تقیه در جامعه‌شناسی اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{امامت}}

<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[پاسداری از دین]]''' است. "'''تقیه'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>

==تقیه‌ورزی در شرایط خاص==

[[توسل]] به تقیه هنگام [[ضرورت]] و در صورت [[اعمال]] درست، آثار [[اجتماعی]] بسیار مهمی دارد. تردیدی نیست که در مواردی اظهار حق [[واجب]] و تقیه [[حرام]] خواهد بود و [[مؤمنان]] نباید تقیه را بهانه ارضای تمایل‌های عافیت‌طلبانه قرار دهند. روشن است که تقیه به معنای دست شستن کامل از انجام [[وظایف]] در هر سطح ممکن و همسویی با اغیار نیست. [[علامه طباطبایی]] در [[تفسیر آیه]] ۲۸ [[سوره آل عمران]] می‌نویسد: [[کتاب و سنت]] هر دو بر جواز تقیه به طور [[اجمال]] دلالت دارند، اعتبار [[عقلی]] هم مؤید این [[حکم]] است، چون [[دین]] جز این نمی‌خواهد و [[شارع]] دین هم جز این هدفی ندارد که حق را زنده کند و [[جان]] تازه‌ای بخشد، و بسیار می‌شود که تقیه کردن و بر حسب ظاهر طبق دلخواه [[دشمن]] و [[مخالفان]] حق عمل کردن، [[مصلحت]] دین و [[حیات]] آن را چنان تأمین می‌کند که ترک تقیه آن طور تأمین نکند و این قابل [[انکار]] نیست مگر کسی بخواهد منکر واضحات باشد<ref>سید محمدحسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۳، ص۲۴۰.</ref>.