معصیت در جامعه‌شناسی اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

معصیت در جامعه‌شناسی اسلامی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۵ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۰۸

۱۰٬۷۰۵ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۵ مارس ۲۰۲۱

←‏مقدمه

دیداریویکی‌متن

Jaafari

مدیران

۷۳٬۳۵۲

ویرایش

@@ خط ۱۵: / خط ۱۵: @@
 # [[ناخشنودی]] [[خدا]] از [[نافرمانی]] [[بندگان]]: {{متن قرآن|وَكَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَالْفُسُوقَ وَالْعِصْيَانَ}}<ref>«و کفر و بزهکاری و سرکشی را در نظر شما ناپسند گردانید» سوره حجرات، آیه ۷.</ref>.
 #در برخی آیات، [[سرپیچی]] از [[فرامین خدا]] و [[رسول]] را [[نشانه]] [[گمراهی]] آشکار مرتکبان معرفی<ref>{{متن قرآن|وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَنْ يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَمَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُبِينًا}} «و چون خداوند و فرستاده او به کاری فرمان دهند سزیده هیچ مرد و زن مؤمنی نیست که آنان را در کارشان گزینش (دیگری) باشد؛ هر کس از خدا و فرستاده‌اش نافرمانی کند به گمراهی آشکاری افتاده است» سوره احزاب، آیه ۳۶.</ref> و ایشان را مشمول [[لعن]] و [[نفرین]] [[پیامبران الهی]] کرده است<ref>{{متن قرآن|لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَى لِسَانِ دَاوُودَ وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ذَلِكَ بِمَا عَصَوْا وَكَانُوا يَعْتَدُونَ}} «کافران از بنی اسرائیل بر زبان داود و عیسی پسر مریم لعنت شده‌اند از این رو که نافرمانی ورزیدند و تجاوز می‌کردند» سوره مائده، آیه ۷۸.</ref>.<ref>[[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم]]، ص ۱۶۵.</ref>
+==[[اثم]]==
+“اثم و آثام” نام کارهایی است که کند کننده و مانع رسیدن به [[ثواب]] و [[پاداش]] می‌شوند؛ چیزی که در دل [[نفوذ]] کرده و آن را می‌آزارد؛ مانند {{متن قرآن|فِيهِمَا إِثْمٌ كَبِيرٌ}}<ref>«در این دو، گناهی بزرگ (نهفته) است» سوره بقره، آیه ۲۱۹.</ref> یعنی در [[مصرف]] آن دو کندی در [[خیرات]] هست<ref>حسین بن محمد راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۳.</ref> به بیان دیگر، [[اثم]] عملی است که با نتیجه‌ها و پیامدهای خود، [[انسان]] را از [[توفیق]] انجام [[اعمال نیک]] بسیار [[محروم]] می‌سازد؛ مانند [[شرب خمر]]، قمار، [[سرقت]] و کارهایی که هیچ [[انسانی]] آنها را به منظور به دست آوردن [[خیرات]] انجام نمی‌دهد و به عکس، [[انحطاط]] [[اجتماعی]] و تنزل [[جایگاه اجتماعی]] فرد و سلب [[اعتماد]] و [[وثوق]] [[جامعه]] از او را موجب می‌شود<ref>[[سید محمد حسین طباطبایی|طباطبایی، سید محمد حسین]]، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۵، ص۱۲۲.</ref>. همین نویسنده در جای دیگر می‌نویسد: اثم آن قسم اعمالی است که اثر [[سوء]] دارد، ولی اثر بد آن از مرتکب آن به دیگران [[تجاوز]] نمی‌کند؛ نظیر میگساری، قمار و بی‌نمازی که صرفاً مربوط به [[حق الله]] است<ref>سید محمد حسین طباطبایی|طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۵، ص۳۲۳.</ref>. به بیان دیگر، اثم از نظر معنا به کلمه [[ذنب]] و نظایر آن نزدیک است و آن حالتی است که در انسان یا هر چیز دیگری یا در [[عقل]] پیدا می‌شود و باعث کندی انسان از رسیدن به خیرات می‌گردد. اثم آن گناهی است که به دنبال خود [[شقاوت]] و [[محرومیت]] از نعمت‌های دیگر می‌آورد و [[سعادت]] [[زندگی]] را در [[جهان]] دیگر تباه می‌سازد<ref>سید محمد حسین طباطبایی|طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۲، ص۲۸۹.</ref>. [[شهید مطهری]] نیز بر آن است که اثم به معنی [[گناه]] است، ولی بیشتر به اثر گناه نظر دارد. به گناه از آن جهت “اثم” می‌گویند که اثری روی [[قلب]] انسان می‌گذارد و قلب انسان را کدر و زنگ‌زده می‌کند<ref>[[مرتضی مطهری|مطهری، مرتضی]]، آشنایی با قرآن، ج۸، ص۲۷۰.</ref>.
+'''[[آیات]]''':
+# [[تحریم]] صریح اثم: {{متن قرآن|قُلْ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَالْإِثْمَ وَالْبَغْيَ بِغَيْرِ الْحَقِّ...}}<ref>«بگو جز این نیست که پروردگارم زشتکاری‌های آشکار و پنهان و گناه و افزونجویی ناروا را حرام کرده است.».. سوره اعراف، آیه ۳۳.</ref>.
+# [[نهی]] [[مؤمنان]] از [[ارتکاب گناه]] آشکار و پنهان: {{متن قرآن|وَذَرُوا ظَاهِرَ الْإِثْمِ وَبَاطِنَهُ...}}<ref>«و گناه آشکار و پنهان را رها کنید» سوره انعام، آیه ۱۲۰.</ref>.
+#برحذر داشتن [[مؤمنان]] از [[تعاون]] بر ارتکاب [[اثم]]: {{متن قرآن|وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ...}}<ref>«و در گناه و تجاوز یاری نکنید» سوره مائده، آیه ۲.</ref>.
+#آیاتی نیز به [[نفی]] [[دوستی]] [[خداوند]] با [[گناهکاران]]<ref>{{متن قرآن|يَمْحَقُ اللَّهُ الرِّبَا وَيُرْبِي الصَّدَقَاتِ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ كَفَّارٍ أَثِيمٍ}} «خداوند ربا را کاستی می‌دهد و صدقات را افزایش می‌بخشد و خداوند هیچ ناسپاس بزهکاری را دوست نمی‌دارد» سوره بقره، آیه ۲۷۶.</ref> توجه داده و مرتکبان اثم را به [[عذاب]] سخت [[اخروی]] [[وعده]] داده است<ref>{{متن قرآن|إِنَّ شَجَرَتَ الزَّقُّومِ * طَعَامُ الْأَثِيمِ}} «بی‌گمان درخت زقّوم * خوراک گناهکار است» سوره دخان، آیه ۴۳-۴۴.</ref>. برخی از [[آیات]] نیز به معرفی مصداق‌هایی از [[گناه]] (اثم) پرداخته است: [[افترا]] و [[بهتان]] به [[همسر]] برای اخذ مهر اعطایی<ref>{{متن قرآن|وَإِنْ أَرَدْتُمُ اسْتِبْدَالَ زَوْجٍ مَكَانَ زَوْجٍ وَآتَيْتُمْ إِحْدَاهُنَّ قِنْطَارًا فَلَا تَأْخُذُوا مِنْهُ شَيْئًا أَتَأْخُذُونَهُ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا}} «و اگر بر آن بودید که همسری جایگزین همسری (که دارید) کنید، و به یکی از ایشان دارایی فراوانی داده بوده‌اید، چیزی از آن را باز مگیرید، آیا با دروغ بافتن و گناهی آشکار آن را باز می‌ستانید!» سوره نساء، آیه ۲۰.</ref>؛ [[کتمان شهادت]]<ref>{{متن قرآن|وَإِنْ كُنْتُمْ عَلَى سَفَرٍ وَلَمْ تَجِدُوا كَاتِبًا فَرِهَانٌ مَقْبُوضَةٌ فَإِنْ أَمِنَ بَعْضُكُمْ بَعْضًا فَلْيُؤَدِّ الَّذِي اؤْتُمِنَ أَمَانَتَهُ وَلْيَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ وَلَا تَكْتُمُوا الشَّهَادَةَ وَمَنْ يَكْتُمْهَا فَإِنَّهُ آثِمٌ قَلْبُهُ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ}} «و اگر در سفر بودید و نویسنده‌ای نیافتید، (سند شما) گروهایی است دریافت شده و اگر (بدون گرو) یکی از شما دیگری را (بر دارایی خود) امین دانست، آنکه امین دانسته شده است، باید امانت وی را بازگرداند و از خداوند -پروردگار خویش- پروا کند و گواهی را پنهان مدارید» سوره بقره، آیه ۲۸۳.</ref>؛ [[قتل]] ظالمانه و نابحق<ref>{{متن قرآن|وَالَّذِينَ لَا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ وَلَا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَا يَزْنُونَ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَلِكَ يَلْقَ أَثَامًا}} «و آنان که، با خداوند، خدایی دیگر را (به پرستش) نمی‌خوانند و انسانی را که خداوند (کشتنش را) حرام کرده است جز به حقّ نمی‌کشند و زنا نمی‌کنند و هر که چنین کند کیفر خواهد دید» سوره فرقان، آیه ۶۸.</ref>؛ رابطه [[نامشروع]]<ref>{{متن قرآن|وَالَّذِينَ لَا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ وَلَا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَا يَزْنُونَ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَلِكَ يَلْقَ أَثَامًا}} «و آنان که، با خداوند، خدایی دیگر را (به پرستش) نمی‌خوانند و انسانی را که خداوند (کشتنش را) حرام کرده است جز به حقّ نمی‌کشند و زنا نمی‌کنند و هر که چنین کند کیفر خواهد دید» سوره فرقان، آیه ۶۸.</ref>؛ [[ایذاء]] [[مؤمنان]]<ref>{{متن قرآن|وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَيْرِ مَا اكْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا}} «و آنان که مردان و زنان مؤمن را بی‌آنکه کاری (ناپسند) کرده باشند آزار می‌کنند بی‌گمان بار بهتان و گناهی آشکار را بر دوش دارند» سوره احزاب، آیه ۵۸.</ref>؛ [[مصرف]] نابه‌حق [[اموال]] دیگران<ref>{{متن قرآن|وَلَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ وَتُدْلُوا بِهَا إِلَى الْحُكَّامِ لِتَأْكُلُوا فَرِيقًا مِنْ أَمْوَالِ النَّاسِ بِالْإِثْمِ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ}} «و دارایی‌های همدیگر را میان خود به نادرستی مخورید و آنها را (با رشوه) به سوی داوران سرازیر نکنید تا بخشی از دارایی‌های مردم را آگاهانه به حرام بخورید» سوره بقره، آیه ۱۸۸.</ref>؛ [[تغییر]] محتوای وصیت‌نامه<ref>{{متن قرآن|فَمَنْ بَدَّلَهُ بَعْدَمَا سَمِعَهُ فَإِنَّمَا إِثْمُهُ عَلَى الَّذِينَ يُبَدِّلُونَهُ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}} «و آنان که پس از شنیدن وصیّت آن را دگرگون سازند گناهش به گردن همان کسانی است که آن را دگرگون می‌سازند، بی‌گمان خداوند شنوایی داناست» سوره بقره، آیه ۱۸۱.</ref>.<ref>[[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم]]، ص ۱۸۴.</ref>
 == جستارهای وابسته ==