←فرستادن عمر بن سعد به کربلا
| خط ۱۳۰: | خط ۱۳۰: | ||
سرانجام در روز [[پنجشنبه]] دوم [[محرم]] ۶۱ به سرزمین [[نینوا]] رسیدند. [[مالک بن نسر کندی]] نامه عبیدالله بن زیاد را به حُرّ داد مبنی بر آن که بر [[حسین]] و یارانش سخت بگیرد و آنان را در زمینی بی‌آب و علف و بی‌حصار متوقف کند و نوشت که فرستاده‌ام مأموریت دارد همراه تو باشد تا ببیند که چه‌گونه فرمان من انجام می‌شود. به این صورت توافق حُرّ با امام در روز دوم محرم پایان یافت. حُرّ [[امام]] را ناگزیر ساخت در جایی به نام [[کربلا]] نزدیک [[فرات]] پیاده شود و حُرّ برای عبیدالله بن زیاد نامه‌ای نوشت که حسین بن [[علی]] و خانواده و یاران او در کربلا فرود آمده‌اند. | سرانجام در روز [[پنجشنبه]] دوم [[محرم]] ۶۱ به سرزمین [[نینوا]] رسیدند. [[مالک بن نسر کندی]] نامه عبیدالله بن زیاد را به حُرّ داد مبنی بر آن که بر [[حسین]] و یارانش سخت بگیرد و آنان را در زمینی بی‌آب و علف و بی‌حصار متوقف کند و نوشت که فرستاده‌ام مأموریت دارد همراه تو باشد تا ببیند که چه‌گونه فرمان من انجام می‌شود. به این صورت توافق حُرّ با امام در روز دوم محرم پایان یافت. حُرّ [[امام]] را ناگزیر ساخت در جایی به نام [[کربلا]] نزدیک [[فرات]] پیاده شود و حُرّ برای عبیدالله بن زیاد نامه‌ای نوشت که حسین بن [[علی]] و خانواده و یاران او در کربلا فرود آمده‌اند. | ||
یک [[روز]] پس از ورود [[امام]]، [[عبیدالله بن زیاد]]، [[عمر بن سعد]] را که به وی [[وعده]] [[حکومت ری]] و دَستَبی را داده بود، پیش از عزیمت به محل مأموریتش با چهار هزار سپاهی از [[کوفه]] به کربلا فرستاد و [[دستور]] داد تا از [[امام حسین]]{{ع}} و یارانش به نام [[یزید]] [[بیعت]] بگیرد. اما امام به وی پاسخ رد داد. از آن پس تا روز نهم [[محرم]] عبیدالله هر روز سپاهیانی به همراه فرماندهانی به سوی عمر بن سعد روانه می‌کرد. | |||
یک [[روز]] پس از ورود | |||
==فرستادن [[لشکریان]] برای [[یاری]] عمر بن سعد== | ==فرستادن [[لشکریان]] برای [[یاری]] عمر بن سعد== | ||