برخورد با مؤمنان: تفاوت میان نسخه‌ها

#با توجه به اینکه [[آیه]] درسوره کهف واقع شده و از جمله درس‌هایی که داستان [[اصحاب کهف]] به ما میآموزد این است که معیار [[ارزش]] [[انسان‌ها]] پُست و [[مقام]] ظاهری و ثروتشان نیست، بلکه آنجا که [[راه خدا]] است [[وزیر]] و چوپان در یک صفند در مقابل درخواست اشراف که برای شنیدن [[کلام خدا]] و [[مصاحبت]] [[پیامبر]] تقاضای طرد مؤمنان [[مستضعف]] را داشتند در این [[آیه]] [[خداوند]] به [[پیامبر]]{{صل}} چنین [[دستور]] می‌دهد: با کسانی باش {{متن قرآن|وَاصْبِرْ نَفْسَكَ}} که [[پروردگار]] خود را صبح و عصر می‌خوانند {{متن قرآن|مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ}} و تنها رضای او را می‌طلبند {{متن قرآن|يُرِيدُونَ وَجْهَهُ}} و هرگز به خاطر زیورهای [[دنیا]]، چشمان خود را از آنها بر مگیر {{متن قرآن|وَلَا تَعْدُ عَيْنَاكَ عَنْهُمْ تُرِيدُ زِينَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا}} و از کسانی که قلبشان را از یاد خود [[غافل]] ساختیم [[اطاعت]] مکن {{متن قرآن|وَلَا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنَا}} همان‌ها که از [[هوای نفس]] [[پیروی]] کردند {{متن قرآن|وَاتَّبَعَ هَوَاهُ}} و همان‌ها که همه کارهایشان افراطی است و خارج از رویّه و توأم با اسراف‌کاری {{متن قرآن|وَكَانَ أَمْرُهُ فُرُطًا}} از آنجا که طبع [[آدمی]] در لذت‌های مادی همیشه رو به افزون‌طلبی است، در همه شاخه‌های [[هوی و هوس]]، دائماً رو به [[افراط]] گام بر می‌دارد تا خود را هلاک و نابود سازد<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۸۳۲-۸۴۷.</ref>.

{{ستون-شروع|۲}}

* [[مؤمن]]