علم لدنی امام در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از دیگر دلایلی که [[علامه]] در برخورداری امام از [[علم لدنی]] بدان استناد می‌کند این است که طبق روایات، [[ائمه معصومین]] مخلوق و دست پرورده خدایند. چنین کسانی علوم را مستقیم و بی‌واسطه از جانب [[خدا]] دریافت می‌کنند، ولی دیگران به این منظور پرورده می‌شوند که از [[برکات]] و [[حسنات]] [[علمی]] و عملی آن ذات‎های نورانی بهره مند گردند<ref>عبدالله جوادی آملی، قرآن در کلام امام علی{{ع}}، ص۳۳.</ref>. ایشان در [[تأیید]] دیدگاه خویش به یکی از [[نامه‌های امیرالمؤمنین]]{{ع}} در خطاب به [[معاویه]] اشاره می‌کند که [[حضرت]] می‌فرماید: {{متن حدیث|فَإِنَّا صَنَائِعُ رَبِّنَا وَ النَّاسُ بَعْدُ صَنَائِعُ لَنَا}}<ref>نهج البلاغه، نامه ۲۸، بند ۱۱؛ عبدالله جوادی آملی، حکمت نظری و عملی در نهج البلاغه، ص۱۰۳.</ref>.

آخرین دلیلی که [[علامه]] در [[اثبات]] برخورداری [[ائمه]] هدا از [[علم لدنی]] بدان استناد می‌کند، [[تأویل آیات قرآن]] توسط آنان است. به [[اعتقاد]] علامه، تنها کسانی [[توانایی]] تأویل آیات قرآن را دارند که به [[کتاب مکنون]] (لوح محفوظ) دست‌رسی داشته باشند و این کتاب تنها در دسترس [[عالمان]] به علم لدنی است و چون طبق تعریف قرآن کریم از «[[مطهرون]]» در [[آیه ۳۳ سوره احزاب]]<ref>{{متن قرآن|إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا}} «جز این نیست که خداوند می‌خواهد از شما اهل بیت هر پلیدی را بزداید و شما را به شایستگی پاک گرداند» سوره احزاب، آیه ۳۳.</ref>، فقط اهل‎بیت [[عصمت]] و [[طهارت]] می‌باشند، پس آن ذوات [[مقدس]] تنها کسانی‌اند که به این [[مقام]] شامخ ([[علم به لوح محفوظ]]) دست یافته و علم لدنی دارند<ref>عبدالله جوادی آملی، تسنیم، ج۱۳، ص۲۱۰.</ref>. درنتیجه «علم لدنی» که مأخوذ از خرمن [[دانش الهی]] است و در [[قلمرو علم]] وهبی جا دارد، نوعی [[علم غیبی]] است که فقط به [[انبیا]] و [[اولیای الهی]] [[افاضه]] شده است.<ref>[[زهرا یوسفی|یوسفی، زهرا]]، [[علم امام از دیدگاه شیخ مفید و آیت‌الله جوادی آملی (کتاب)|علم امام از دیدگاه شیخ مفید و آیت‌الله جوادی آملی]]، ص ۱۸۵.</ref>