بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ']] {{نهروان}} == منابع == {{منابع}}' به ']] {{پایان مدخل وابسته}} {{نهروان}} == منابع == {{منابع}}') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:</div> | <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:</div> | ||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[مارقین در حدیث]] - [[مارقین در | <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[مارقین در حدیث]] - [[مارقین در تاریخ اسلامی]] - [[مارقین در فقه سیاسی]]</div> | ||
در [[احادیث]] متعددی آمده است که [[پیامبر]] به [[امام علی|علی]]{{ع}} فرمود: پس از من با سه گروه میجنگی: با [[ناکثین]]، [[قاسطین]] و مارقین<ref> ر.ک: «بحارالأنوار»، ج ۳۸ ص ۳۳۰ تا ۳۴۸ «باب الأخوّة» و کتاب «حدیث برادری در سیرۀ نبوی» محمدرضا هدایتپناه</ref> در [[نهج البلاغه]] نیز آمده است: "چون به [[حکومت]] و [[خلافت]] برخاستم، گروهی [[پیمان]] شکستند ([[جنگ جمل]])، گروهی از [[دین]] به در رفتند ([[خوارج]] [[جنگ نهروان]]) و گروهی [[ستم]] پیشه کردند ([[شامیان]] و [[جنگ صفین]])"<ref>{{متن حدیث|فَلَمَّا نَهَضْتُ بِالْأَمْرِ نَكَثَتْ طَائِفَةٌ وَ مَرَقَتْ أُخْرَى وَ قَسَطَ آخَرُون}}؛ بحارالأنوار، ج ۲۸ ص ۳۳۲</ref>. مارقین بخشی از [[سپاه]] [[امام علی|امیر المؤمنین]] بودند که در [[جنگ]] [[صفّین]]، از روی [[جهل]] و [[سادهلوحی]] [[فریب]] [[قرآن]] بر نیزه کردن [[معاویه]] را خوردند و خواستار [[حکمیّت]] شدند، وقتی فهمیدند [[نیرنگ]] بوده است، به اصطلاح [[توبه]] کردند و از [[امام علی|علی]]{{ع}} هم خواستند که از قبول [[حکمیت]] که [[کفر]] بوده [[توبه]] کند. سر از [[اطاعت]] [[امام]] [[معصوم]] برتافتند، بر ضدّ [[امام]] [[خروج]] کردند و در نهایت در [[نهروان]] با [[امام علی|علی]]{{ع}} جنگیدند. اندیشۀ [[خارجیگری]] بعدها هم ادامه یافت، هرچند [[خوارج]] نابود شدند. مارقین از واژۀ مرق است، یعنی بیرون جستن تیر از کمان. مارقین نیز به همان سرعت و شدّت، از [[دین]] و [[ولایت]] و [[اطاعت]] [[امام]] [[معصوم]] خارج شدند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۲۵.</ref>. | در [[احادیث]] متعددی آمده است که [[پیامبر]] به [[امام علی|علی]]{{ع}} فرمود: پس از من با سه گروه میجنگی: با [[ناکثین]]، [[قاسطین]] و مارقین<ref> ر.ک: «بحارالأنوار»، ج ۳۸ ص ۳۳۰ تا ۳۴۸ «باب الأخوّة» و کتاب «حدیث برادری در سیرۀ نبوی» محمدرضا هدایتپناه</ref> در [[نهج البلاغه]] نیز آمده است: "چون به [[حکومت]] و [[خلافت]] برخاستم، گروهی [[پیمان]] شکستند ([[جنگ جمل]])، گروهی از [[دین]] به در رفتند ([[خوارج]] [[جنگ نهروان]]) و گروهی [[ستم]] پیشه کردند ([[شامیان]] و [[جنگ صفین]])"<ref>{{متن حدیث|فَلَمَّا نَهَضْتُ بِالْأَمْرِ نَكَثَتْ طَائِفَةٌ وَ مَرَقَتْ أُخْرَى وَ قَسَطَ آخَرُون}}؛ بحارالأنوار، ج ۲۸ ص ۳۳۲</ref>. مارقین بخشی از [[سپاه]] [[امام علی|امیر المؤمنین]] بودند که در [[جنگ]] [[صفّین]]، از روی [[جهل]] و [[سادهلوحی]] [[فریب]] [[قرآن]] بر نیزه کردن [[معاویه]] را خوردند و خواستار [[حکمیّت]] شدند، وقتی فهمیدند [[نیرنگ]] بوده است، به اصطلاح [[توبه]] کردند و از [[امام علی|علی]]{{ع}} هم خواستند که از قبول [[حکمیت]] که [[کفر]] بوده [[توبه]] کند. سر از [[اطاعت]] [[امام]] [[معصوم]] برتافتند، بر ضدّ [[امام]] [[خروج]] کردند و در نهایت در [[نهروان]] با [[امام علی|علی]]{{ع}} جنگیدند. اندیشۀ [[خارجیگری]] بعدها هم ادامه یافت، هرچند [[خوارج]] نابود شدند. مارقین از واژۀ مرق است، یعنی بیرون جستن تیر از کمان. مارقین نیز به همان سرعت و شدّت، از [[دین]] و [[ولایت]] و [[اطاعت]] [[امام]] [[معصوم]] خارج شدند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۲۵.</ref>. |