حضرت خدیجه در معارف و سیره فاطمی: تفاوت میان نسخه‌ها

فاطمه{{س}} بعد از فوت [[مادر]] سه سال در [[خانه]] [[پدر]] [[زندگی]] کرد. در این [[زمان]] [[خواهران]] فاطمه{{س}} و [[فاطمه بنت اسد]] و بعضی از زنان [[بنی هاشم]] در [[خدمت]] و ملازمش بودند<ref>دانستنی‌های فاطمی، علی غزالی اصفهانی، ص۱۵۴، به نقل از: ریاحین الشریعه، شیخ ذبیح الله محلاتی، ج۱.</ref>، اما بیشتر از دیگران این فاطمه بنت اسد بود که همیشه همراه فاطمه{{س}} بلکه تا اندازه‌ای [[کفالت]] آن [[حضرت]] را نیز بر عهده داشت. هر چند [[رسول الله]] به خواهران فاطمه{{س}} و زنان [[بنی‌هاشم]]، سفارش [[همراهی]] نموده بود تا جای خالی مادر را برایش پر کنند؛ ولی او با کسی جز رسول خدا انس نمی‌گرفت و بیشتر وقت‌های خود را به [[عبادت خدا]] می‌گذراند<ref>دانستنی‌های فاطمی، علی غزالی اصفهانی، ص۱۵۴.</ref>. بی‌گمان [[حضرت زهرا]]{{س}} با مشکلاتی هم روبه‌رو بود چنان که که [[امام صادق]]{{ع}} در این باره آورده است: روزی پیامبر وارد خانه شد و دید که [[عایشه]] پرخاشگرانه بردخت گرانمایه‌اش فریاد می‌کشد که‌ای دختر خدیجه! به خدا قسم تو می‌پنداری که مادرت بر ما [[برتری]] داشته است. او چه برتری بر ما داشته است؟ او هم مانند ما [[زن]] بود و [[همسر پیامبر]]! [[پیامبر گرامی]] سخن [[عایشه]] را شنید، هنگامی که چشم [[فاطمه]]{{س}} به چهره پرنور [[پدر]] افتاد [[باران]] [[اشک]] از دیدگانش جاری شد، اما سخنی نگفت. [[پیامبر]] پیش‌تر رفت و فرمود: دختر گرانمایه محمد! چرا [[گریه]] می‌کنی؟ او در پاسخ گفت: عایشه از مادرم سخن به میان آورد و او را [[تحقیر]] کرد. پیامبر گرامی فرمود: هان ای حمیرا بس کن و از روش خویش دست بردار که [[خداوند]] در بانوی پرمهر و محبتی که فرزند آورد، خیر و [[برکت]] قرار داده است و [[خدیجه]] که [[درود]] و [[مهر خدا]] بر او باد، برای من چنین بانویی بود. [[خدا]] از او فرزندانی چون [[طاهره]]، قاسم، [[رقیه]]، [[ام کلثوم]] و [[زینب]] را به من ارزانی داشت. او حتی در دوران نقاهت و [[تنهایی]] [[فاطمه زهرا]]{{س}} در کنار او نبود؛ به گونه‌ای که به [[اسماء]] سفارش کرد که به عایشه اجازه ندهد تا کنار پیکر مطهرش حاضر شود. این نشانگر [[ناخشنودی]] فاطمه{{س}} از [[کردار]] او بود. از این بالاتر آنکه در برابر پدر خود ([[ابوبکر]]) [[گواهی]] داد که [[پیامبران]] از خود چیزی به [[ارث]] نمی‌گذارند و با این گواهی، [[حضرت زهرا]]{{س}} را از ارث پدر [[محروم]] کرد. هر چند که [[نظام]] نمی‌خواست ارثیه [[زهرای اطهر]]{{س}} را به او برگرداند ولی عایشه با این کار خود صورت [[محکمه]] و [[دادگاه]] فرمایشی را فراهم ساخت<ref>دانستنی‌های فاطمی، علی غزائی اصفهانی، ص۱۵۴ و ۱۵۵.</ref>.<ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[فرهنگنامه فاطمی ج۵ (کتاب)|فرهنگنامه فاطمی ج۵]]، ج۵ ص ۱۷۳۰.</ref>