حضرت خدیجه در معارف و سیره فاطمی: تفاوت میان نسخه‌ها

حضرت خدیجه در معارف و سیره فاطمی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۹ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۵

۵٬۳۸۷ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۹ ژانویهٔ ۲۰۲۲

←‏فراق مادر

دیداریویکی‌متن

Jaafari

مدیران

۷۳٬۳۵۲

ویرایش

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[حضرت خدیجه]]''' است. "'''[[حضرت خدیجه]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
 <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[حضرت خدیجه در قرآن]] - [[حضرت خدیجه در نهج البلاغه]] - [[حضرت خدیجه در تاریخ اسلامی]] - [[حضرت خدیجه در معارف و سیره فاطمی]]</div>
+==خدیجه بنت خویلد==
+[[خدیجه]]، دختر [[خویلد]]، از [[نوادگان]] [[قصی بن کلاب]]، جد چهارم [[پیامبر]]{{صل}} و از [[زنان]] [[ثروتمند]] و سرشناس [[قریش]] بود. او علاوه بر [[ثروت]] و موقعیت [[اقتصادی]] و [[اجتماعی]] از [[جمال]] و کمال بی‌نظیری برخوردار بود. [[پاکدامنی]]، [[شرافت]] [[خانوادگی]]، [[کمالات نفسانی]] و [[فضائل اخلاقی]] وی در آن محیط [[آلوده]]، زبانزد خاص و عام بود؛ چندان که از او با [[لقب]] «[[طاهره]]» و «[[سیده]] قریش» یاد می‌شد<ref>السیرة الحلبیه، ج۱، ص۱۳۷.</ref>. بدین روی خدیجه خواستگاران فراوانی از اشراف و بزرگان قریش داشت و او به همه پاسخ منفی می‌داد. گویی [[منتظر]] کسی بود که در پاکدامنی و شرافت خانوادگی از تبار او باشد.
+[[سفر تجاری]] [[امین]] قریش به سوی [[شام]] با [[سرمایه]] خدیجه و گزارش [[میسره]] خدمتکار خدیجه از این [[سفر]] به حضور خدیجه و [[فضائل]] و کراماتی که در طول سفر از محمد{{صل}} دیده بود، [[شوق]] این بانوی پاکدامن را به برادرزاده [[ابوطالب]] فزونی بخشید و زمینه [[خواستگاری]] او از محمد{{صل}} را فراهم ساخت<ref>ر.ک: السیرة الحلبیه، ج۱، ص۱۳۲ - ۱۳۵.</ref>. بدین‌سان، خدیجه طاهره که حدود چهل سال داشت با [[نجیب‌ترین]] چهره قریش در سن بیست و پنج سالگی [[ازدواج]] کرد و حدود بیست و پنج سال از [[زندگی]] خود را با [[صفا]] و [[صمیمیت]] با او گذراند.
+خدیجه که سیده قریش بود، از این پس خود را [[کنیز]] محمد{{صل}} خواند و در شمار بزرگ‌ترین حامیان [[رسول خدا]]{{صل}} و اولین گروندگان [[زن]] به وی در آمد و با فرزندانی چون [[سرور]] یگانه زنان [[جهان]]، [[فاطمه]]{{س}} شبستان زندگی محمد{{صل}} را [[نور]] [[باران]] کرد.
+زندگی سراسر [[بندگی]]، [[جهاد]] و [[اطاعت پذیری]] از [[همسر]] این بانوی بزرگ [[اسلام]]، الگویی است برای همگان که در پی [[گزینش]] همسری ایده‌آل و زندگی خداپسندانه‌اند.
+خدیجه خواستگاران فراوانی داشت که از [[شهرت]] و [[مال]] [[دنیا]] در حد بالایی برخوردار و حاضر بودند برای ازدواج با او مهری سنگین بپردازند، ولی او به افقی فراتر از مسائل مادی و [[جاه و مقام]] [[دنیوی]] می‌نگریست. [[خدیجه]] با مردی [[ازدواج]] کرد که از امکانات مادی و [[مقام]] و [[منصب]] [[دنیوی]] بهره نداشت؛ اما وجودش [[مظهر]] [[فضیلت]]، [[صداقت]]، [[امانت]] و [[کرامت]] بود و با این [[انتخاب]] به همه معیارهای غلط [[جاهلی]] [[جامعه]] آن [[روز]]، پشت کرد و بدین روی، مورد [[بی‌مهری]] دنیادوستان و جاه‌طلبان و اشراف قرار گرفت تا جایی که هنگام زایمان فرزندش [[فاطمه]]{{س}} از مساعدت وی خودداری ورزیدند و او را تنها گذاشتند<ref>ر.ک: بحار الانوار، ج۱۶، ص۸۰.</ref>.
+[[اموال]] خدیجه که پس از ازدواج، همه آنها را در [[اختیار]] [[پیامبر]]{{صل}} قرار داده بود در شرایط [[بحرانی]] به ویژه دوره سه ساله [[محاصره اقتصادی]] [[قریش]] نسبت به [[مسلمانان]]، در [[خدمت]] [[اسلام]] قرار گرفت و گره از کار مسلمانان گشود.
+وجود خدیجه و خدمات ارزنده او برای اسلام، به حدی برای پیامبر{{صل}} [[ارزشمند]] بود که وقتی وی از [[دنیا]] رفت، [[رسول خدا]]{{صل}} [[سال]] [[وفات]] او را - که مصادف با سال [[درگذشت ابوطالب]] نیز بود - «[[عام الحزن]]»<ref>بحار الانوار، ج۱۹، ص۲۵.</ref> نامید و هیچ‌گاه او را فراموش نکرد و همواره از او به [[نیکی]] یاد و برایش [[دعا]] می‌کرد و در جواب [[اعتراض]] برخی همسرانش - که چرا این همه از خدیجه یاد می‌کنی؟- می‌فرمود: «او هنگامی مرا [[تصدیق]] کرد که شما [[تکذیب]] می‌کردید و زمانی به من [[ایمان]] آورد که شما [[کفر]] می‌ورزیدید و برای من فرزند آورد؛ در حالی که شما عقیم ماندید»<ref>بحار الانوار، ج۱۶، ص۸.</ref>.<ref>[[علی رفیعی|رفیعی، علی]]، [[درآمدی بر سیره فاطمی (کتاب)|درآمدی بر سیره فاطمی]]، ص .</ref>
 ==فراق مادر==