خشیت در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

*از دیدگاه [[روان‌شناسی]] [[اجتماعی]]، بزدلی و جبونی ([[خشیة]] [[الناس]]) از خصوصیات منفی انسان‌هایی است که از انجام [[کارها]] بر اساس [[اصول اخلاقی]] عاجزند و علت آن [[ناتوانی]] در [[غلبه]] بر [[ترس]] است. جبونی و بزدلی یا ناشی از خوددوستی و [[خودپرستی]] است ([[ترس]] از [[تهدید جانی]] و [[مالی]]، [[ترس]]  ازدست‌ دادن [[منافع]]) یا نیمه ‌آگاهانه و ناشی از پدیده‌های ناشناخته و کنترل‌ نشده [[اجتماعی]] و طبیعی. در هر دو صورت بزدلی خصوصیت ساده [[روان‌شناختی]] یک شخص خاص نیست؛ بلکه پدیده‌ای [[اجتماعی]] است که منجر به کارهای غیراخلاقی مثل [[حقه بازی]]، فریبکاری و فرصت‌ طلبی، نان به نرخ روز خوردن و بی‌وجدانی می‌شود<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۲۲۳.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۵۵-۲۵۶.</ref>.

{{منابع}}

* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]