عبدالله بن حسن مجتبی: تفاوت میان نسخه‌ها

برای [[امام حسن]]{{ع}} پانزده فرزند اعم از دختر و پسر گفته شده<ref>اسامی این پانزده فرزند امام مجتبی{{ع}} به نقل ارشاد مفید، ج۲، ص۲۰، عبارتند از، (۱-۳)، زید بن حسن و دو خواهرش ام‌الحسن و ام‌الحسین از ام‌بشیر بنت ابومسعود. (۴)، حسن بن الحسن (معروف به حسن مثنی) از خوله دختر منظور فزاریه. (۵-۷)، عمرو بن الحسن و قاسم بن الحسن و عبدالله بن الحسن هر سه از یک مادر ام ولد (البته برخی از مورخین به جای عمرو، ابوبکر و یا بشر گفته‌اند و در ارشاد مفید، ج۲، ص۱۲۵ نام عمرو را ابوبکر آورده که در کربلا شهید شده است) و نیز برخی از مورخین مادر عمر و یا ابوبکر و یا بشر را با قاسم یکی می‌‌دانند و مادر عبدالله را جدای از مادر آن دو گفته‌اند). (۸)، عبدالرحمن بن الحسن مادرش ام ولد. (۹ - ۱۱)، حسین بن الحسن ملقب به أثرم و طلحة بن الحسن و فاطمه بنت الحسن مادرشان ام اسحاق بنت طلحة بن عبدالله تیمی است. (۱۲-۱۵)، ام عبدالله و فاطمه و ام سلمه و رقیه از مادرهای مختلف می‌‌باشند.</ref> که چهار پسر از [[فرزندان]] آن بزرگوار در کربلا حضور داشتند به نام‌های [[عبدالله]]، [[قاسم بن حسن]]، [[حسن بن حسن]] معروف به [[حسن مثنی]] و [[ابوبکر]] (به قولی [[عمرو]]، یا [[بشر]]) که سه نفر از این عزیزان به شهادت رسیدند اما حسن مثنی مجروح شد و پس از [[عاشورا]] [[نجات]] یافت و توسط بستگان مادریش به [[کوفه]] برده شد و معالجه شد و از آنجا به [[مدینه]] رفت<ref>ر.ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۴۵۰؛ ارشاد مفید، ج۲، ص۱۱۰؛ کامل ابن اثیر، ج۲، ص۵۷۱.</ref>.