←راههای مبارزه با تعجیل در ظهور
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
#'''پیامدهای ناگوار [[عقلی]] نسبت به [[تعجیل]] [[ظهور]]''': [[عجله]] سبب ایجاد روحیۀ [[یأس]] و [[نومیدی]] در انسانِ [[منتظر]] میشود، چراکه وقتی [[منتظر]] [[عجول]] به آرزویش یعنی [[ظهور امام]] نرسید در نفسش حالت گلهمندی و [[شکایت]] ایجاد میشود و این مسئله به قدری حاد میشود که [[منتظر]] نه تنها از صف [[منتظران]] خارج میشود بلکه دیگران را نیز نسبت به امر [[ظهور]] [[سست]] و بی [[اراده]] میکند و اگر این [[شتاب زدگی]] درمان نشود میتواند به [[انکار وجود امام]] هم منجر شود. [[عجله]] یک واکنش افراطی است از نگاه [[عقل]]، اگر شخصی نسبت به موضوعی از جمله مسئلۀ [[ظهور]] [[عجله]] داشته باشد و به این خواسته نرسد واکنش افراطی او یعنی [[عجله]] کردن تبدیل به واکنش صد درصد خلاف واکنش اول تبدیل شده و او را نسبت به مسئلۀ [[ظهور]] بی تفاوت میکند در حالی که این بی تفاوتی طبق [[روایت]] [[معصوم]] [[انسان]] را به سمت [[قساوت قلب]] سوق میدهد<ref>{{متن حدیث|لَا تُعَاجِلُوا الْأَمْرَ قَبْلَ بُلُوغِهِ فَتَنْدَمُوا وَ لَا یَطُولَنَّ عَلَیْکُمُ الْأَمَدُ فَتَقْسُوَ قُلُوبُکُمْ}}؛ صدوق، الخصال، ج ۲، ص ۶۲۲. </ref>. | #'''پیامدهای ناگوار [[عقلی]] نسبت به [[تعجیل]] [[ظهور]]''': [[عجله]] سبب ایجاد روحیۀ [[یأس]] و [[نومیدی]] در انسانِ [[منتظر]] میشود، چراکه وقتی [[منتظر]] [[عجول]] به آرزویش یعنی [[ظهور امام]] نرسید در نفسش حالت گلهمندی و [[شکایت]] ایجاد میشود و این مسئله به قدری حاد میشود که [[منتظر]] نه تنها از صف [[منتظران]] خارج میشود بلکه دیگران را نیز نسبت به امر [[ظهور]] [[سست]] و بی [[اراده]] میکند و اگر این [[شتاب زدگی]] درمان نشود میتواند به [[انکار وجود امام]] هم منجر شود. [[عجله]] یک واکنش افراطی است از نگاه [[عقل]]، اگر شخصی نسبت به موضوعی از جمله مسئلۀ [[ظهور]] [[عجله]] داشته باشد و به این خواسته نرسد واکنش افراطی او یعنی [[عجله]] کردن تبدیل به واکنش صد درصد خلاف واکنش اول تبدیل شده و او را نسبت به مسئلۀ [[ظهور]] بی تفاوت میکند در حالی که این بی تفاوتی طبق [[روایت]] [[معصوم]] [[انسان]] را به سمت [[قساوت قلب]] سوق میدهد<ref>{{متن حدیث|لَا تُعَاجِلُوا الْأَمْرَ قَبْلَ بُلُوغِهِ فَتَنْدَمُوا وَ لَا یَطُولَنَّ عَلَیْکُمُ الْأَمَدُ فَتَقْسُوَ قُلُوبُکُمْ}}؛ صدوق، الخصال، ج ۲، ص ۶۲۲. </ref>. | ||
==راههای [[مبارزه]] با | ==راههای [[مبارزه]] با تعجیل در [[ظهور]]== | ||
راههای [[مبارزه]] با این صفت منفی [[تعجیل در ظهور]] عبارتاند از: | راههای [[مبارزه]] با این صفت منفی [[تعجیل در ظهور]] عبارتاند از: | ||
#[[تسلیم]] بودن [[منتظر]] به [[اراده]] و [[حکمت الهی]]: [[تسلیم]] بودن [[منتظر]] نقش بسیار موثری برای درمان این صفت دارد چراکه سبب [[آرامش]] فرد شده و اسباب نجاتش را مهیا میکند. چنانکه در روایتی [[امام جواد]]{{ع}} فرمودند: «[[شتابزدگان]] در امر [[ظهور]] هلاک میشوند و [[اهل]] [[تسلیم]] [[نجات]] مییابند»<ref>{{متن حدیث|یَهْلِکُ فِیهَا الْمُسْتَعْجِلُونَ وَ یَنْجُو فِیهَا الْمُسْلِمُونَ}}؛ صدوق، کمال الدین، ج ۲، باب ۳۶، ص ۳۷۸. </ref>. اما حاصل شدن چنین صفتی ([[تسلیم]] بودن) هم به وسیلۀ [[ایمان به غیب]] حاصل میشود، همچنانکه در روایتی از [[امام صادق]]{{ع}} [[ایمان به غیب]] جزء [[صفات]] [[منتظران]] آورده شده است: «خوشا به حال [[صابران]] در [[دوره غیبت]] و استواران در [[محبت امام]] غایب! همانانی که [[خدای تبارک و تعالی]] در کتابش چنین توصیفشان کرده است این [[قرآن]]، [[هدایت]] است برای [[پرهیزگاران]]، همان کسانی که به [[غیب]] [[ایمان]] دارند»<ref>{{متن حدیث|طُوبَی لِلصَّابِرِینَ فِی غَیْبَتِهِ، طُوبَی لِلْمُقِیمِینَ عَلَی مَحَجَّتِهِمْ، أُولَئِکَ وَصَفَهُمُ اللَّهُ فِی کِتَابِهِ فَقَالَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ}}؛ محمد بن خزاز قمی، کفایة الأثر، ص ۵۶؛ بحارالأنوار، ج ۵۲، باب ۲۲، ص ۱۴۳. </ref> در واقع [[شتابزدگی]] حاصل عدم [[درک]] [[جایگاه]] [[مصلحت]] و [[حکمت الهی]] نسبت به تحقق خیر [[الهی]] و عدم [[تسلیم]] نسبت به [[ارادۀ خداوند]] است که به دخالت در [[تقدیر الهی]] در مورد [[زمان ظهور]] میانجامد؛ زیرا چنین فردی تنها عامل [[انسانی]] را در [[تحقق ظهور]] مؤثر میداند؛ در حالیکه عامل اساسی پدیدۀ [[ظهور]] [[خداوند]] است و هر [[انسان]] منتظری به اندازۀ قابلیت خود [[حق]] دخالت در تحقق آن را دارد. | #[[تسلیم]] بودن [[منتظر]] به [[اراده]] و [[حکمت الهی]]: [[تسلیم]] بودن [[منتظر]] نقش بسیار موثری برای درمان این صفت دارد چراکه سبب [[آرامش]] فرد شده و اسباب نجاتش را مهیا میکند. چنانکه در روایتی [[امام جواد]]{{ع}} فرمودند: «[[شتابزدگان]] در امر [[ظهور]] هلاک میشوند و [[اهل]] [[تسلیم]] [[نجات]] مییابند»<ref>{{متن حدیث|یَهْلِکُ فِیهَا الْمُسْتَعْجِلُونَ وَ یَنْجُو فِیهَا الْمُسْلِمُونَ}}؛ صدوق، کمال الدین، ج ۲، باب ۳۶، ص ۳۷۸. </ref>. اما حاصل شدن چنین صفتی ([[تسلیم]] بودن) هم به وسیلۀ [[ایمان به غیب]] حاصل میشود، همچنانکه در روایتی از [[امام صادق]]{{ع}} [[ایمان به غیب]] جزء [[صفات]] [[منتظران]] آورده شده است: «خوشا به حال [[صابران]] در [[دوره غیبت]] و استواران در [[محبت امام]] غایب! همانانی که [[خدای تبارک و تعالی]] در کتابش چنین توصیفشان کرده است این [[قرآن]]، [[هدایت]] است برای [[پرهیزگاران]]، همان کسانی که به [[غیب]] [[ایمان]] دارند»<ref>{{متن حدیث|طُوبَی لِلصَّابِرِینَ فِی غَیْبَتِهِ، طُوبَی لِلْمُقِیمِینَ عَلَی مَحَجَّتِهِمْ، أُولَئِکَ وَصَفَهُمُ اللَّهُ فِی کِتَابِهِ فَقَالَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ}}؛ محمد بن خزاز قمی، کفایة الأثر، ص ۵۶؛ بحارالأنوار، ج ۵۲، باب ۲۲، ص ۱۴۳. </ref> در واقع [[شتابزدگی]] حاصل عدم [[درک]] [[جایگاه]] [[مصلحت]] و [[حکمت الهی]] نسبت به تحقق خیر [[الهی]] و عدم [[تسلیم]] نسبت به [[ارادۀ خداوند]] است که به دخالت در [[تقدیر الهی]] در مورد [[زمان ظهور]] میانجامد؛ زیرا چنین فردی تنها عامل [[انسانی]] را در [[تحقق ظهور]] مؤثر میداند؛ در حالیکه عامل اساسی پدیدۀ [[ظهور]] [[خداوند]] است و هر [[انسان]] منتظری به اندازۀ قابلیت خود [[حق]] دخالت در تحقق آن را دارد. |