکه مردان از داراییهای خویش میبخشند؛ پس زنان نکوکردار، فرمانبردارند؛ در برابر آنچه خداوند (از حقوق آنان) پاس داشته است در نبود شوهر پاس (وی) میدارند و آن زنان را که از نافرمانیشان بیم دارید (نخست) پندشان دهید و (اگر تأثیر نکرد) در خوابگاهها از آنان دوری گزینید و (باز اگر تأثیر نکرد) بزنیدشان آنگاه اگر فرمانبردار شما شدند دیگر به زیان آنان راهی مجویید که خداوند فرازمندی بزرگ است» سوره نساء، آیه ۳۴.</ref> که بنا بر روایتی منسوب به [[ابنعباس]]، پس از آن نازل شد که [[همسر]] سعد بن ربیع از وی [[سرپیچی]] کرد و سعد به او سیلی زد و چون [[پدر]] همسرش، [[شکایت]] به محضر پیامبر{{صل}} برد، آن حضرت [[دستور]] [[قصاص]] داد؛ اما با [[نزول]] این آیه، قصاص سعد منتفی شد.<ref>اسباب النزول، ص۱۵۵؛ الکشاف، ج۱، ص۵۲۴؛ مجمع البیان، ج۳، ص۶۸.</ref> به نظر میرسد انتساب این [[داوری]] به پیامبر با توجه به تلاش آن حضرت برای حل مسائل [[خانوادگی]] یارانشان، از اعتبار چندانی برخوردار نباشد، زیرا چنانچه قصاص اتفاق میافتاد، کدورت میان سعد و همسرش بیشتر میشد، چنانکه در بسیاری از منابع از فردی که به [[همسر]] خود سیلی زده بود نامی نبردهاند.<ref>جامع البیان، ج۵، ص۳۷.</ref> |